ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟ
Η μεταπολεμική Ελλάδα, η κατοχή, ο εμφύλιος σπαραγμός, που ακολούθησε, έφερε πείνα, ανεργία, μίση ανείπωτα, έχθρες, και οι νέοι έτρεχαν πανικόβλητοι, και όπου έβρισκαν πόρτα ανοιχτή, έφευγαν μετανάστες να βρούνε ψωμί, στους τέσσερις ανέμους, και πολλοί δεν ξαναγύρισαν. Έμεινε πίσω μια γερασμένη Ελλάδα. Πώς να ανορθώσει, να ανταγωνιστεί, και να αποδώσει;
Μετά τα παιδιά της μετακατοχικής γενιάς, ο καθένας μας έχει και σέρνει το δικό του σταυρό. Το ζητούμενο είναι πως το διαχειρίζεται ο καθένας μας. Για άλλους είναι ελαφρύς, για άλλους βαρύς και για άλλους ασήκωτος. Αν κάποιος από μας μπήκε κρυφά στην κουζίνα και έφαγε το ψωμί, δεν φταίει. Άλλοι φταίνε που μας έκαναν να πεινάσουμε και δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τον πειρασμό. Όμως μια πληγή και να γιατρευτεί., το σημάδι μένει στη μνήμη, και δεν θα πάρω τον σπόγγο να το σβήσω. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου