Αγύρτες αισχροί, έφεραν μετά το εξήντα μια Πρωτοχρονιά σπιρουνού καουμπόισσα που ‘κανε στάχτη και μπούλμπερη τη ζωή μας, χωρίς κουραμπιέδες και μελομακάρονα, χωρίς ένα γεροορνίθι στο πιάτο μας.
Βλέπαμε εμείς του αδελφάτου των φτωχών, τους κοκόρους που μαδιόνταν στις αυλές των χορτασμένων και μας έπιανε ντελίριο από τη ζήλια.
Η οργή λαγούμια έσκαβε μέσα μας να κρύψει τη μαραμένη μας ελπίδα, σγουμπή η αυγή μας έδινε τα τρίγωνα τους δρόμους να πάρουμε, το τραγούδι ν’ αρχίσουμε και να ξεχάσουμε.Περπατώντας και τραγουδώντας ονειρεύτηκα την Αστρούλα. Γιατί δεν ήρθε; Διαβάστε περισσότερα »
Βλέπαμε εμείς του αδελφάτου των φτωχών, τους κοκόρους που μαδιόνταν στις αυλές των χορτασμένων και μας έπιανε ντελίριο από τη ζήλια.
Η οργή λαγούμια έσκαβε μέσα μας να κρύψει τη μαραμένη μας ελπίδα, σγουμπή η αυγή μας έδινε τα τρίγωνα τους δρόμους να πάρουμε, το τραγούδι ν’ αρχίσουμε και να ξεχάσουμε.Περπατώντας και τραγουδώντας ονειρεύτηκα την Αστρούλα. Γιατί δεν ήρθε; Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου