Όταν η γιαγιά Χρυσάνθη μάλωσε τον Κάφκα

 

                                                  Όπως ο κόσμος της γιαγιάς Χρυσάνθης.

                                                       Φωτό: Όμορφος Κόσμος στο FB

 

Η 85 ετών  αγέραστη γιαγιά Χρυσάνθη από την Καλλιθέα Αθήνας, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, μαζί με μία παρέα φιλενάδων της, τουλάχιστον 20 χρόνια μικρότερες της ηλικίας της, επισκέφθηκαν το πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, την περασμένη Κυριακή, 8-9-2024, και ώρα 19:00 μμ,  προκειμένου να παρακολουθήσουν μία συναυλία με τον αγαπητό τους Ισίδωρο Πάτερο, μία περιήγηση στον πλούτο της Ελληνικής Μουσικής από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας. Ο πολυοργανίστας, μουσικός, ερμηνευτής, τραγουδοποιός και συνθέτης μουσικής για θέατρο, ο κρητικής καταγωγής Ισίδωρος Πάτερος , που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991, μαγεύει τους έχοντας σώας τας φρένας με την αρχαία λύρα του, το μπουλγαρί, τη μαντόλα, το ούτι και το μπουζούκι του. Μαζί του ήταν ο καταξιωμένος Κυριάκος Γκουβέντας στο βιολί και  μαντολίνο, ο Άγγελος Πάτερος στο πιάνο και ο Γιάννης Σφακιανάκης στην κιθάρα.

Τη συναυλία διοργανώνει κάθε χρόνο η έκθεση βιβλίου σε συνεργασία με το   Απολλώνιο Ωδείο στην Αθήνα. Η έκθεση βιβλίου διαρκεί από 6-22 Σεπτεμβρίου και περιλαμβάνει διάφορα μουσικά δρώμενα , ομιλίες και κινηματογραφικές προβολές, με ελεύθερη είσοδο.

Ελάτε όμως που η μεγάλη χαρά της γιαγιάς Χρυσάνθης, με τα μοναδικά ακούσματα του Ισίδωρου, δεν είχε αίσιο τέλος, γιατί αμέσως μετά την  υπέροχη συναυλία, που απογείωσε τη διάθεσή της και την έκανε να αισθανθεί συνομήλικη με τις φίλες της, ακολούθησε ομιλία και προβολή της ταινίας η Μεταμόρφωση του Κάφκα. Τούτο το αναπάντεχο συμβάν  επηρέασε σοβαρά τον ψυχισμό της γηραιάς κυρίας.

                                                       Φωτό: Ισίδωρος Πάτερος στο FB

-Χρυσάνθη, ρώτησαν  οι μικρότερες κόρες, θα πάμε ένα γύρο να δούμε τα περίπτερα της έκθεσης, θα ήθελες να ακολουθήσεις ή προτιμάς να μάς περιμένεις εδώ;

-Δεν κατάφερα να σκύψω και αναγκαστικά φόρεσα τα στενά γοβάκια, σφίγγουν τα δάκτυλά μου και δεν μπορώ να περπατήσω….πηγαίνετε εσείς καλύτερα.

-Μήπως να σου πάρουμε κάτι να μασουλάς για να περάσει η ώρα;

-Δεν χρειάζεται..έχω φουντούνια και παγωμένο τσάι  στην τσάντα.

Δεν πρόλαβε η γιαγιά Χρυσάνθη να ανοίξει τη σακούλα με τα φουντούνια, το σκηνικό άλλαξε ραγδαία και στα έδρανα ανέβηκαν δύο θεατρολόγοι καθηγητές και άρχισαν να μιλούν για την εργασία και προσφορά του Θεατρικού Συλλόγου «Μηδέν», που ασχολείται για σειρά ετών μόνο με έργα του Κάφκα. Βεβαίως ο  Κάφκα δεν έγραψε θεατρικά έργα, τις παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις του αποτύπωνε σε χαρτί για να εκτονώνει την εσωτερική ένταση και να συνομιλεί με τη δυστυχία του προς ανακούφιση ψυχής, μέχρι που έφθασε στο τέλος της ζωής του και ζήτησε από τον επιστήθιο φίλο του όλα να τα κάψει, αναλογιζόμενος το μέγεθος του κακού που θα μπορούσαν να προκαλέσουν στον ψυχισμό των αναγνωστών του τα γραπτά έργα του…αυτό δεν στάθηκε εφικτό…το άκρως αντίθετο συνέβη!

Στις κενές θέσεις δίπλα στη γιαγιά Χρυσάνθη κάθισαν ο εβδομηντάχρονος κ. Δημήτρης,   μαρμαράς και γλύπτης, η κα Σταυρούλα , ζωγράφος και ηθοποιός, και η κα Πελαγία,   σοπράνο μία γνωστής χορωδίας στην Αθήνα.

Όπως είναι εκ φύσεως πρόσχαρη η γιαγιά Χρυσάνθη και αριστοκρατική στην εμφάνιση, αμέσως τους κατέκτησε. Άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους για τη Μεταμόρφωση του Κάφκα, τρώγοντας φουντούνια, μέχρι που άρχισε να προβάλλεται στην οθόνη το αντίστοιχο έργο με Έλληνες ηθοποιούς της θεατρικής ομάδας «Μηδέν».

-Ακούω καλά; Σκούζουν ή η ιδέα μου είναι; ρώτησε η γιαγιά Χρυσάνθη τη Σταυρούλα.

-Και σκούζουν και πολλά θαυμαστά κάνουν, της ψιθύρισε  εκείνη στο αυτί.

-Και σας αρέσει αυτό το θέαμα; Ρώτησε  απορημένη.

-Εμείς οι τρεις είμαστε φίλοι….τη νύχτα παθαίνουμε χειρότερα….Ο Δημήτρης βλέπει να είναι η κοιλιά του γεμάτη μυρμήγκια, η Πελαγία ημέρα και νύχτα βλέπει μορφές που προβάλλουν και να τις μιλάνε στα πλακάκια του τοίχου, κι εγώ  παλεύω με αράχνες που περπατάνε επάνω στο κορμί μου και έναν βρυκόλακα που ρουφάει στο λαιμό μου τις νύχτες το αίμα μου!

Μόνο που δεν κατάπιε τη γλώσσα της από το αναπάντεχο άκουσμα η  αγαθή Χριστιανή….ύστερα με όση ψυχραιμία της απέμεινε ρώτησε:

-Και σας κάνει καλό να βλέπετε τέτοια θεάματα;

-Πώς να μην τα βλέπουμε , αφού αυτή είναι η πραγματικότητα…

-Δεν νομίζω…δεν νομίζω διαμαρτυρήθηκε η θεοσεβής Κωνσταντινοπολίτισσα.

-Γιατί; Εσείς τι βλέπετε;

-Βλέπω που κάθομαι στο μπαλκόνι και ποτίζω τον βασιλικό μου, άλλοτε βλέπω να φιλάω την εικόνα της Παναγίας στο εικόνισμά  μου, βλέπω που μαγειρεύω για να ετοιμάσω το τραπέζι της Κυριακής να φάμε με συγγενείς και φίλους, άλλοτε πάλι βλέπω που ράβω και κεντάω πολύ ωραία σχέδια ….

--Κατσαρίδα να βγαίνει μέσα από το κορμί σας έχετε δει;

-Χριστός και Παναγία που θα δω κατσαρίδα! Ξέρω ότι είμαι αμαρτωλή, ως άνθρωπος, αλλά τέτοια τιμωρία δεν μου έχει ακόμη επιβάλλει ο Θεός!

-Εμείς δεν είμαστε τόσο με τον Χριστό…. είμαστε Καφκικοί…μάς εκνευρίζει… δεν αντέχουμε τη Θεία Κοινωνία ούτε το Χριστιανικό δόγμα…..

Η γιαγιά Χρυσάνθη δάγκωσε τα χείλη της και δεν έβγαλε  μιλιά…..μόνο κοιτούσε επίμονα να δει αν επιστρέφουν τα κορίτσια…. Δεν άργησαν να εμφανιστούν, πήρε μία βαθιά ανάσα και η καρδιά της πήγε στη θέση της.

-Πάμε….της είπε χαμογελαστά η Σοφία, που είναι καθηγήτρια πιάνου. Κι εγώ, όταν ήμουν έφηβος στην Τσεχία, είχα περιέργεια να μάθω τι γράφει ο Κάφκα που τον διάβαζαν οι συμμαθητές μου και είχαν τα μαύρα χάλια τους , βυθισμένοι στην κατάθλιψη…. Όταν κατάλαβα, επέλεξα τη φωτεινή πλευρά της Χριστιανικής ζωής που όλα είναι αληθινά, όμορφα, απλά και λουσμένα στο θείο φως... έκτοτε σταμάτησαν οι εφιάλτες μου.

Τη νύχτα η γιαγιά Χρυσάνθη βαριανάσαινε και δεν μπορούσε να κλείσει μάτι….

Έπιασε το κομποσκοίνι της και όπως ήταν ξαπλωμένη άρχισε να παρακαλεί:  Κύριε ελέησον τη Σταυρούλα, Κύριε ελέησον τον Δημήτρη, Κύριε ελέησον την Πελαγία…. Κάποια στιγμή βάρυναν τα βλέφαρά της, μεταφέρθηκε στον ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι και είδε το δένδρο της ζωής, που στον κορμό του ήταν τυλιγμένος ένας όφις.

-Ποιος είσαι τον ρώτησε;

-Ο Κάφκα απάντησε, και μεταμορφώθηκε αμέσως σε κατσαρίδα.

-Θα σε μαλώσω, τον επέπληξε, που θέλεις να κλέβεις την παράσταση για να μην ορθώσουν τα παιδιά κεφάλι , να δουν τους αγίους στα κλαδιά και στην κορυφή του δένδρου τον Χριστό!

Ο Θεός να κρατεί γερό τον Ισίδωρο …την ευλογία μου να έχεις  παιδί μου, παρακαλούσε μία Μαυροφόρα Κυρά γονατισμένη στον σολέα, εμπρός στην ωραία πύλη, κι εκείνη ξύπνησε το πρωί  με χαμόγελο!

Μόλις ήπιε τον πρωινό καφέ της, πήρε τηλέφωνο τη Σοφία και της είπε το ακόλουθο:

                                             Αρχαία επτάχορδη λύρα.Φωτό:iparnassos

Ο Ισίδωρος κατάπιε φύλλο χάρτου από την Παναγία , όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός…..κάποιοι άλλοι δυστυχώς έφαγαν του Κάφκα την κατσαρίδα και δυσκολεύονται να τη χωνέψουν γι΄αυτό υποφέρουν τις νύχτες!

 

Ο Θεός μεθ΄ημών,

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

10-9-2024