Όλο και περισσότερα παιδιά στην Ελλάδα συλλαβίζουν στην ανάγνωση κειμένου…

 

 

 

                                                       Φωτό: Μαθήματα Φωνητικής

Κάτι που με έχει προβληματίσει έντονα , τον τελευταίο καιρό, είναι πως συναντώ ολοένα και περισσότερα παιδιά, ακόμα και γυμνασίου, που συλλαβίζουν στην ανάγνωση κειμένου, λέγει η Γλωσσολόγος, καθηγήτρια Ορθοφωνίας , ειδικός Θεάτρου και δραστήρια εθελόντρια του Αριοχωρίου Μεσσηνίας, κα Τίνα Πετρουλάκη.

Είναι   μόνο τα παιδιά που συλλαβίζουν τις λέξεις των κειμένων  της Νεοελληνικής γλώσσας ή μήπως και οι ίδιοι οι γονείς τους παρουσιάζουν πρόβλημα ανάγνωσης, για να μη πω ότι και ορισμένοι από τους εκπαιδευτικούς δυσκολεύονται στην ανάγνωση των αρχαιοελληνικών κειμένων;

Κατά τα τελευταία έτη ο σεπτός πατήρ Παναγιώτης Χαβάτζας, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης στην Αθήνα, συναντά τους πιστούς της ενορίας του κάθε Δευτέρα και ώρα 19:00-21:00  , όπου για δύο συνεχείς ώρες  συμμετέχουν ως  ψάλτες και  αναγνώστες  στην Ιερά Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο, καθώς και  ως συνομιλητές   στο θέμα της συνάντησης προς ψυχοπνευματική οικοδόμηση. Η ίδια,  ως ανελλιπώς παρούσα, έχω διαπιστώσει ότι ορισμένοι πιστοί με εσωστροφή και κοινωνική ανασφάλεια,  σε συνάφεια με το εκπαιδευτικό,   οικογενειακό και κοινωνικό τους υπόβαθρο και περιβάλλον,   τον βαθμό  εξοικείωσής τους με τον λόγο του Ευαγγελίου και τα αρχαιοελληνικά κείμενα, καθώς και την έλλειψη πρακτικής στην ανάγνωση σε διαχρονική βάση, δεν εκφέρουν λόγο κατάλληλο διαβάζοντας. Συνήθως  μιλούν πολύ σιγά για να μην καταστούν αντιληπτά τα αναγνωστικά λάθη τους δημοσίως, φοβούνται και/ή ντρέπονται μήπως  υποβιβαστούν στα μάτια του ιερέα και των άλλων συμμετεχόντων. Όσο όμως περνούν οι μήνες του εκκλησιαστικού έτους, ξεθαρρεύουν και αποκτά ο λόγος τους συνοχή και ζωντάνια με την όχι απλώς κατάλληλη, αλλά και ειλικρινή λεκτική έκφραση, μέσα από  μία αίσθηση εμπιστοσύνης που βιώνουν στην ευλογημένη ομάδα μας.

Στη Βαλύρα του 1960, υπήρχε το κατηχητικό σχολείο όπου διαβάζαμε ο καθένας με τη σειρά του τον λόγο του Ευαγγελίου, μαθαίναμε να λέμε προσευχές, να ψάλλουμε και να τραγουδάμε όμορφα παιδικά άσματα. Αυτή ήταν η πλέον φυσική δυνατότητα εξοικείωσής μας με την Ελληνική γλώσσα στο πολιτισμικά  υποβαθμισμένο χωριό μας.

Αν αναρωτηθούμε τι συμβαίνει σήμερα στα χωριά  της Μεσσηνίας,   θα απογοητευθούμε  πολύ περισσότερο. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, όσο και αν προσπαθούν, αδυνατούν να καλύψουν επαρκώς τις ουσιαστικές ανάγκες των πολιτών στις τοπικές κοινότητες. Κάποτε οι ιεροκήρυκες όργωναν τη Μεσσηνία και τουλάχιστον δύο φορές τον μήνα επισκέπτονταν κάθε χωριό. Οι αγρότες άφηναν κατά μέρος τις καθημερινές τους εργασίες για να μετέχουν θεάρεστα στις εποικοδομητικές για τον νου και την ψυχή του ανθρώπου ομιλίες. Επίσης, τα θεατρικά δρώμενα, όπως το θέατρο της δεκαετίας του 1950 στη Βαλύρα,  ουδέποτε ξεχάστηκε από εκείνους που ακόμη ζουν και ενεργά συμμετείχαν, είτε γράφοντας διαλόγους είτε ως ηθοποιοί στην παράσταση.

Η κοινωνική συναναστροφή είναι είδος πολυτελείας στις ημέρες μας. Τα παιδιά και οι έφηβοι, όπως και οι γονείς τους, βυθίζονται στην καθημερινή αναζήτηση και ικανοποίηση των αναγκών τους μέσα από το διαδίκτυο για ώρες ατέλειωτες.

Ως αποτέλεσμα,  η αγύμναστη άρθρωση και λεκτική έκφραση να παρουσιάζουν καθυστέρηση ανάπτυξης , συγκριτικά με  τη χρονολογική ηλικία του ατόμου, καθώς και προβλήματα κοινωνικής ενδοστρέφειας, όπως κοινωνική μειονεξία, απομόνωση, αδιαφορία και αποστροφή να είναι ιδιαιτέρως έκδηλα.

Λέγει η  καθηγήτρια Γλωσσολογίας του Αριοχωρίου:

Μέχρι την τρίτη δημοτικού, δικαιολογείται... μετά..

Έχουμε ξεχάσει να δίνουμε εικόνα στη λέξη...

Νομίζουμε, πως τα γραφικά στο διαδίκτυο αρκούν...

Παιχνίδια ,όπως η κρεμάλα....που το παιδί φανταζόταν τη λέξη.. χάνονται....

Βασικά μαθήματα, όπως η ανάγνωση κειμένου.......έχει συρρικνωθεί, αν όχι αφανιστεί σε διδακτικό χρόνο ....

Η εικόνα στη λέξη καθώς και η ενεργοποίηση των αισθήσεων και συναισθημάτων είναι το κλειδί για τη μείωση της δυσλεξίας. Λαοί, όπως οι   Ιάπωνες, δεν παρουσιάζουν φαινόμενα δυσλεξίας, αφού η κάθετη γραφή ενεργοποιεί και τα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια. Η γραφή είναι εικόνες-σύμβολα. Για παράδειγμα, στη λέξη σπίτι ένα από τα σύμβολα είναι της αγάπης, γιατί σπίτι χωρίς το συναίσθημα της αγάπης απλά δεν δύναται να είναι σπίτι! Με αυτόν τον τρόπο το ακουστικό, λεκτικό,  αναλυτικό , μαθηματικό και αυστηρά λογικό αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο, της  συγκλίνουσας νόησης, συνδέεται με τις εικόνες , το  συναίσθημα ,  τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου, της αποκλίνουσας νόησης. Και τα δύο μαζί μεγαλουργούν.

 Υποστηρίζει η κα Τίνα Πετρουλάκη:

                              

                                                  Φωτό: κα Τίνα Πετρουλάκη στο FB

Εμείς φταίμε που τα παιδιά μας συλλαβίζουν....και όχι μόνο..

Εμείς, που δεν τους διαβάζουμε πλέον, δεν τους δίνουμε ερεθίσματα να διαβάσουν, που δεν τα πηγαίνουμε να δούνε θέατρο , σινεμά, που τα αφήνουμε να νομίζουν, πως ο λόγος είναι μόνο ηλεκτρονικός...που δε συζητάμε μαζί τους....

Κάποτε ένα παιδάκι δεν μπορούσε να εκφέρει το γράμμα ρ. Βρισκόμασταν στην Ιερά Μονή Βουλκάνου. Θυμάμαι τον  μακαριστό Αμβρόσιο που πήρε ένα κανατάκι με νερό και   το έδωσε στο παιδί να ποτίσει τον βασιλικό έξω από το μαγειρείο. Να χύνεις σιγά-σιγά το νεράκι και να κάνεις όπως κελαρύζει το νερό στο αυλάκι του είπε: ρο…ρο…ρο…ρο…και ο Θεούλης αυτό που  θέλεις  θα σου το χαρίσει. Μετά του έδωσε να πίνει σιγά σιγά δροσερό νερό και να προσπαθεί να λέει ευχα…ρι…ρι…ρι…στώ Κύρι…ρι…ρι..ε. Στη συνέχεια παίζαμε όλοι μαζί  έξω από τη Μονή κυνηγητό , το παιδάκι υποδυόταν  ένα πεινασμένο  ζωάκι και  έκφερε δυνατά κυνηγώντας μας το  γρ…γρ…γρ…γρ…

Εκτός από τις παθολογικές περιπτώσεις που χρήζουν ειδικής επέμβασης, οι ευκαιρίες στο φυσικό περιβάλλον είναι τουλάχιστον  το 50% της θεραπείας των περισσοτέρων προβλημάτων μας, εφ΄ όσον προσπαθήσουμε σταθερά  για την απόκτηση της μάθησης, γενικεύσουμε τη γνώση που  αποκτήθηκε σε παρόμοιες καταστάσεις, και τη διατηρήσουμε εξελίσσοντάς την διαχρονικά στο φυσικό περιβάλλον.

Η ειδικός και άξια εθελόντρια του Αριοχωρίου   προτείνει:

                                                       Φωτό: Μαθήματα Φωνητικής

Ας διαβάζουμε μαζί με τα παιδιά μας.....

Ως χώρα έχουμε πλούσια λογοτεχνία, συγγραφείς, ποιητές, μυθολογία.

Κάντε ένα τεστ σήμερα.. βάλτε τα παιδιά σας να σας διαβάσουν μια παράγραφο, από οτιδήποτε.....Θα εκπλαγείτε!

Όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και εμείς οι ίδιοι χρειάζεται να διαβάζουμε και να καλλιεργούμε τη λεκτική μας έκφραση. Θεάρεστη, άκρως βοηθητική και θεραπευτική είναι κάθε  δραστηριότητα από κοινού, όπου ο γονιός και το παιδί είναι μαθητές στο ίδιο θρανίο, μετέχουν ενεργά σε έναν κοινό στόχο και εξελίσσονται ταυτόχρονα, υποστηρίζοντας νοητικά και συναισθηματικά ο ένας τον άλλο.

Στο όμορφο Αριοχώρι, χάρη στην πολύτιμη εθελοντική προσφορά της κας Πετρουλάκη, συνεχίζονται τα θερινά μαθήματα Ορθοφωνίας και Θεάτρου και από το νέο σχολικό έτος αναμένεται η συνέχεια των μαθημάτων στο παλιό Δημαρχείο της Βαλύρας.

Η Ορθοφωνία, παράλληλα με την εξοικείωση στην «ποιοτική» Ελληνική και διεθνή λογοτεχνία είναι άκρως σημαντικά γιατί δεν φθάνει μόνο να ομιλούμε ορθά και να διαβάζουμε σωστά αλλά και να προβλέπουμε τι λέμε και πώς το λέμε και ποια είναι αντίστοιχα τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα της προσωπικής λεκτικής μας έκφρασης.

Χρειαζόμαστε να μάθουμε να επικοινωνούμε σωστά λεκτικά χωρίς κοινωνικό προσωπείο, με εσωτερική ευγένεια , και χωρίς τυπικό υποκριτικό λόγο, με αγάπη και  θεία διάκριση να εξελισσόμαστε και να πορευόμαστε ως κοινωνία προσώπων.

Θερμές ευχαριστίες στην κα Τίνα Πετρουλάκη, που μοιράζεται μαζί μας τους έγκυρους προβληματισμούς της στη σελίδα της στο FB, προς όφελος όλων μας!

 

Ο Θεός μεθ΄ημών,

 Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

25/7/2024