Του ιστοριοδίφη-ερευνητή,Γιάννη Δ.Λύρα
Πήγαινε στο γυμνάσιο Μελιγαλά. Έμεινε μόνος του, γιατί τα αδέλφια του έφυγαν για την Αθήνα. Το ένοίκιο ήταν ακριβό. Διακόσια φράγκα το μήνα. Έπρεπε να βρεθεί συγκάτοικος ,για να μοιράζεται το νοίκι. Πέρασαν μέρες. Γυρνώντας από το σχολείο ,πάει κατευθείαν στον κήπο της σπιτονοικοκυράς του για να ιδεί πως πήγε το κυνήγι. Είχε στήσει, δόκανα και πλακοπαγίδες. Το κυνήγι πλούσιο. Σπουργίτια,τσίχλες,τσιμπουργιάνους και έναν σκαντζόχοιρο που έβοσκε.Πιάνει το σκαντζόχοιρο και χωρίς να ειπεί τίποτε σε κανέναν τον βάζει μέσα στο λινό. Στη συνέχεια πηγαίνει κατ' ευθείαν στο δωματιό του και φέρνει τα σύνεργα. Αλάτι, μαχαίρι, ρίγανι,λεμόνι,λάδι, πιάτα,σχάρα και σπίρτα. Πάει στον κήπο της σπιτονοικοκυράς του, που βρίσκεται το πηγάδι και πιάνει αμέσως δουλειά.Ετοιμάζει τη φωτιά και αρχίζει με χαρά το ξεπουπούλιασμα της λείας του. Η φωτιά είχε σχηματίσει τη θράκα και τα μαδημένα πλέον πουλιά άρχισε να τα τσουλουφρίζει, πάνω από τη θράκα. Με το μαχαίρι τα ξεκοιλιάζει, τα πλένει, τα αλατίζει,τα βουτά στο πιάτο με το λαδολέμονο και αρχίζει να τα ψήνει.
Εκείνη τη στιγμή έρχεται η σπιτονοικοκυρά του κυρά Ευδοκία. Μούσπαταν τη μύτη οι μυρωδιές. Κάθε ημέρα πουλάκια τρώμε. Εσύ με την εξυπνάδα που έχεις, θα πας πολύ μπροστά. Όλοι οι άλλοι που μένουν στο σπίτι μου το παίζουν αριστοκράτες...(συνέχεια >>>
http://storyval.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου