«Μέτρον άριστον»

Γράφει ο:Γιώργος Μιχ. Λιοντήρης
Πολιτικός Μηχανικός

***
Στην ακατάσχετη μετρο-λογία των ημερών, των μηνών (έως πότε άραγε;) για την λήψη – επιβολή μέτρων που στοχεύουν όλους(;), σαν συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και στον βαθμό που μας αφορά σαν περιφερειακή χώρα και σαν χώρα – μέλος(;) της ευρωζώνης, γνωμικά και ρήσεις (και όχι μόνο) των αρχαίων Ελλήνων σοφών, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μοιάζει να δείχνουν συμπεριφορές και τρόπο ζωής, για την «δημιουργία» άμυνας, καταφυγίου και φάρου στην καθημερινότητα μας στην διαφαινόμενη «καταιγίδα» και για την οποία ας ελπίσουμε να έχει μικρή διάρκεια.
Το γνωμικό που αποδίδεται στον αρχαίο Έλληνα σοφό (έναν από τους επτά σοφούς) Κλεόβουλο τον Ρόδιο (6ος π.Χ.) είναι ενδεικτικό της μεγάλης σημασίας και σπουδαιότητας που είχε το μέτρο στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και ζωή.
Ακόμα στην κοινωνία, την πολιτική, την θρησκεία, την καθημερινή συμπεριφορά, τις τέχνες, το μέτρο ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη και άνθηση του ελληνικού τρόπου ζωής, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Και την σημερινή εποχή το μέτρο έχει καθοριστικό ρόλο στην λήψη αποφάσεων στην προσωπική, οικογενειακή ζωή, στην καθημερινότητα, στην κοινωνία, στην ηθική, στην επιστήμη, στην πολιτική.
Οι ακρότητες και υπερβολές δημιουργούν σε κάθε περίπτωση ανισορροπίες και κατά κανόνα οι επιπτώσεις τους δικαιώνουν το μέτρο.
Η με μέτρο και χωρίς υπερβολές χρήση χρόνου, ενεργειών, πράξεων, υλικών, χρημάτων κ.λ.π. είναι ίσως, μεταξύ των άλλων, προϋπόθεση για την επίτευξη των όποιων στόχων θέτει ο καθένας μας.
Αντίθετα οι ακρότητες και οι υπερβολές στην συμπεριφορά, στις πράξεις, τις περισσότερες φορές, δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα, κοινωνικά, οικονομικά κ.α. με συνέπεια να δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η κατάσταση (προσωπική, οικογενειακή, κ.λ.π.).
Ειδικότερα στην παρούσα δύσκολη φάση που διανύουμε σαν χώρα και κοινωνία, θα έλεγε κάποιος ότι το μέτρο επιβάλλεται, περισσότερο από άλλοτε, να είναι εκείνο που πρέπει να καθορίζει, πέραν των άλλων, την καθημερινότητά μας, την συμπεριφορά μας, τις πράξεις μας, μέχρις ότου αποφευχθεί η σύγκρουση με το «παγόβουνο».
Σε κάθε περίπτωση, όμως, συμπατριώτες και φίλοι, (γιατί σαν χώρα και κοινωνία έχουμε ξεπεράσει πολύ δύσκολες καταστάσεις τόσο στο πρόσφατο όσο και στο απώτερο παρελθόν) χρειάζεται ψυχραιμία, κουράγιο και προπάντων αισιοδοξία.