Της συνεργάτιδός μας:Αγγελικής Ρουμελιώτου
Κοινωνικής Λειτουργού
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή αλλιώτικη, μια γιορτή ανταμώματος, μια γιορτή παρέας. Μάς θέλουν όλους εκεί …να μιλάμε , να ανταμώνουμε , να τα λέμε με τους φίλους μας , με τους δικούς μας ανθρώπους . Μάς θέλουν να δείχνουμε την αγάπη μας …ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ , γιατί τις περισσότερες φορές τη θεωρούμε αυτονόητη και διστάζουμε , αποφεύγουμε ή ξεχνάμε να τη δείξουμε.Όμως, τα Χριστούγεννα για μερικούς ανθρώπους είναι αλλιώς… Είναι πιο δύσκολα, πιο μοναχικά είτε γιατί κάποιοι δε τους θυμήθηκαν είτε γιατί διάλεξαν οι ίδιοι άθελα τους να ΄ναι μόνοι και το συνήθισαν … αλλοίμονο το συνήθισαν. Αυτοί οι άνθρωποι , οι άνθρωποι που ζουν στη σκιά των γιορτών, αν και μπορεί να είναι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας , περιμένουν. Δεν ξέρω τι, δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι περιμένουν…Φέρνουν το νέο χρόνο λίγες ώρες νωρίτερα, τρώνε σε τραπέζι για έναν , μιλούν στον καθρέφτη για να ευχηθούν , δεν παίρνουν δώρα , δε δίνουν δώρα. Ξέρω… σάς μελαγχολώ… σας το έχω ξαναπεί όμως ότι με το να μη μιλάμε για κάτι, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει… αντίθετα όταν μιλάμε όλα αλλάζουν… Σ΄ αυτούς τους ανθρώπους, τους φίλους της μοναξιάς, θα αφιερώσω αυτό το κείμενο… επιτρέψτε μου … να κάνω ένα δώρο ψυχής… Μια ΜΟΝΑΞΙΑ … με τόσα πρόσωπα. Συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου