Η πενηντάχρονη κυρία Μαριγούλα , αρχαιολόγος και θεολόγος στην Αθήνα, γνώριζε πολύ καλά έναν σύντομο δρόμο που οδηγεί, από την Αρχαία Αγορά στο Μοναστηράκι , ακριβώς στο βήμα του Αρείου Πάγου, κοντά στην είσοδο της Ακρόπολης των Αθηνών, εκεί που εγχάρακτη ορθώνεται η χάλκινη πλάκα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου. Όμως γελάστηκε οικτρά, γιατί η είσοδος αυτή είναι πλέον περιφραγμένη από την αρχαιολογική υπηρεσία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναζητήσει την τελευταία ώρα , πριν την έναρξη του πανηγυρικού εσπερινού την 29η Ιουνίου 2024, σύντομο δρόμο ανάβασης, με αποτέλεσμα παρορμητικά να ακολουθήσει ένα ανισόπεδο μονοπάτι με βράχους και να βρεθεί σκαρφαλώνοντας επί του Αρείου Πάγου, απέναντι από τους ιερωμένους της εξέδρας! Το τι ακολούθησε είναι απίστευτο!
Ο Άρειος Πάγος είναι ύψους 115 μέτρων στα βορειοδυτικά της Ακρόπολης των Αθηνών και μοιάζει με αρχαίο λέοντα ξαπλωμένο και μαρμαρωμένο επί του εδάφους. Κατά τη μυθολογία, εκεί εκδικάστηκε, από τους Ολύμπιους Θεούς ο Άρης, γιατί σκότωσε τον γιο του Αλιρρόθιο (1). Στην είσοδο της αρχαίας θύρας στο βήμα του Αρείου Πάγου, υπάρχει χάλκινη πλάκα, επί της οποίας εγχάρακτος παραμένει ο λόγος του Αποστόλου των Εθνών, του Ιουδαίου Σαούλ που έλαβε, ως βαπτισθείς χριστιανός, το όνομα Παύλος και μίλησε στους Αθηναίους για τον άγνωστο Θεό.
Ο Σαούλ, οδεύοντας προς τη Δαμασκό και ώρα μεσημβρινή, φως εξ ουρανού κατήλθε και ο Λόγος του Ιησού Χριστού αναγέννησε τον διώκτη των χριστιανών, φωτίζοντας τον με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος . Ο γόνος της Ταρσού της Κιλικίας γεννήθηκε το 5 μ.Χ. σε οικογένεια Ιουδαίων, κατέκτησε τα Ελληνικά γράμματα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στην Ιερουσαλήμ όπου από τον Ραβίνο Γαμαλιήλ διδάχθηκε τον Μωσαϊκό Νόμο. Καθώς όδευε προς τη Δαμασκό για να συλλάβει χριστιανούς και να τους οδηγήσει στην Ιερουσαλήμ για να εκδικαστούν, αυτός ο τρομερός διώκτης, αφού εν αιθρία είδε το αληθινό φως του Ιησού του Ναζωραίου, στη συνέχεια κατηχήθηκε και βαπτίστηκε από τον Ανανία και κατέστη αφοσιωμένος χριστιανός , κηρύττοντας τον λόγο του Ευαγγελίου. Κατά την περιοδεία του στη Μακεδονία και ενώ δίδασκε στη Βέροια, λόγω παρέμβασης ταραχοποιών από τη Θεσσαλονίκη κι αφού άφησε εκεί τους συνοδούς του Σύλλα και Τιμόθεο, το έτος 51 μ.Χ. έφθασε με πλοιάριο στην Αθήνα. Αποβιβάστηκε στο Φάληρο, όπου βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Συναντήθηκε με μέλη της Εβραϊκής Συναγωγής στην πόλη των Αθηνών, συζήτησε με αρκετούς φιλοσόφους τους οποίους εντυπωσίασε, γι΄ αυτό τον κάλεσαν να μιλήσει από το βήμα του Αρείου Πάγου, όπου φοβερά και τρομερά πνεύματα αθανάτων, μη αντιληπτά στους απλούς θνητούς ανθρώπους εκδίκαζαν τις ψυχές σε αόρατο επίπεδο, αλλά και σε ορατό επίπεδο ήταν το ανώτατο δικαστήριο των Αθηνών, εντός της κλεισμένης πλέον εισόδου και του δικαστικού δώματος.
Επάνω στον συμπαγή λίθο έχει διαμορφωθεί ειδική εξέδρα, στην οποία, ανήμερα
της εορτής της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου και Παύλου, τελείται ειδικός
πανηγυρικός Εσπερινός. Επίσης, εκφωνείται μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες
ομιλίες της χρονιάς από ανώτατο
εκκλησιαστικό στέλεχος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Στον άγνωστο Θεό, άγαλμα του οποίου είχαν στήσει και προσκυνούσαν οι Αθηναίοι, αναφέρθηκε ο Απόστολος Παύλος, αλλά όταν άκουσαν περί Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, ο μαθηματικός και αυστηρά λογικός νους των φιλοσόφων εκείνης της εποχής δεν το δέχθηκε, γι΄ αυτό άρχισαν πολλοί να τον χλευάζουν. Ανάμεσά τους ήταν ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και η Δάμαρις που ασπάστηκαν τον χριστιανισμό και πίστεψαν στον αληθινό Θεό και Δημιουργό του Κόσμου.
Στη συνέχεια, ο Απόστολος Παύλος πήρε τον δρόμο προς την Κόρινθο, δύο
φορές επισκέφθηκε την Κόρινθο, όπου διέμεινε στο σπίτι των χριστιανών Ακύλα
και Πρίσκιλλας. Η μεγαλειώδης Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, μία από τις 14 επιστολές
του Αποστόλου Παύλου, περιλαμβάνει τον περίφημο λόγο του περί αγάπης, όπου
σαφώς τονίζει ότι η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Ο θεάνθρωπος Χριστός μας, η εσταυρωμένη αγάπη είναι. Κι όπως οι Άγιοι της
Εκκλησίας έφραξαν στόματα λεόντων με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, έτσι και ο Απόστολος Παύλος, με την αγάπη
του αληθινού Θεού, έκλεισε μία φοβερή και τρομερή πύλη, την πύλη του Αρείου
Πάγου, αφήνοντας τη μακροθυμία και το έλεος του Τριαδικού
Θεού να ποιμάνει με τον λόγο του Ευαγγελίου, με την αγάπη , ειρήνη , τη σωτήρια δύναμη της μετανοίας και ταπείνωσης των αμαρτωλών τον κόσμο.
Ας δούμε όμως τι έπαθε η κυρία
Μαριγούλα, καθώς ανέβηκε απρογραμμάτιστα επί του Αρείου Πάγου, σε
κρίσιμη ώρα άκρας κατανύξεως, λόγω της ιερότητας της εορτής.
Αυτό που αρχικώς επεδίωκε, ήταν να συμμετάσχει στη θεία
λειτουργία του Εσπερινού, και να ακούσει
την ομιλία της χρονιάς , προς ψυχοπνευματική της οικοδόμηση.
Καθώς πλησίασε επί της κορυφής του
Αρείου Πάγου, έκπληκτος την εντόπισε ο φύλακας πίσω από την πλάτη του.
-Πού πάτε κυρία μου, δεν επιτρέπεται , αποκρίθηκε αυστηρά
-Να καθίσω λιγάκι, αν μου επιτρέπετε,
δεν θα ενοχλήσω κανέναν, μόνο να ακούσω την ομιλία, τον παρακάλεσε. Εκείνος μάλλον τη συμπάθησε λόγω της αφοπλιστικής
ευγένειάς της, και κατ΄ εξαίρεση δέχθηκε
το αίτημά της.
Δυστυχώς, μόνο μερικές λέξεις κλειδιά
συνέλαβε ακουστικά, ο ήχος δεν ήταν τόσο καλός ούτε για εκείνη ούτε για το πλήθος των
πιστών που είχαν συγκεντρωθεί επί του εδάφους, γύρω από τη χάλκινη πλάκα.
Ξαφνικά, η «συνείδησή» της έθεσε τέτοια ερωτήματα εντός της, που άλλο
αρχικώς ήθελε να επιτύχει και αλλού κατέληξε.
-Δεν θα έπρεπε να είχες πάρει τη
σωστή οδό, έστω κι αν αργούσες; Είναι ωραίο το θέαμα να κάθεσαι επί του Αρείου Πάγου αντικρυστά από τους ιερωμένους ενώ το πλήθος των πιστών παραμένει στη βάση της σκάλας;
Τι πέτυχες; Μήπως ακούς και
καταλαβαίνεις τι λέγει ο ομιλητής; Την ομιλία δεν ήθελες να απολαύσεις; Τι
κατάφερες; Τέτοιου είδους ερωτήσεις την κατέκλυσαν εντός της.
Τότε, ένα δροσερό αγέρι χαιρέτισε τον
ήλιο που βασίλευε, ενδεδυμένος με τους πορφυρούς
χιτώνες του καθώς χρωμάτιζε την Ακρόπολη
θεϊκά, και φως ιλαρό έλουσε τον Άρειο Πάγο με τις ψαλμωδίες, που ήταν οι
μόνες που ευτυχώς ακούγονταν πολύ καλά.
Ξαφνικά, μία άγνωστη νέα γυναίκα,
ξυπόλυτη, με πόδια γυμνά ανέβηκε από τις σκάλες και άρχισε να περπατά επί του Αρείου
Πάγου. Η κυρία Μαριγούλα αναρωτήθηκε σοβαρά αν η ίδια έπρεπε να φορεί τα ορθοπεδικά
υποδήματά της που τη βοηθούσαν να διατηρήσει την ισορροπία της. Συναισθάνθηκε την
ιερότητα του χώρου και ένιωσε τύψεις για
την αμέλειά της. Είχε μαζί της ένα μπουκάλι με αγιασμό και πριν ράνει τον βράχο - στο ύψος της χάλκινης
πλάκας κάνοντας τον σταυρό της και λέγοντας το Πιστεύω και το τροπάριο του
Αποστόλου Παύλου- άκουσε μία φωνή από το υπερπέραν στην πλάτη της να της λέγει:
-Παιδί μου, τα υποδήματά σου με την
αναρρίχηση γέμισαν πολλή σκόνη. Καθάρισέ τα μην σε παρεξηγήσουν οι άλλοι
άνθρωποι.
Αφού καθάρισε έντρομη τα παπούτσια της διακριτικά,
κατέβηκε όσο ήρεμα μπορούσε τις σκάλες, και προσκύνησε τον λόγο του Αποστόλου Παύλου.
-Όλοι μαζί είμαστε το χριστεπώνυμο πλήθος, είδες πόσο δύσκολο είναι να υπάρξεις σαν ξεκομμένο κλαδί επάνω στον Άρειο Πάγο, και να βάλλεσαι από τη θεία δίκη; συνέχισε να της λέγει η φωνή!
-Ποιος ήταν αυτός πού μίλησε τόσο
ωραία, μόνο όμορφες λέξεις ακούσαμε
πάτερ μου, εξηγούσε σε έναν ιερέα μία ενορίτισσά του.
-Από την αρχιεπισκοπή ήταν
καλεσμένος, από τον κύκλο των επισκόπων προέρχεται ….για την ενότητα της πίστεως
μίλησε, αποκρίθηκε λακωνικά ο ιερέας.
Πάραυτα, η κυρία Μαριγούλα οικοδομήθηκε καταλλήλως, αφού κατανόησε ότι σημασία έχει το γάλα της πίστεως του ποιμνίου και όχι η συμπεριφορά της μύγας μέσα στο γάλα. Διεπίστωσε, με βάση αυτή την εμπειρία της, ότι η σωτηρία κάθε ανθρώπου περνά διαμέσου του πλησίον του. Με καθαρά υποδήματα συνέχισε τη λιτανεία της Εφεστίου Εικόνος του Αγίου Παύλου και το πνεύμα της αγαλλίασε...καθώς η φωνή σταμάτησε να ακούγεται στην πλάτη της.
Ο Θεός μεθ΄ημών,
Ευθυμία Η.Κοντοπούλου
1-6-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου