ΤΑ ΚΑΡΝΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Του Γιάννη Λύρα

Ο Παυσανίας στα Μεσσηνιακά του μας περιγράφει για τα μυστήρια της Ανδανίας.Τα παιδιά του Λέλεγα Μύλης και Πολυκάονας, όταν απέθανε ανέλαβε ο πρώτος την εξουσία στην Λακωνική (Λελεγία) και ο Πολυκάονας παντρεύτηκε τη κόρη του βασιλιά του Αργους ,Τρίοπα. Αφού μάζεψε στρατό από Άργος και Λελεγία κατέλαβαν την περιοχή και την ονόμασαν Μεσσηνία από το όνομα της γυναίκας του. Εδώ έχτισαν την πρωτεύουσα Ανδανία και τα ανακτορά τους. Η περιοχή της Ανδανίας οριοθετείται, από το σιδηροδρομικό σταθμό Δεσύλλα μέχρι το χωριό Καλλιρόη και νοτιοανατολικά στην πεδιάδα, βρίσκεται το Καρνάσιο Άλσος.Η απόδειξη για την ύπαρξη της Ανδανίας είναι η ενεπίγραφη πλάκα που βρέθηκε το 1858 στη θέση Καμάρες κοντά στο Διβάρι στο χωριό Πολίχνη. Η Ανδανία ήταν πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, πατρίδα του Αριστομένη και καταστράφηκε από τους Σπαρτιάτες μετά την κατάληψη της Είρας το 489. π.χ.
Πιθανολογείται ότι ξαναχτίστηκε μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.χ. όταν ο βασιλιάς Φίλιππος ανακήρυξε ελεύθερες όλες της Μεσσηνιακές πόλεις.Ο Παυσανίας στα Μεσσηνιακά του μας περιγράφει για το Καρνάσιο Άλσος, τα ερείπια της παλιάς Ανδανίας, τις ιερές τελετές και για την ακριβή θέση της πόλης δεν αναφέρει τίποτε επειδή ήταν μυημένος.Στο Χρονικό του Μορέως περιγράφεται η καταστροφή όλης της περιοχής ,στη μάχη, στο Μακρυπλάγι.Η λέξη Καρνάσιο σημαίνει Κάρνος (¨Αρνος), δηλαδή Κριός πανάρχαιος θεότητα ζωόμορφου θεού. Στη Μεσσηνία τα κέντρα λατρείας ήταν η Ιθώμη, το Σαμικό και η Ανδανία. Από τον Ελευσίνιο Καύκωνα μεταφέρθηκαν στην περιοχή τα μυστήρια των Μεγάλων Θεών Δήμητρας και Περσεφόνης, τελειοποιήθηκαν από το Λύκο, το γιο του Πανδίονα που εκδιώχθηκε από την Αττική ,από τον αδελφό του Αιγέα. Πέντε γενιές μετά τον Πολυκάονα οι μεσσήνιοι έκαναν βασιλιά τον Περιήρη, γιο του Αιόλου, από Θεσσαλία, ο οποίος έφερε και το φίλο του Μελανέα, δεινό τοξότη, θεωρούμενος γιος του Απόλλωνα.Ο Περιήρης παραχώρησε το Καρνάσιο στο Μελανέα και το ονόμασε Οιχαλία από το όνομα της γυναίκας του και εισήγαγε τη λατρεία του Απόλλωνα η οποία ενσωματώθηκε με τις τελετές που γίνονταν για τις μεγάλες θεές. Οι τελετές γίνονταν συνεχώς από την εποχή του Πολυκάονα 3000π.χ. ,μέχρι τη λήξη του πρώτου Μεσσηνιακού πολέμου, το 720.π.χ., γιατί οι σπαρτιάτες απαγόρευσαν την τέλεση των μυστηρίων, στους υπόδουλους πλέον Μεσσήνιους. Με την ελευθέρωση των μεσσηνίων ,από το Θηβαίο Επαμεινώνδα το 370 π.χ. και την προσκλησή του να γυρίσουν στην πατρίδα τους οι εξόριστοι Μεσσήνιοι, γύρισαν και οι απόγονοι του Ιερατικού Γένους. Όταν βρέθηκε η χάλκινη υδρία που είχε ταφεί από τον Αριστομένη που περιείχε το κείμενο τελετής γραμμένο σε κασσίτερο περιτυλιγμένο σε κύλινδρο, τις αντέγραψαν .Αυτά ήταν τα βιβλία που παρέδωσε ο Μνασίστρατος, γιατί το Ιερατικό γένος είχε την ιδιοκτησία και το δικαίωμα της τέλεσης των μυστηρίων. Η στήλη που βρέθηκε, στις 30\7\1904 ,στο Ιερό του Πυθικού Απόλλωνα ,στο Άργος, αναφέρεται στο μαντείο των Δελφών, και με ψήφισμα, έδωσε το δικαίωμα στους μεσσηνίους να τελούν τα μυστήρια. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, 361-363μ.χ., σαν ζηλωτής και γνώστης της Αρχαίας θρησκείας προσπάθησε να την επαναφέρει, γι’ αυτό και ονομάστηκε «παραβάτης», ενώ το 394 ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, απαγόρευσε με νόμο την τέλεση αρχαίων θρησκειών, βάζοντας ταφόπλακα και οριστικό τέλος. Όμως στο Βουλκάνο οι 2 κορυφές του Ιθώμη και Εύα αποτελούν συνεχώς θρησκευτικό κέντρο, από το 3000 π.χ. μέχρι και σήμερα, λόγω των μοναστηριών που υπάρχουν, το Πάνω Μοναστήρι ή Καθολικό κτισμένο από υλικά του ναού του Ιθωμάτα Διος και το Κάτω.Η περιγραφή του Παυσανία, το Χρονικό του Μορέως, , οι εντοιχισμένες πλάκες, το Διβάρι, οι Καμάρες, η επιγραφή στο Πρόπυλο του Γυμνασίου του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης και το βάθρο της αγίας τράπεζας του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου, στο Στενύκλαρο (Αλειτούργι) που αναφέρουν το όνομα Μνασίστρατος,οι επιγραφές με το όνομα του Ελλαδάρχη Κλαύδιου Κρισπιάνου στον άγιο Αθανάσιο Καλλιρόης και στο κοιμητήριο της Αρχαίας Μεσσήνης, το ιερό της Δήμητρας, Βαλανείο, Ιεροθυσίο, που βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, ο Χρησμός στο Ιερό του Πυθικού Απόλλωνα στο Άργος και η επιγραφή στο Μαντείο των Δελφών, αποδεικνύουν το υψηλό επίπεδο της πολιτιστικής – πολιτισμικής κληρονομιάς της περιοχής μας. Μακάρι το τελετουργικό των 27 άρθρων να είχε τη συνέχεια και εφαρμογή μέχρι της ημέρες μας.(Διαβάστε στη συνέχεια ολόκληρη την ιστορία και το τελετουργικό των μυστηρίων,στον σύνδεσμο >>> http://storyval.blogspot.com/2010/05/blog-post_10.html)