Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2022

Το Έστρωσε και Φέτος στην Αθήνα

 



          Οδός Αγίας Βαρβάρας, Πλατεία Φιλικής Εταιρίας, Παλαιό Φάληρο


“Φέτος, χιονισμένες πλαγιές συναντήσαμε στη διαδρομή από τη Μεγαλόπολη προς τη Μεσσηνία, ερχόμενοι από την Αθήνα στη Βαλύρα”, είπαν ορισμένοι που επισκέφτηκαν χειμωνιάτικα το χωριό μας.

Σήμερα όμως , 24 Ιανουαρίου 2022, είναι μία ιδιαίτερη ημέρα για την Αθήνα. Είναι η ετήσια γιορτή του χιονιού, αφού οι πλαγιές  στο λεκανοπέδιο άσπρισαν , τα έλατα και τα κυπαρίσσια στις αυλές φόρεσαν το γιορτινό, σαν απαλό βαμβάκι φόρεμα τους και θυμίζουν Χριστούγεννα. Απαλές νιφάδες χιονιού , απείρων σχημάτων θεϊκής εμπνεύσεως, ολοκληρώνουν το ταξίδι της καθόδου τους στα κράσπεδα των δρόμων , πάνω στα απαλά φύλλα των φυτών στα μπαλκόνια, στις στέγες των πολυκατοικιών, αλλά και στις γυμνές παλάμες μας, που προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τις παγωμένες νύμφες, καθώς συστρέφονται με ξέφρενο χορό, αιωρούμενες στον γκριζόλευκο ουράνιο θόλο.

Τα παιδιά στο διπλανό σχολείο παρέτειναν το διάλειμμα και παίζουν σημαδεύοντας ο ένας τον άλλο με χιονόμπαλες, τρέχοντας αριστερά και δεξιά στο προαύλιο του Γυμνασίου μισοβρεγμένα, ανένδοτα να μπουν στη τάξη, παρά τα επίμονα κελεύσματα των καθηγητών τους, και οι γονείς, με πλαστικά φτυαράκια , τους υαλοκαθαριστήρες και ό,τι άλλο έχουν στη διάθεσή τους, καθαρίζουν τα αυτοκίνητά τους, παρκαρισμένα στο απέναντι πεζοδρόμιο, περιμένοντας τους  μικρούς αταξίες τους.

-Πω! Πω! Να τρέξω να προλάβω να σκεπάσω τα λουλουδάκια μου , μου φώναξε η κυρία Μίνα από την απέναντι πολυκατοικία, η οποία παρά τα 96 χρόνια της στέκει ψηλή και αλύγιστη σαν Λεύκα στον χρόνο. Μόνο τη γαρδένια θα αφήσω. Πέρυσι, που χιόνισε, στις 16 Φεβρουαρίου, την άφησα ξεσκέπαστη και δεν έπαθε τίποτα. Αντίθετα, έκανε πολλά λουλούδια, της αρέσει το χιόνι, μου εξήγησε η κυρία Μίνα  η οποία  διαθέτει άριστη μνήμη, καλύτερη  από εκείνη  στα είκοσι χρόνια της.  Σαν τη Δευτέρα Παρουσία δεν μοιάζει σήμερα; Όλα τα άσπρισε ο Θεός, παρατήρησε η θεοσεβούμενη γηραιά κυρία! Ενδιαφέρουσα άποψη σκέφτηκα. Δεν είχα φανταστεί τη Δευτέρα Παρουσία ολόλευκη.

- Είναι πολύ όμορφη η πλατεία μας σήμερα, θυμίζει παγοδρόμιο με θέα, της απάντησα, επαναφέροντάς την στη πραγματικότητα της ημέρας.

Έπιασα μία χιονονιφάδα πάνω στον μεγεθυντικό καθρέφτη μου και έτρεξα γρήγορα , πριν λιώσει, να ανακαλύψω το υπέροχο σχήμα της. Σαν  ζαφείρι, με μικρά διαμάντια στην παρυφή είχε μορφοποιηθεί το υγρό πέπλο της.

Ναι, το νερό είναι νοήμoν, αναφέρει ένας Γιαπωνέζος ερευνητής, ο Dr Masaru Emoto. Ανάλογα με αυτό που ακούει , πάλλεται και μορφοποιεί το μόριό του. Θεία μουσική ακούνε οι νιφάδες του χιονιού σήμερα στον ουρανό και λικνίζονται στολισμένες πάνω από το κεφάλι της πανάρχαιας και πυκνοκατοικημένης Αθήνας.


             Χιονισμένο γεράνι, η μολόχα της Βαλύρας
.

Συνεχίζει ακάθεκτα το χιόνι τη διαδρομή του, σε λίγο θα είναι δύσκολο να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους σήμερα. Ο Θεός μας επιφύλαξε την ημέρα για ανάπαυλα και περισυλλογή. Το μάτι μου συλλαμβάνει από τη βεράντα μέχρι τριάντα καμινάδες. Πήραν φωτιά τα κούτσουρα στο τζάκι . Αλλοίμονο σε κείνους που εργάζονται και είναι ακόμη στους δρόμους! Αλλά και στους άστεγους, όπως στο λιμάνι  του Πειραιά, που δεν έχουν μια κουβέρτα να σκεπάσουν το ταλαιπωρημένο σώμα τους. Με τη χάρη του Θεού και με ό,τι δυνάμεις διαθέτει, τους φροντίζει η Μητρόπολη Πειραιώς. Τα πουλιά κούρνιασαν τρομαγμένα στα υπόστεγα και τα αδέσποτα ζώα, αφού έλαβαν την τελευταία μπουκιά από τα δοχεία που έχει αφήσει γι αυτά γενναιόδωρα ο Δήμος, φώλιασαν κουλουριασμένα, ενάντια στο ψύχος, κάτω στις χορταριασμένες αυλές των εγκαταλειμμένων, παλιών κατοικιών.


                  Απαλό βαμβάκι πάνω στην  Πορτοκαλίτσα

Το χιόνι κτυπά προκλητικά το τζάμι στο παράθυρο του γραφείου μου.

-Να περάσω; μου γνέφει επίμονα.

-Στο μπαλκόνι αλάργα – αλάργα του απαντώ, είμαι πολύ κρυουλιάρα. Σήμερα η φωτιά , με τις ζεστές και μαγευτικές φλόγες της, έχει εντός του σπιτιού τη τιμητική της , την αντίθετη  προς εσένα ζεστασιά και  θαλπωρή.

-Δεν χαίρεσαι; με ρωτά ξανά και ξανά.

-Πολύ χαίρομαι του απαντώ ...σε ευχαριστώ που μας τίμησες και φέτος, τρέχω να σε απαθανατίσω!


                              Ελιά με λευκή φορεσιά

Μόλις που πρόβαλα το κεφάλι μου στην πόρτα του ταράτσας της πολυκατοικίας και συνέλαβα δυο-τρεις σκηνές, πριν ασπρίσει τη κάμερα η μανία της φύσης. Κατέβηκα αμέσως και απίθωσα τα χέρια μου πάνω  στη φωτιά.

Καλύτερα που το έστρωσες εδώ Θεέ μου, παρά στη Βαλύρα σκέφτηκα. Να μην κάνει το χιόνι κακό στη παραγωγή.



Καλώς το δεχτήκαμε.

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

24/1/2022


Δεν υπάρχουν σχόλια: