Η Καλαμάτα με τη Μεσσήνη μέσω του περιφερειακού έχουν έρθει κοντύτερα από 5 έως 10 λεπτά, ανάλογα με το αν κάποιος πηγαίνει μέσω διοδίων ή μπαίνει από «Καρέλια».
Με την ολοκλήρωση του περιφερειακού σε μερικές εβδομάδες η ανατολική παραλία της Καλαμάτας θα απέχει από τη Μεσσήνη, σε χρόνο, λιγότερο απ' ό,τι η Μπούκα. Ο περιφερειακός με δυο λόγια φέρνει την Καλαμάτα και την παραλία της πιο κοντά στην υπόλοιπη Μεσσηνία - κι αυτό τα επόμενα χρόνια θα καθορίσει πολλά.
Οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί πόσο θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά ας έχουν ως κρατούμενο ότι «ο κόσμος πάει στον κόσμο» και θα καταλάβουν τις αλλαγές το καλοκαίρι. Η επισήμανση των αλλαγών που έρχονται νομίζουμε ότι είναι απαραίτητη, για να κατανοηθεί ότι είναι λάθος να νομίζουν κάποιοι ότι «φυλάττουν Θερμοπύλες» καθυστερώντας το δρόμο Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Επιπρόσθετα, η απομάκρυνση του δρόμου αυτού από το παραλιακό μέτωπο της Μεσσήνης απλώς θα διώξει κόσμο και αναπτυξιακές ευκαιρίες από τη συγκεκριμένη περιοχή.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η σεναριολογία για τη βελτίωση του υφιστάμενου οδικού δικτύου, έχουμε υποστηρίξει ότι αυτό έχει ως μόνο στόχο τη ματαίωση της κατασκευής του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Είμαστε από τους ελάχιστους που είχαμε δημόσια, πριν από χρόνια, αντιταχθεί στη λύση της παραλιακής χάραξης γιατί αντιλαμβανόμασταν ότι μια τέτοια λύση ήταν μεγαλεπήβολη και απαιτούσε χρόνο. Από τη στιγμή όμως που τελείωσαν οι μελέτες και φτάσαμε στο παρά πέντε, θεωρούμε ότι είναι απολύτως λάθος να γυρίσουμε πολύ πίσω και να ξεκινάμε τώρα έναν νέο γύρο μελετών και συζητήσεων. Οταν δηλαδή μπορούμε αύριο το πρωί να δημοπρατήσουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω μια επταετία και να συντάξουμε νέες μελέτες.
Αλήθεια, ποιο θα είναι το τελικό κόστος των νέων μελετών και αδειοδοτήσεων; Πότε και από ποιον θα ολοκληρωθούν οι περιβαλλοντικές και τεχνικές μελέτες; Είναι σίγουροι όλοι ότι δεν θα υπάρξουν προσφυγές στο ΣτΕ από θιγόμενους με τη νέα χάραξη; Και βέβαια, από τη στιγμή που το 70% του δρόμου της νέας μελέτης θα είναι νέα χάραξη (άρα απαλλοτριώσεις πάνω από 70%) αλλά ταυτόχρονα κοντύτερα σε οικισμούς και κυρίως στη Μεσσήνη, γιατί θα είναι δραματικά λιγότερα τα χρήματα που θα απαιτηθούν για απαλλοτριώσεις;
Είναι προφανές ότι το τελικό κόστος θα είναι ίδιο ή μεγαλύτερο, αν προσμετρηθεί και η καθυστέρηση στην κατασκευή του δρόμου. Το μόνο... «επίτευγμα» θα είναι να χαθεί άλλη μια πενταετία και βέβαια η ευκαιρία να ενταχθεί η κατασκευή στην παρούσα φάση σε ένα από τα τρέχοντα χρηματοδοτικά προγράμματα. Αυτός είναι όμως και ο ανομολόγητος στόχος: να μη γίνει στην παρούσα φάση ο δρόμος, και στο μέλλον... έχει ο θεός.
Σε λίγες μέρες θα παρουσιαστεί η εναλλακτική χάραξη που μελετά ο «Μορέας». Εκεί θεωρούμε ότι θα φανεί ότι η «μετακίνηση» ενός τετράιχνου δρόμου από το νότο προς το βορά, και μάλιστα σε μια περιοχή δομημένη, δεν θα έχει τεράστιο όφελος στις απαλλοτριώσεις.
Δεν έχουμε κυριολεκτικά κανένα πρόβλημα αν η χάραξη είναι νότια ή βόρεια, κοντά ή μακριά από τη Μεσσήνη. Το μόνο που μας απασχολεί είναι η κατασκευή -το συντομότερο δυνατόν- ενός σύγχρονου και ασφαλούς δρόμου που θα ενώσει τη Μεσσηνία με την πρωτεύουσά της και θα ανοίξει ταυτόχρονα αναπτυξιακούς ορίζοντες. Αναμένουμε έτσι με ενδιαφέρον τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για το πότε και το πώς θα δημοπρατηθεί ο νέος δρόμος. Χρονοδιάγραμμα δηλαδή, με δεσμεύσεις και εξασφαλισμένους πόρους. Το κρίσιμο είναι ακριβώς αυτό το «πότε» θα γίνει ο δρόμος - γιατί όλα τ' άλλα είναι... να έχουμε να λέμε και να πουλάμε ψευτοευαισθησίες.
Είναι καιρός να τελειώνουμε και με κάτι αστείες αιτιάσεις, του στιλ γιατί δεν συζητάμε για το Ριζόμυλος - Πύλος ή το Ριζόμυλος - Κορώνη. Γιατί προφανώς συνηθίζεται, στον σοβαρό κόσμο, πρώτα να φτιάχνουν το μεγάλο τμήμα, εκεί που συναντιούνται όλοι οι δρόμοι και έχουμε αυξημένους κυκλοφοριακούς φόρτους, και μετά να πηγαίνουν στα μικρότερα τμήματα. Σε κάθε περίπτωση δε, αν κάποιοι είναι τόσο... λαρτζ και ενδιαφέρονται, ας φτιάξουν άμεσα κι αυτούς τους δρόμους· δε νομίζουμε ότι διαφωνεί κανείς! Το θέμα όμως είναι ότι μιλάμε ταυτόχρονα για όλα, χρησιμοποιούμε πότε τα μικρά και πότε τα μεγάλα ανάλογα με το τι βολεύει την αφήγησή μας, και τελικά δεν κάνουμε τίποτα.
Αυτό που ενοχλεί πολύ και μας κρατά στη μιζέρια είναι αυτό το «τίποτα» που μένει τελικά στο σχεδιασμό των έργων υποδομής στη Μεσσηνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου