Τούτα τα δυο άγρια θηρία τα θυμάμαι ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Ήταν οι φύλακες, κέρβεροι σκύλοι του κράτους, την εποχή της Χάρυβδης εφηβείας μου, ενός κράτους Αρμαγεδδών που για ψύλλου πήδημα σ’ έστελνε στο απόσπασμα του παπά, του δάσκαλου, του μπόγια, του μοίραρχου και του κάθε μουστακαλή ρουφιάνου του.
Ο αγροφύλακας καβάλα στον τεκνοφέσικο κουτσό ντορή του ή πεζός γύριζε στα χωράφια, αμίλητος, αγέλαστος, αξούριστος μ’ όλο το μίσος για τους σκαφτιάδες να θολώνει το μάτι του. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου