Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024

Θεόδωρος Σταυριανόπουλος: Πορεία στο χρόνο...

 


Ο κ. Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος γεννήθηκε το 1958 στη Βαλύρα Μεσσηνίας και σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι Μαθηματικός και έχει MSc Ηθικής Φιλοσοφίας. Είναι παντρεμένος με τη Φιλόλογο κα Γεωργία Μαγκλάρα και έχουν δύο κόρες.

Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές με τίτλους:

«Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» ,

«Αφύλαχτες διαβάσεις…» ,

«Συνωστισμός απόντων» ,

«Ρωγμή του θάρρους» και την

«Ενοχή …ανοχής» πρόσφατα.

Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά & amp; ηλεκτρονικά site. Είναι μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων ( Ε.Μ.Σ.) και του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών.



Σχόλιο κ. Θεόδωρου Σταυριανόπουλου:


Το περιεχόμενο κάθε συλλογής μου αποτελεί το απόσταγμα των εμπειριών που έζησα ως ενεργός πολίτης. Η νέα συλλογή μου με τίτλο « Ενοχή …ανοχής» είναι ένα είδος κοινωνικού μανιφέστου σε ποιητική εκδοχή.

Κάθε φορά που φθάνω στην συγγραφή ενός βιβλίου αισθάνομαι την ανάγκη να εξωτερικεύσω συναισθήματα και βιώματα θέτοντας τον εαυτό μου μέσα , πίσω, μπροστά και δίπλα από τις καταγραμμένες μου αναφορές. Αυτό που θέλω να πετύχω με αυτά που γράφω είναι να αφυπνίσω, να καταγγείλω και να ενώσω.

Η γραφή μου εξαρτάται από την έμπνευση και κυρίως τη διάθεση να γράψω. Όταν αυτά βρεθούνε σε μια αρμονία, σε μια ισορροπία, τότε μπορώ να γράψω. Έχω την αίσθηση πως τα κείμενά μου αποτελούν κατά κάποιον τρόπο “συμπιεσμένα” δοκίμια. Θίγουν καταστάσεις, μελετούν ανθρώπινα πάθη, χρωματίζουν ανθρώπινες αντιδράσεις και παθήματα. Οι μεταφορές και οι προσωποποιήσεις που υπάρχουν στα ποιήματα δημιουργούν απλές, αλλά υποβλητικές εικόνες.



Η έλλειψη αξιών καθώς και η αδικία που σε πλεόνασμα υπάρχει στη ζωή μας με εξαγριώνουν. Η συσσωρευμένη αγανάκτησή μου αποτελεί έτοιμο υλικό για γράψιμο. Γράφω κινούμενος συχνά γύρω από πολιτικά κοινωνικά ζητήματα τα οποία απασχολούν κάθε υγιή σκεπτόμενο άνθρωπο. Αυτά για μένα αποτελούν το εφαλτήριο. Στην ζωή μας δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα παρά μόνον εξισώσεις. Ενίοτε περίπλοκες, αλλά πάντα υπάρχουν ερμηνείες και λύσεις.

Στο τέλος κάθε ποιήματος με επιγραμματικές φράσεις αφήνω το λόγχισμα του πόνου μαζί με μια αόρατη γάζα στοργής. Δεν θα χαρακτήριζα άτυχο τον υπότιτλο «Ποιητικοί στοχασμοί» , επισημαίνοντας ότι τα κείμενα σαφώς ανήκουν σ’ ένα μοντέρνο είδος μεικτού λόγου που ονομάζεται πεζοποίηση.

Θεόδωρος  Σταυριανόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: