Γνώρισα τον μπάρμπα Γιάννη το καλοκαίρι του 1983, σε ένα υπερατλαντικό ταξίδι Αθήνα- Βοστόνη.
Συνταξιδεύαμε, εκείνος πήγαινε στην Νέα Υόρκη για να παραστεί στη βάπτιση των δίδυμων παιδιών, της κόρης του συγχωρεμένου αδελφού του, που είχε χάσει πριν ένα έτος σε τροχαίο.
Καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, ατέλειωτες ώρες, μοιραία πιάσαμε τη συζήτηση, ιδίως όταν σταματούσε το διάβασμα της Αγίας Γραφής ο μπάρμπα Γιάννης.
-Με τι ασχολείσαι; με ρώτησε.
-Κάνω μεταπτυχιακές σπουδές στη ψυχολογία στη Βοστόνη, του απάντησα.
-Μελετάτε διάφορες περιπτώσεις;
-Μάλιστα, του απάντησα.
-Τότε , ενδεχομένως σε ενδιαφέρει και η δική μου, είπε.
-Θα χαρώ να την ακούσω , τον προέτρεψα.
-Από πού κατάγεσαι; με ρώτησε.
-Είμαι από τη Βαλύρα Μεσσηνίας, απάντησα.
-Α! είμαστε και συμπατριώτες , είπε με θαυμασμό.
-Εμένα το χωριό μου απέχει από το δικό σου δύο ώρες με τον γάιδαρο, φορτωμένο με κανάτια, απάντησε χαμογελώντας και μου εξήγησε ότι ο παππούς του πωλούσε κανάτια και στο χωριό μας, φορτωμένα στον γάιδαρό του, ιδίως στην εορτή της Αγίας Τριάδος, στο πανηγύρι της Βαλύρας ,και συνέχισε:
-Εμένα με λένε μπάρμπα Γιάννη Κανατά, πολλοί δεν θυμούνται το επώνυμό μου για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί μοιάζω στον μακαρίτη τον παππού μου που πήρα και το όνομά του και δεύτερον, γιατί μία κυρά στα νιάτα μου, όταν ήμουν μικρός και άβγαλτος, μου πήρε το γαϊδούρι και μου άφησε την ουρά....όπως του μπάρμπα Γιάννη του Κανατά.
-Φαντάζομαι σας πίκρανε πολύ εκείνη η κυρία, είπα χαμηλόφωνα.
-Με πίκρανε, δεν λες τίποτα κοπέλα μου!
Πούλησα ένα χωράφι της μάνας μου για να τη χρυσώσω, που την είχα σαν βασίλισσα στολισμένη όταν αρραβωνιαστήκαμε. Μετά άλλαξε γνώμη. Να έρθεις στην Αθήνα μου είπε, να πιάσεις εδώ δουλειά, εγώ δεν κατεβαίνω στο χωριό να γίνω αγρότισσα, να καθαρίζω στάβλους και κοτέτσια και να με τρώει το αγιάζι στα κτήματα χειμώνα- καλοκαίρι. Τα διαλύσαμε κι από τότε, ας είναι καλά ο πρώτος μου ξάδελφος που είναι ιερέας στο χωριό , με έσωσε να μην τρελαθώ και τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.
-Είστε ευλογημένος, έχετε θεία προστασία, του είπα με ειλικρίνεια.
-Όπως το λες κοπέλα μου. Ευλογημένος από τον Θεό είμαι. Αλλά οι δοκιμασίες δεν έχουν τέλος.
Πού να δεις τι έπαθα πριν από δύο χρόνια! Μήπως σε κουράζω...να σταματήσω.
-Παρακαλώ, συνεχίστε.
-Βέβαια εσύ, ως ψυχολόγος, κάτι θα μάθεις κι από μένα, δεν θα χάσεις άδικα τον χρόνο σου.
Για πολλά χρόνια με ταλαιπωρούσαν οι αιμορροϊδες μου. Μάτωναν συχνά, ιδίως με το ζόρισμα στα χωράφια, που αναγκαζόμουν να σηκώνω σακιά ολόκληρα με τις ελιές , να κόβω με το πριόνι χοντρά ξύλα και να μαζεύω κούτσουρα για το τζάκι και τον ξυλόφουρνο της μάνας μου. Ο πόνος πολλές φορές ήταν δυσβάσταχτος, τόσο που ούτε το παντελόνι μου δεν άντεχα ανάμεσα στα σκέλη μου. Ώσπου μια μέρα είπα τέλος, θα πάω να τις εγχειρίσω. Έλαβα συστάσεις από γνωστό μου, που είχε με επιτυχία εγχειριστεί στην Αθήνα, και τηλεφώνησα στον χειρουργό του. Εκείνος μου έκλεισε σύντομα ραντεβού, μπήκα σε ένα ταξί με μια μικρή βαλίτσα και πήγα κατευθείαν στο νοσοκομείο. Επειδή είχε ο γιατρός πολλά επείγοντα περιστατικά , με τοποθέτησαν σ΄ έναν θάλαμο με άλλους δύο χειρουργημένους άνδρες, έναν ναυτικό που είχε εγχειρίσει τη χολή του και δεν μιλούσε καθόλου κι έναν νέο, που ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός και “αδελφή” μετά συγχωρήσεως ,που δεν μου αποκάλυψε το όνομά του, αλλά είπε ότι τον έλεγαν Τσίφτη. Ο Τσίφτης είχε εγχειριστεί , τον πρόλαβε ο γιατρός στο παρά πέντε και δεν έπαθε περιτονίτιδα και σηψαιμία.
-Τι έχεις θείε; με ρώτησε ο Τσίφτης.
-Τι να έχω αγόρι μου; πρησμένες αιμορροϊδες ,που αιμορραγούν συνέχεια, απάντησα.
-Φαντάζομαι θα είναι φρικτές, είπε ο Τσίφτης με τη θηλυκή φωνούλα του. Πιάσαμε συζήτηση. Πίστευε στον Θεό με τον δικό του τρόπο, ότι ο Θεός του έδωσε τη χαρά “της ουράς” για να χαίρεται τη συνεύρεση με τον φίλο του και δεν τον τιμώρησε όπως εμένα με τις αιμορροϊδες. Δεν κρατήθηκα όταν το ξεστόμισε αυτό και του απάντησα:
Μεγάλο παλούκι σου έχει βάλει ο Σατανάς και δεν το καταλαβαίνεις.
-Τι εννοείς θείε; είπε σχεδόν παρεξηγημένος ο Τσίφτης.
-Να, εμένα μου έφραξε την πόρτα με βάτα και αγκάθια να μην μπορεί να μπει κανένας μέσα, ούτε την ανάγκη μου μετά συγχωρήσεως να μπορώ να κάνω, κι εσένα τη στόλισε με ροδοπέταλα να μπαίνουν μέσα οι σκύλοι και να αλέθουν. Ποιος από τους δυο μας είναι ο πιο τυχερός ; τον ρώτησα.
-Εγώ πάντως θείε τυχερός αισθάνομαι, είπε ο Τσίφτης, γιατί νιώθω ηδονή και μου αρέσει!
-Η κατάσταση του Τσίφτη με προβλημάτισε πολύ, αλλά είπα να μην μιλήσω άλλο και δημιουργήσω πρόβλημα στον θάλαμο. Την επόμενη ημέρα το πρωί μας επισκέφτηκε ο χειρουργός.
-Γιατρέ μου με πονούν, αλλά δεν θέλω να μου τις ξεριζώσεις, του εξήγησα. Λίγο να τις καυτηριάσεις, να συρρικνωθούν για να μπορώ να αφοδεύω χωρίς πόνο και να κάθομαι άνετα, χωρίς να ζορίζομαι.
-Θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, μην ανησυχείς, απάντησε με σοβαρότητα ο γιατρός.
-Να ρωτήσω, μετά συγχωρήσεως και κάτι άλλο , προσωπικό σας γιατρέ μου;
-Παρακαλώ, είπε ο γιατρός με το ένα πόδι στην είσοδο του θαλάμου, γιατί είχε να επισκεφτεί και άλλους δέκα ασθενείς στον όροφο.
-Εσείς έχετε αιμορροϊδες;
-Είχα αλλά τις θεράπευσα, απάντησε χαμογελώντας.
-Και αισθάνεστε καλά;
-Θαυμάσια, απάντησε εκείνος και έκλεισε το μάτι στον Τσίφτη.
-Όταν αποχώρησε ο γιατρός, ρώτησα τον Τσίφτη αν γνωρίζει προσωπικά τον γιατρό.
-Βεβαίως και τον γνωρίζω, απάντησε. Είναι πολύ καλό παιδί! Πολύ ευγενικός, άριστος στην εργασία του, με διεθνή αναγνώριση, πολύ βοηθητικός και εξηγημένος. Πολύ τον γούσταρα μεταξύ μας μπάρμπα Γιάννη...αλλά είναι με άλλον!
-Όταν το άκουσα αυτό πετάχτηκα όρθιος, άρπαξα τη τσάντα μου στον ώμο και πήγα κατευθείαν στο ταμείο του νοσοκομείου να πληρώσω και να φύγω από εκεί. Δεν με χωρούσε ο τόπος!
-Δεν μπορείτε να φύγετε έτσι απλά κύριε, μου εξήγησε η υπάλληλος. Πρέπει πρώτα να συνεννοηθείτε με τον γιατρό σας και να σας δώσει εξιτήριο, γιατί κάνατε εισαγωγή και αν πάθετε κάτι φέρει ευθύνη για εσάς. Κάνετε υπομονή, μέχρι αύριο το πρωί που θα ξαναπεράσει ο γιατρός σας.
-Τι να κάνω; ήμουν μέσα στη καχυποψία μου φυλακισμένος και με κομμένα τα φτερά ξαναγύρισα στο κρεβάτι μου. Σκεπάστηκα με το σεντόνι ολόκληρος, κοιμήθηκα για αρκετές ώρες και δεν μίλησα σε κανέναν. Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι χειρουργήθηκα, όλα πήγαν καλά και σε τρεις ημέρες επέστρεψα στο σπίτι μου στο χωριό. Με τον καιρό ο πόνος υποχώρησε σταδιακά, αφόδευα ελεύθερα και δεν πονούσα όταν καθόμουν. Ο πρώτος μου ξάδελφος, που είναι ιερέας στο χωριό, αυτός μου έχει χαρίσει αυτή την Αγία Γραφή που βλέπεις εδώ.. με ρωτούσε συχνά πώς αισθάνομαι και πάντα του έλεγα “καλύτερα”. Μια μέρα όμως συνέβη το απροσδόκητο. Αντέχεις να το ακούσεις ψυχολόγε;
-Παρακαλώ, συνεχίστε, είπα χαμογελώντας.
-Καθώς είχα βγάλει τα ζωντανά στη βοσκή, έχουμε λίγες γίδες και δυο προβατίνες, κάθισα πάνω σ΄ ένα λιθάρι και αισθάνθηκα ευχαρίστηση στην ουρά μου. Τότε χτύπησαν όλα τα καμπανάκια μέσα μου και πήγα τρέχοντας να βρω τον ξάδελφό μου τον παπά στην εκκλησιά, σε κατάσταση συναγερμού. Με εξομολόγησε για δύο συνεχείς ώρες. Με μάλωσε γιατί δεν είχα μαζί μου την Αγία Γραφή, που μου έχει δώσει για ευλογία και προστασία. Αφού εξέθεσα με όλες τις λεπτομέρειες το πρόβλημά μου και τις φοβίες μου, με καθησύχασε λέγοντας ότι ένας ακάθαρτος λογισμός ήταν αυτό που με τρομοκράτησε όταν κάθισα πάνω στο λιθάρι , να προσεύχομαι όταν συμβαίνει αυτό, να λέω το "Πάτερ ημών" και να κάνω τον σταυρό μου. Με διαβεβαίωσε ότι ο δαίμονας δεν μπορεί να διαρρήξει τη θύρα όπισθεν όταν η ψυχή ατενίζει τον Θεό και δεν συμπεριφέρεται ο άνθρωπος όπως οι υιοί της πορνείας στα Σόδομα και Γόμορρα. Μου έδωσε να διαβάσω και να συζητήσουμε τούτο το εδάφιο από την Αγία Γραφή, αν θέλεις διάβασέ το.
Επιστ. Ιωαν. Γ΄Ιούδα, 5-14
“Ο Κύριος ενώ έσωσε τον λαόν εκ της Αιγύπτου, κατόπιν κατέστρεψε εκείνους που δεν πίστεψαν, και αγγέλους, οι οποίοι δεν κράτησαν το υπούργημά τους αλλά άφησαν τον τόπο της διαμονής τους, τους έχει κρατήσει με αιώνια δεσμά στο σκοτάδι για να κριθούν την μεγάλη Ημέρα, όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι γύρω πόλεις, οι οποίες κατά όμοιο τρόπο με αυτούς παραδόθηκαν στην πορνεία και ακολούθησαν παρά φύσιν επιθυμίες, χρησιμεύουν ως παράδειγμα, κατόπιν της τιμωρίας της αιώνιας φωτιάς που υπέστησαν. Κατά τον ίδιον επίσης τρόπον και αυτοί, ονειρευόμενοι, μολύνουν την σάρκα, απορρίπτουν την εξουσίαν του Θεού και λοιδορούν (κοροϊδεύουν) τα ουράνια όντα. Ενώ ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος, όταν φιλονικούσε με τον διάβολο και συζητούσε για το σώμα του Μωϋσή δεν τόλμησε να εκστομίσει λοίδορο (περιπαικτική) κρίση, αλλ΄ είπε “ο Κύριος να σε επιτιμήσει”. Αυτοί όμως κοροϊδεύουν όσα δεν ξέρουν, εκείνα δε που ξέρουν με το φυσικό ένστικτο, όπως τα άλογα ζώα, με αυτά καταστρέφονται....Είναι κηλίδες κατά τις αγάπες σας, καθώς τρώγουν μαζί σας χωρίς σεβασμόν, βοσκοί που φροντίζουν μόνον για τον εαυτό τους, σύννεφα χωρίς νερό που παρασύρονται από τους ανέμους, δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δυο φορές πεθαμένοι, ξεριζωμένα, άγρια κύματα της θαλάσσης που βγάζουν σαν αφρό τα αίσχη τους, αστέρια που περιπλανώνται, για τους οποίους είναι φυλαγμένο για πάντα το βαθύ σκοτάδι”.
-Συγκλονιστικό, απάντησα στον μπάρμπα Γιάννη.
-Και πού να δεις κοπέλα μου και τι άλλο μού είπε ο ξάδελφος μου, που είναι τόσο φωτισμένος από τον Θεό, όταν τον ρώτησα σε ποιο εδάφιο θα παρέπεμπε τον Τσίφτη.
Πήρε τις Παροιμίες του Σολομώντος ο ευλογημένος παραμάσχαλα και μου διάβασε με τη τεράστια του υπομονή και κατανόηση τα εξής: Περίμενε ψυχολόγε, τα έχω στο μπλοκάκι μου σημειωμένα για να μην τα ξεχάσω. Ό,τι μου λέει το σημειώνω ανελλιπώς, γιατί ένα μυαλό έχουμε και πού να χωρέσει τα σοφά λόγια του Θεού!
Άνοιξε ο μπάρμπα Γιάννης τον χαρτοφύλακά του, τράβηξε το σημειωματάριό του, κάθισε, πήρε μία βαθιά ανάσα και διάβασε σιγανά:
Παροιμίαι Σολομώντος κεφ. ιδ΄13
“Στην αρχή της διασκέδασης δεν ανακατεύεται λύπη, ο δε άνθρωπος που διασκεδάζει δεν βάζει κακό με τον νου του, στο τέλος όμως η χαρά αυτή καταλήγει σε πένθος”.
-Σωστό δεν είναι αυτό; Νομίζουμε ότι κάνοντας ότι μας ευχαριστεί είμαστε στη σωστή οδό και χωρίς διάκριση παγιδευόμαστε, από τη τροφή που λαμβάνουμε, μέχρι την εκπλήρωση κάθε ανθρώπινης επιθυμίας μας. Έχεις αντιρρήσεις ψυχολόγε;
-Καμία αντίρρηση, απάντησα, συνεχίστε.
Κεφ. ιε, 3
“Σε κάθε μέρος τα μάτια του Θεού παρατηρούν και εποπτεύουν τους κακούς και τους καλούς σε όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές ενέργειες τους” .
Γι αυτό τι λέει η επιστήμη της ψυχολογίας;
- Μπάρμπα Γιάννη, η επιστήμη της ψυχολογίας δεν μελετάει την ψυχή, αλλά τις αντιδράσεις του νευρικού συστήματος και των νευρώνων του εγκεφάλου, μελετά την ανθρώπινη συμπεριφορά, την αντίληψη, τη μνήμη, τις εκδηλώσεις του νου, τις συναισθηματικές αντιδράσεις και όχι το πνεύμα, τις εκδηλώσεις της ψυχισμού και όχι την ίδια την ψυχή.
-Και για τους ομοφυλόφιλους τι λέει;
-Αυτό το ορίζει η ψυχιατρική επιστήμη και γενικά η ιατρική. Οι ψυχίατροι ετοιμάζονται να αλλάξουν τη διάγνωση στον οδηγό της ψυχιατρικής που αναφέρει την ομοφυλοφιλία ως διαταραχή προσωπικότητας, γιατί στην εποχή μας η παρά φύσιν πρακτική θεωρείται φυσιολογική, αναφαίρετο δικαίωμα και σχετίζεται με την κοινωνική αναγνώριση και κατάκτηση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Άλλωστε, αρκετοί νέοι ψυχίατροι, ιδίως στην Αμερική, απολαμβάνουν την ηδονή στην παρά φύση έδρα τους, το οποίο έχει ταυτιστεί με τη σεξουαλική απελευθέρωση και πρόοδο.
-Εσύ τι πιστεύεις; με ρώτησε ο μπάρμπα Γιάννης απογοητευμένος.
-Πιστεύω στον συνδυασμό της επιστήμης της ψυχολογίας με την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μπάρμπα Γιάννη.
-Και για τους ψυχιάτρους και τις νέες πρακτικές τι έχεις να πεις;
-Τι πιο μεγαλειώδες υπάρχει από αυτό που είπε ο αρχάγγελος Μιχαήλ στον διάβολο;
“Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΙΜΗΣΕΙ”!
-Ιδού λοιπόν, που εγώ ο αγράμματος βοσκός, μπόρεσα να οικοδομήσω εσένα σήμερα με τα πτυχία στα ακριβά πανεπιστήμια της Μασαχουσέτης.
-Να είστε καλά μπάρμπα Γιάννη.
- Τώρα όμως θέλω να μου απαντήσεις εσύ, ως ψυχολόγος, αν ήταν σωστό που σκέφτηκα για τα δίδυμα αγόρια της ανεψιάς μου, ο Θεός ας τους δώσει για προστασία ένα ζευγάρι μικρές αιμορροϊδες, γιατί αυτοί είναι δύσκολοι καιροί, είναι πολλοί οι πειρασμοί για τους άνδρες σήμερα!
Τον κοίταξα κατάματα, πήρα το θάρρος και τον ρώτησα:
-Δεν είναι βλασφημία να παρεμβαίνουμε στο σοφό έργο του Θεού και να του υποδεικνύουμε τι να πράξει εμείς οι αδαείς άνθρωποι ; Καλύτερο δεν είναι να ευχόμαστε υπέρ υγείας των παιδιών.... και ο Θεός γνωρίζει τι είναι σωστό για τον καθένα μας μπάρμπα Γιάννη;
-Έχεις δίκιο, απάντησε εκείνος. Κακός λογισμός ήταν αυτός. Είδες πώς με παγίδεψε ο Σατανάς και δεν το κατάλαβα. Και το λέει ο Σολομών, μού επέστησε και σε αυτό τη προσοχή ο ευλογημένος ο ξάδελφός μου:
Κεφ. ιε΄26
“Αηδία και αποτροπιασμό προκαλεί στον Θεό ο κακός λογισμός και η πονηρή σκέψη. Οι σκέψεις όμως και οι λόγοι των αγνών και καθαρών κατά την ψυχή ανθρώπων είναι σεμνοί και ευπρεπείς”.
Προτού αποχωριστούμε είπε ο μπάρμπα Γιάννης:
-Αν ποτέ περάσετε με τον άνδρα σου από τα μέρη μας, κάντε μία στάση στο χωριό μου, ρωτήστε στη πλατεία και θα σας πουν πού είναι το σπίτι μου. Έχω μία παλιά, ωραία στάμνα που θα ήθελα να σου τη χαρίσω. Σου αρέσουν οι παλιές στάμνες;
-Ωραίες είναι οι στάμνες μπάρμπα Γιάννη, αλλά δεν χωρούν τα λόγια του Θεού. Θα σας θυμάμαι όμως, γιατί τα λόγια σας θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μου και ο Λόγος του Θεού βαθιά μέσα στην καρδιά μου.
Αυτός ήταν ο μπάρμπα Γιάννης χωρίς τις κανάτες του, αλλά πλούσιος σε Θείο Λόγο.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
21/1/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου