Posted by:Θεόδωρος Χ.Σταυριανόπουλος
Μαθηματικός
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό
πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκου-
ραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με
την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι
είμαστε ακόμα ζωντανοί...(συνέχεια στο σύνδεσμο >>>
http://valped.blogspot.com/2010/02/1940-1980.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου