Κάποτε ρώτησαν έναν γονιό, ο οποίος ήταν καθηγητής μαθηματικών και η γυναίκα του φιλόλογος, σε ποιόν ήθελε να μοιάσει ο γιος του, και απάντησε ως εξής: Το μισό εγκεφαλικό ημισφαίριο του παιδιού, το αριστερό, να είναι ίδιο με το δικό μου, και το δεξί ίδιο με της μάνας του. Όντως, ο Θεός τούς άκουσε και το παιδί εξελίχθηκε ακριβώς έτσι, μόνο που το έχασαν στην πορεία , κατά την άποψή τους, γιατί το κέρδισε ο Θεός, αφού εγκατέλειψε τον κοσμικό βίο και προτίμησε να μονάσει, για να σώσει την ψυχή του.
Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν έναν σούπερ νου, ο οποίος εναρμονίζει την κοινή λογική (convergent thinking), ικανότητα του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου, με την αποκλίνουσα-δημιουργική νόηση (divergent thinking), ικανότητα του δεξιού μέρους του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Υπάρχουν στην ιστορία προσωπικότητες , που το πέρασμα τους ήταν άκρως καταστροφικό για την ανθρωπότητα, όπως ο μαθηματικός Άρειος, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο οποίος με μαθηματικές διαδικασίες κοινής λογικής, υποστήριζε βλασφημώντας, ότι ο Θεάνθρωπος, Υιός και λόγος του Θεού, είναι κτίσμα του Θεού και όχι η δεύτερη υπόσταση της αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος. Ήταν δε τόσο πεπεισμένος για τις απόψεις του, τις οποίες διέδιδε ασύστολα, παρασύροντας στην πλάνη τον Χριστιανικό κόσμο εκείνης της εποχής, ώστε ανάγκασε τους 318 Αγιοφόρους Πατέρες της Ορθοδοξίας να λάβουν μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, το έτος 325 μ.Χ., να κατατροπώσουν τον Άρειο , και να γράψουν θεόπνευστα το Σύμβολο της Πίστεως (Πιστεύω εις έναν Θεόν....).
Θαύματα έλαβαν χώρο εμπρός στον βλάσφημο Άρειο, αλλά εκείνος ήταν τόσο βέβαιος για τον εαυτόν του και τις θέσεις του, τις οποίες διέδιδε με τη σιγουριά του σατανά και με μεγάλο στόμφο. Έφθασε στο σημείο να κρατεί ενώπιον του αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου τις αποφάσεις της Συνόδου και παραμάσχαλα αριστερά το δικό του δόγμα και να ορκιστεί , ακουμπώντας το δεξί χέρι του προς τις δικές του θέσεις, ότι δήθεν συμφωνεί και ασπάζεται τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. Απτόητος παρέμεινε μέχρι τελευταίας πνοής στις αναθεματισμένες θέσεις του, το ίδιο και αρκετοί οπαδοί του. Παρομοίως και το Τρίτο Ράϊχ, στην ιδεολογία του παρέμεινε ακλόνητο, μέχρι αυτοκτονίας και/ή τελικής πτώσεως. Αυτά τα νοητικά κολλήματα έχουν εμποδίσει για αιώνες τώρα την ανθρωπότητα να προοδεύσει προς τη σωστή κατεύθυνση, και αν δεν βοηθούσε η θεία οικονομία και πρόνοια του Μεγαλοδύναμου Πατέρα, στον έκπτωτο κόσμο που ζούμε, θα είχε διαλυθεί το Σύμπαν.
Σε ένα ψυχολογικό πείραμα ελέγχου των δημιουργικών ικανοτήτων του ανθρώπου, ζήτησαν στους συμμετέχοντες , ομάδα εφήβων και ομάδα ενηλίκων, να χωρίσουν ένα τετράγωνο, χωρίς χάρακα, σε τέσσερα ίσα μέρη. Όλοι το χώρισαν με σταυρό , χιαστί, με οριζόντιες γραμμές και με κάθετες. Λογικά στέκει, σωστά το χώρισαν. Το πρόβλημα όμως ξεκινά μετά από αυτή τη διαίρεση του τετραγώνου σε τέσσερα ίσα μέρη. Μέχρι σε αυτό το σημείο προεδρεύει η κοινή, ανθρώπινη λογική, η οποία καταντά, κατά τον Πλάτωνα , ύβρις ενάντια στη Νέμεση, στη θεία παρουσία και φώτιση, αν δεν προσέξει ο άνθρωπος και δεν ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού. Μέχρι εκεί έφθασε ο Άρειος και το Τρίτο Ράϊχ, ως υπέρτατη απειλή της ανθρωπότητας, σπέρνοντας τον θάνατο.
Όταν έλαβαν οι εξεταζόμενοι την οδηγία ότι υπάρχουν πολλοί ακόμη τρόποι διαίρεσης του τετραγώνου σε τέσσερα ίσα μέρη, και πρέπει να συνεχίσουν να σκέπτονται, οι περισσότεροι δεν το πίστεψαν και σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Εκείνοι όμως που προσπάθησαν, τα κατάφεραν σταδιακά να φωτιστούν και να κάνουν το μεγάλο πέρασμα στη δημιουργική σκέψη, να συνδεθούν με τη θεία σοφία. Ανακάλυψαν ότι υπάρχουν πολλών ειδών γραμμές, όπως οι κυματοειδείς, οι τελείες, οι διακεκομμένες, οι κύκλοι, αντικείμενα αντί για γραμμές, τα οποία χωρίζουν το τετράγωνο σε τέσσερα ίσα μέρη, ακόμη και τέσσερες διαφορετικές αποχρώσεις και σκιάσεις του φωτός. Αυτή η διαδικασία είναι το ‘Εύρηκα” του Αρχιμήδη. Για να επιτευχθεί το Έύρηκα”, χρειάζεται ο νους του ανθρώπου να σπάσει το φράγμα της κοινής λογικής, να διευρύνει το πλαίσιο της αντίληψης του, μέσα στο οποίο είναι φυλακισμένη η σκέψη του , για να φωτιστεί και να κατανοήσει τον κόσμο, προσεγγίζοντας τον αληθινό Θεό. Πώς όμως μπορεί αυτό να το πράξει; Πρέπει πρωτίστως να πιστέψει. Να πιστέψει σε αυτό που άκουσε από τον ερευνητή, ότι υπάρχουν αποδεδειγμένα και άλλοι τρόποι χωρισμού του τετραγώνου σε τέσσερα ίσα μέρη, εκτός από αυτά που αντιλαμβάνεται ο εξεταζόμενος με την κοινή λογική, να πιστέψει στον ιερέα ότι “ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, και ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει να διοικήσει σωστά τον νου του, παρά μόνο με θεία φώτιση”.
Υπάρχει, βλάσφημε Άρειε ,ο φωτισμός των Αγίων Πατέρων που δεν λανθάνει, αφού μέσα τους κατοικεί η ίδια η Τριαδική Θεότητα και σου απαντά, μέσω αυτών, ο ίδιος ο Θεός, στην περιοριστική- κοινή σου λογική. Πώς όμως ο Άρειος, με τους νοητικούς του περιορισμούς, τον εγωισμό και την έπαρση, μπορούσε να αντικρίσει τον Θεό; Έπρεπε να πιστέψει πρωτίστως στον Τριαδικό Θεό, για να σώσει τον εαυτόν του από την νοητική πλάνη που τον καταδυνάστευε, και τους πονηρούς λογισμούς που τον κρατούσαν δέσμιο. Τη δυστυχία του δεν είχε τη δύναμη να την αντιληφθεί και να την περιορίσει, να την κρατήσει μόνο για τον εαυτόν του. Παρέσυρε πολλούς στην ασέβεια στο διάβα του. Ο δαίμονας εντός του διψούσε για δύναμη , εξουσία και έλεγχο του πλήθους των Ορθοδόξων Χριστιανών και εκείνος είχε καταντήσει ένα τέλειο υποχείριό του.
Δεν έλεγαν τυχαία οι φωτισμένοι αρχαίοι ημών πρόγονοι “την διαβολήν μίσει”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο από τη παρουσία του διαβόλου στη ζωή του. Μέγα αντίδοτο είναι το Σύμβολο της Πίστεως, “Πιστεύω εις έναν Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα”, κι αφού πιστεύω, και είναι ο Θεός Παντοκράτορας, δεν έχω παρά να του ζητήσω, με πίστη και ταπείνωση, να με οδηγήσει , εμένα τον δούλο του, στην οδό της σωτηρίας μου, στο αληθινό “Εύρηκα” , στη φώτιση του πνεύματός μου.
Ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα οι 318 Άγιοι Πατέρες , προσπαθώντας να κάνουν τον Άρειο να αντιληφθεί ότι ο Πατήρ δοξολογείται, ο Υιός συμπροσκυνείται, το Πνεύμα το Άγιο συνδοξάζεται σε τρία πρόσωπα και μία φύση.
Γράφει ο Μέγας Συναξαριστής (Μεγ. Συν. 1985, τομ. ΙΔ΄ Πεντηκοστάριον, σελ. 300):
Οι Θεοφόροι Πατέρες δεόντουσαν στον Θεό, ο δε Θεός με μεγάλο θαύμα και έκπληξη τάραξε όλο τον τόπο, στον οποίο στέκονταν οι Αρχιερείς. Έγινε δηλαδή κάτι παρόμοιο με εκείνο που συνέβη στον καιρό των Αποστόλων (Πραξ. Δ΄31, ις΄26). Τότε έλαβαν θάρρος οι Πατέρες και άρχισαν να διαλέγονται με τον Άρειο. Πότε αποκρινόταν ο Αντιοχείας Ευστάθιος, πότε ο επίσκοπος της Κουδρούβης Όσιος, πότε και άλλοι των Αρχιερέων μαθηματικοί. Ο δε Άρειος αρχικά αποκρινόταν μόνος, ενώ στη συνέχεια ανάθεσε σε έναν Έλληνα φιλόσοφο, ο οποίος ήταν δυνατός στη διαλεκτική, να αποκρίνεται αντί αυτού. Τότε ο Άγιος Σπυρίδων, ο επίσκοπος της Τριμυθούντος, βλέποντας ότι ο φιλόσοφος με τα λόγια δεν πείθεται, λέγει προς αυτόν:
-Ω! φιλόσοφε, πιστεύεις ότι η Αγία Τριάς είναι ένας Θεός και τρία πρόσωπα;
-Δεν πιστεύω, διότι πώς είναι δυνατόν τα τρία πρόσωπα να είναι ένας Θεός; απάντησε ο φιλόσοφος.
-Εγώ θα σου αποδείξω ότι ο ένας Θεός είναι και τρία πρόσωπα· φέρτε μία κεραμίδα, αποκρίθηκε ο Άγιος.
Έφεραν την κεραμίδα και ο Άγιος Σπυρίδων την έλαβε στα χέρια του και είπε στον φιλόσοφο:
-Δες την αλήθεια, ω φιλόσοφε.
Ο Άγιος αμέσως έκανε το σημείο του Σταυρού, έσφιξε την κεραμίδα μέσα στα δύο του χέρια και προσευχήθηκε λέγοντας:
-Εις το όνομα του Πατρός και Υιού και του Αγίου Πνεύματος του ενός Θεού.
Και τότε, ω του θαύματος! Το μεν πυρ με το οποίο ήταν ψημένη η κεραμίδα πήγε προς τα πάνω, το νερό χύθηκε κάτω και το χώμα έμεινε στα χέρια του.
Ο Άγιος λέγει στον φιλόσοφο:
Αυτή η κεραμίδα δεν αποτελείτο από τρία; Από πυρ, από ύδωρ και από χώμα και έγιναν ένα; Η Αγία Τριάδα , Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα είναι τρία πρόσωπα και ένας αληθινός Θεός.
Ο φιλόσοφος πίστεψε στο θαύμα, αλλά δεν θέλησε να γίνει Χριστιανός και συζητούσε για άλλες υποθέσεις.
Μία ημέρα, σε μία διάλεξη, εκείνη των Πατέρων και του φιλοσόφου, του είπε ένας Αρχιερέας:
-Ω! φιλόσοφε, αν λέγεις την αλήθεια, να μεγαλώσει το στόμα σου και να λες περισσότερα, αν όμως ψεύδεσαι, να κλειστεί και να μείνεις βουβός. Αμέσως ο φιλόσοφος βουβάθηκε και το μόνο που ζήτησε ήταν χαρτί, στο οποίο έγραψε τα εξής:
“Άγιοι Πατέρες δεηθείτε στον Θεό να ανοιχθεί το στόμα μου, να μιλήσω και υπόσχομαι να επιστρέψω και εγώ στην ευσέβεια”.
Ο φιλόσοφος βαπτίστηκε Χριστιανός, αλλά ο Άρειος, αν και νικημένος , παρέμεινε απτόητος στις θέσεις του, μέχρι θανάτου. Οι Άγιοι Πατέρες τότε συνέθεσαν το άγιο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Ήταν δε τόσο μεγάλο το δέος εμπρός στους Θεοφόρους Πατέρες, που και ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν κάθισε ενώπιον τους σε θρόνο, αλλά σε ένα χαμηλό κάθισμα, για να δείξει την ταπείνωσή του εμπρός στο πραγματικό μεγαλείο του Παντοδύναμου Θεού.
Ευλογημένοι όσοι με τη βαθιά πίστη τους φωτίζουν τον Τριαδικό Θεό εντός τους.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
6/6/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου