Αβγό το Δίκαιον
Στο πανηγύρι της Αγίας Τριάδος στη Βαλύρα, το Σωτήριον έτος 1967 , όταν ήμουν εννέα ετών, μία αδελφή μοναχή έστησε το φορητό ξύλινο τραπεζάκι της δίπλα στους πάγκους με τα εμπορεύματα στη πλατεία του χωριού και καθισμένη σε μία πάνινη καρέκλα περίμενε καρτερικά κάποιος πιστός να τιμήσει τις χειροποίητες εικόνες της για την ενίσχυση της Ιεράς Μονής της.
Ένα τσούρμο παιδιά του Δημοτικού σχολείου, καθώς περνούσαμε από πάγκο σε πάγκο, σταματήσαμε και περιεργαστήκαμε τις εντυπωσιακές χειροποίητες εικόνες, διαβάσαμε τα ονόματα των Αγίων και παρατηρήσαμε τις μορφές τους. Θυμάμαι , ρώτησα την αδελφή αν έχει τον Άγιο Ευθύμιο, ήθελα να δω πώς μοιάζει, αφού έχω το όνομά του, αλλά δεν τον είχε εικονογραφήσει.
-Πείτε μου αγαπητά μου παιδιά, γνωρίζετε τι είναι το αβγό το δίκαιον μας ρώτησε η μοναχή.
-Όχι, απαντήσαμε όλοι μαζί.
-Κρίμα, μονολόγησε εκείνη. Πάντως, αν κάποιος μάθει και έλθει και μου το πει πρώτος πριν φύγω από το χωριό σας σήμερα θα του χαρίσω μία ωραία εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό στην αγκαλιά της, είπε και διαλυθήκαμε να πάμε να μάθουμε τη σωστή απάντηση.
Τόσο πολύ έξαψε τη περιέργειά μου η ερώτηση της μοναχής, ώστε δεν σταμάτησα να ρωτώ για ημέρες ολόκληρες, μέχρι που έλαβα τη σωστή απάντηση και ησύχασα. Ρωτούσα σχεδόν κάθε άτομο στο οποίο είχα οικειότητα.
Πρώτα ρώτησα τη μητέρα μου.
-Δεν ξέρω μου απάντησε, μήπως εννοούσε η αδελφή το αβγό που δίνει το βράδυ της Αναστάσεως ο παπάς στους πιστούς;
Στη συνέχεια ρώτησα τη θεία Κατίνα τη γειτόνισσά μας.
-Μάλλον θα εννοούσε η καλόγρια αυτό που δεν το κλέβεις από τους άλλους αλλά περιμένεις υπομονετικά να κάνει η δική σου κότα, απάντησε χαμογελώντας .
Την επόμενη ημέρα το πρωί ρώτησα τη γιαγιά μου Κωνσταντίνα
-Δεν γνωρίζω παιδάκι μου είπε, αλλά πιστεύω ότι δίκαιο είναι το αβγό το οποίο ευλογεί ο Θεός!
Στη συνέχεια συνάντησα στη πλατεία του χωριού τον δάσκαλό μας τον κύριο Χρήστο , τον πλησίασα δειλά δειλά και τον ρώτησα.
-Δύσκολη ερώτηση Ευθυμία μού βάζεις απάντησε χαμογελώντας. Θα το μελετήσω και θα σου πω!
Το βράδυ ρώτησα τον πατέρα μου Ηλία.
Δεν υπάρχουν δίκαια και άδικα αβγά παιδί μου απάντησε κυνικά, μόνο κατάλληλα ή μη για βρώση και/η κλώσιμο.
Την επόμενη ημέρα άνοιξα τα λεξικά στο σπίτι, αλλά κανένα δεν ανέφερε για αβγό το δίκαιον.
Το απόγευμα συνάντησα τις εννιάχρονες φίλες μου κι αυτές απάντησαν:
-Δίκαιο αβγό είναι εκείνο που δεν είναι άδικο και άδικο είναι όποιο είναι φόλα και το τρώνε τα σκυλάκια και πεθαίνουν!
Την άλλη ημέρα ρώτησα τον παππού μου Γιώργο.
-Αβγό δίκαιο είπε είναι εκείνο το οποίο έχει ο άνθρωπος πολύ μεγάλη ανάγκη και πρέπει να το φάει για να ζήσει!
Σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, έψαχνα για τη σωστή απάντηση.
Παρακάλεσα τον πατέρα μου και τηλεφώνησε σε έναν μακρινό θείο μας, τον Κωνσταντίνο από το τηλεφωνείο στη πλατεία του χωριού , ο οποίος είχε σπουδάσει νομική.
-Δίκαιον αβγό εκ των πραγμάτων δεν υφίσταται απάντησε ο θείος Κωνσταντίνος, αλλά εκλαμβάνεται το αβγό ως δίκαιον γιατί δίκαιο είναι το έργο το οποίο επιτελεί εκείνος που το χρησιμοποιεί.
Πολύ μπερδεύτηκα και ζήτησα στη Παναγία να μου το φανερώσει την ορθή απάντηση στον ύπνο μου. Ονειρεύτηκα ότι ήμουν στο σχολείο και ζωγράφιζα. Δεν κατάλαβα το νόημα του ονείρου.
Στη συνέχεια παρακάλεσα τον πατέρα μου να ρωτήσει τον μακαριστό πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ο οποίος ήταν Αρχιμανδρίτης και εκκλησιαστικός συγγραφέας, γιατί πολύ τον θαύμαζα που τα γνώριζε όλα όσα ρωτούσα.
Μετά από μία εβδομάδα έλαβα τη σωστή απάντηση.
“Αβγό δίκαιον λέγουν οι αγιογράφοι τον κρόκο του αβγού που χρησιμοποιούν για να διαλύουν τα χρώματα για εικονογράφηση. Η αγιογραφία και τα υλικά της είναι ευλογημένα από τον Θεό” είπε ο μακαριστός πατέρας.
Πολύ εντυπωσιάστηκα, ξύπνησα πρωί και πήγα στο κοτέτσι στον κήπο του σπιτιού μας. Πήρα από τη φωλιά τρία αβγά, εκείνα που συνήθως μας έβραζε η μητέρα μας να φάμε κάθε πρωί, και σε τρία πλαστικά ποτηράκια ανέμειξα τους κρόκους με λουλάκι από το πλυσταριό της αυλής και δύο από τα χρώματα για βάψιμο μάλλινων μαλλιών, μουσταρδί και καφέ που διατηρούσε σε σκόνη η μητέρα μου στον αργαλειό της. Πήρα και τα πινέλα μου και μιας και οι κότες μου έδωσαν τα αβγά τους, άρχισα να ζωγραφίζω σχέδια πάνω στις πλατιές σανίδες στο κοτέτσι τους για να χαρούν μαζί μου! Μόλις ήρθε η μητέρα μου να μαζέψει τα αβγά για να τα βράσει τής είπα χαρούμενη κουνώντας το πινέλο μου:
-Το αβγό το δίκαιον, ζωγραφίζω, θα κάνω το κοτέτσι πολύ ωραίο.
-Α! Ωραία τα σχέδια σου απάντησε, αλλά τα αβγά σου δεν είναι δίκαια γιατί τα πήρες από τη φωλιά προτού με ρωτήσεις αν τα χρειάζομαι!
-Συγνώμη ,απάντησα συνοφρυωμένη.
-Εντάξει , είπε, ευτυχώς οι κότες έκαναν πιο πολλά σήμερα. Για να δούμε τι σχέδια θα κάνεις!
Τότε νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες προκειμένου να ορίσουν το δίκαιον και ότι η δική μας ευθύνη είναι πολύ μεγάλη .Όπως λέγει ο φιλόσοφος Βίας, “έξεις γνώμην δικαιοσύνης”, δηλαδή με την απόκτηση ορθής κρίσης θα γίνεις δίκαιος άνθρωπος και ο προφήτης Ησαϊας, δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης.
-Το να είσαι δίκαιος είναι καθήκον ενώ το να είσαι αγαθός είναι αρετή , μού εξήγησε ο παπα Δημήτρης όταν εξομολογήθηκα στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου. Με συγχώρησε λόγω παιδικής αφέλειας!
Η αδελφή μοναχή δεν ήλθε ξανά την επόμενη χρονιά στο πανηγύρι μας. Ο Θεός να την έχει καλά όπου κι αν βρίσκεται γιατί με την εμπνευσμένη ερώτηση της μάς οικοδόμησε όλους δίκαια κατά Κύριον.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
20/10/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου