«Αν….»

Στο κάλεσμα των παλιών συμμαχητών στο στήσιμο της εφημερίδας μας, ανταποκρίνομαι καταγράφοντας κάποιες σκέψεις μου, μια μικρή
συμμετοχή στην πολύ μεγάλη προσπάθεια που αυτοί κάνουν για την ενημέρωση των συμπατριωτών μας από την έντυπη έκδοση παλιότερα και τώρα την ηλεκτρονική μέσω του διαδικτύου.
Στους δύσκολους και μελαγχολικούς καιρούς που περνάμε σαν κοινωνία, μένει χρόνος αναγκαστικά και για περισυλλογή και σκεπτικισμό, σχετικά με τα πεπραγμένα μας και το μέλλον του καθενός μας ατομικά αλλά και για τη γενιά μας, τη γενιά της μεταπολίτευσης.Μια γενιά που σε μεγάλο βαθμό πέτυχε οικονομικά και κοινωνικά, που κέρδισε το όνειρο για μια δημοκρατική κοινωνία και για μια καλύτερη μοίρα από τους γονείς μας (συνέβαλαν προς τούτο και οι συγκυρίες τις οποίες όμως η γενιά της μεταπολίτευσης συνδιαμόρφωσε με την συμμετοχή της στα κοινωνικά δρώμενα).Όμως η επιτυχία αυτή της γενιάς μας φαντάζει τώρα, (γιατί κάθε φορά τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα) σαν ξόδεμα του ονείρου, του μέλλοντος της επόμενης και των επόμενων γενιών.Σε οικονομικό κυρίως αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, δίνουμε ή ετοιμαζόμαστε να δώσουμε, (στο βαθμό που μπορούμε ή μας επιτρέπεται να διαμορφώσουμε μέσα στο τοπικό ή παγκόσμιο περιβάλλον) στην επόμενη γενιά, ένα αβέβαιο αύριο.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει σαν κοινωνία, όλοι μας ατομικά και συλλογικά να προσπαθούμε, ελπίζοντας για το καλύτερο, χωρίς μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια, τόσο για την πρόοδο και την βελτίωση της καθημερινότητας μας όσο και για το μέλλον της επόμενης γενιάς.Στους σκληρούς καιρούς μας λοιπόν, όπου δοκιμάζονται χαρακτήρες, προσωπικές σχέσεις, αξίες και ιδανικά, έχει μεγάλη σημασία να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας, την ταυτότητά μας, να αντισταθούμε στην αλλοτρίωση των πάντων και να λέμε και να δείχνουμε έμπρακτα στην επόμενη γενιά,στα παιδιά μας, πόσο σημαντικό είναι να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.Προς τούτο το ποίημα «Αν» του Άγγλου ποιητή και πεζογράφου Rudyard Kipling (Ρ. Κίπλινγκ) (1865 – 1936) είναι πάντα επίκαιρο και διαχρονικό.Παραθέτω μερικούς στίχους (όλο το ποίημα καθώς και μια επιτυχημένη παρωδία του ποιήματος από τον Κ. Βάρναλη μπορούμε να διαβάσουμε στο διαδίκτυο μέσω του Google).
«…..Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη να αποσταίνεις
ή Αν και σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα,
ή Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει,
κι ωστόσο να μην δείχνεσαι παρά πολύ καλός κι ούτε με παρά πολλή σοφία να
μιλάς,…..
Άντρας σωστός τότε θε να ΄σαι, γιέ μου!»

Ένας παλιός αναγνώστης της εφημερίδας μας