Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Ο ήλιος λίγο πριν σε βρει ο κατακλυσμός αργολίγωνε μες στο χρυσαφί των ελιών σου και στις αχτιδένιες ούγιες των φύλλων της πικροδάφνης που φωτοστάλαζε η χρυσόκομη δύση. Εκεί και το σμάρι πουλιών που χαίρονταν τον παράδεισό σου με φτερουγίσματα και τσιριχτούς καυγάδες. Πιο πέρα πάνω στο χώμα οι ισόχρονοι χτύποι από τα τσαπιά των εργατών πάλευαν να κάνουν με το μεροκάματο μια πνοή τη ζωή και την ευτυχία.
Ώσπου ήρθε το μαύρο σύννεφο. Άγνωρους ως τώρα τρόμους σε γέμισε, το καρδιόχτυπό σου έπνιξε σε λίμνες από θολά νερά, που με ορμή κυλούσαν από τις πηγές της Νύχτιας χώρας. Κι αμέσως η φρίκη απλώθηκε... Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου