Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Εκπαιδευτικός - Περιφερειακός Σύμβουλος Μεσσηνίας
Η απεργία γεννήθηκε μαζί με τα συνδικάτα και οργανώθηκε στο καπιταλιστικό σύστημα ως πρόσκαιρη και οργανωμένη άρνηση εργασίας από τους εργάτες-υπαλλήλους, ώστε να προωθήσουν τη διεκδίκηση καλύτερων αμοιβών και συνθηκών εργασίας. Πολλές φορές η εργατική τάξη δεν στοχεύει μόνο στη βελτίωση των όρων εργασίας, αλλά στη γενικότερη αναδιάταξη των παραγωγικών σχέσεων προς υπεράσπιση υπέρτερων κοινωνικών αγαθών, όπως η διατήρηση των θέσεων εργασίας, η προστασία του δημόσιου αγαθού της δωρεάν Παιδείας, Υγείας κ.λπ.
Όμως η επί σειρά ετών κατάχρηση των απεργιακών κινητοποιήσεων έφθειρε και αποθάρρυνε τη συμμετοχή στην απεργία. Φθάσαμε στο σημείο σήμερα το σωματείο να μην μπορεί να πείσει τον εργαζόμενο, με αποτέλεσμα αυτός να μην πειθαρχεί στις αποφάσεις του σωματείου. Πλέον τα ποσοστά που εμφανίζουν οι απεργίες είναι μικρά. Οι εργαζόμενοι, γιατί δεν πειθαρχούν στα καλέσματα των συνδικάτων σε απεργίες ή σε διάφορες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις είναι τεράστιο θέμα και θέλει μακρά συζήτηση. Ενδεικτικά μόνο θα επισημάνω μερικά σημεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου