ΦΕΚ 42/25-12-1834: Δγμα της 2 Δεκεμβρίου 1834 «Περί διαλύσεως των γυναικείων
μοναστηρίων Λουκούς και Καισαριανής». Η διάλυση διατάχθηκε διότι κατά τα
αναφερόμενα στο άρθρο Α ́ τα 2 μοναστήρια (Λουκούς & Καισαριανής) διότι δεν
συγκέντρωναν τον απαιτούμενο αριθμό των μοναζουσών, κατά το άρθρο 3 του από 25
Φεβρουαρίου διατάγματος. Μάλιστα με το άρθρο Γ ́ του εν λόγω διατάγματος
προβλέφθηκε ότι «Περί των κτημάτων του μοναστηρίου της Λουκούς θέλει γένη ότι και
περί των κτημάτων όλων των άλλων διαλυθέντων μοναστηρίων.». Στο ίδιο ΦΕΚ
πληροφορούμαστε σε σχετική ανακοίνωση ότι «...δι’ υψηλού Βασ. Διατάγματος των 20
Νοεμβρίου (1 Νοεμβρίου) 1834 διωρίσθησαν βοηθοί οι ακόλουθοι:.............
Εις τονΝομόν Αρκαδίας Οι Κύριοι Γ.Α. Αντωνόπουλος βοηθός επάρχου Γορτύνης, Αλεξανδρίδης
βοηθός επάρχου Μεγαλουπόλεως, Α. Σωφρόνιος βοηθός επάρχου Κυνουρίας...».
Τέλος σε ανακοίνωση που περιλαμβάνεται στο ίδιο ΦΕΚ στην σελ. 300
πληροφορούμαστε επί λέξει τα ακόλουθα: «Ο πρώην ηγούμενος Λουκούς
Κ. Κωνσταν. Κοράλλης, επρόσφερε κατά το 1831 εις το εν Αιγίνη
Εθνικόν Μουσείον τα εξής: Εν μάρμαρον έχον ανάγλυφον άνδρα
ιστάμενον ολόγυμνον έμπροσθεν ενός ίππου, και επί τη δεξιά αυτού
χειρί έναν όφιν περιτειλιγμένον επί τινός δένδρου, και έτερον σώμα
προπσφέρον αυτώ περικεφαλαίαν, σώον και έντεχνον. Μίαν γυναίκαν
εκ των Καρυάτιδων εις τέσσερα τμήματα άνευ χειρών. Ετέρα γυναίκα
άνευ κεφαλής και χειρών. Μία σφίγγα άνευ κεφαλής. Μίαν πλάκα
έχουσαν καθημένας τρείς γυναίκας με επιγραφάς ̈Τελετή, Ευθήνια,
επίκτησις ̈. Έτερον πλακός τεμάχιον έχον δέκα οκτώ σώματα. Ετερον
τεμάχιον έχον σώμα σατύρου».
Πηγή: Φύλλα Εφημερίδας της Κυβέρνησης
11. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά του, Βιβλίο Γ ́, κεφάλαιο
Β ́», ασχολείται με το θέμα της διάλυσης των μοναστηριών, τις ντροπιαστικές
καταστάσεις που ακολούθησαν και την πείνα των μοναχών: «Διάλυσαν τα
μοναστήρια, συνφώνησαν με τους Μπαυαρέζους και πούλαγαν τα δισκοπότηρα κι
όλα τα γερά (ενν. ιερά) εις το παζάρι, και τα ζωντανά δια δίχως τίποτα. Παίρναν οι
τοιούτοι ... Αφάνισαν όλως διόλου τα μοναστήρια και οι καϊμένοι οι καλόγεροι όπου
αφανιστήκαν εις τον αγώνα, πεθαίνουν της πείνας μέσα στους δρόμους, οπού
αυτά τα μοναστήρια ήταν προπύργια της απανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν και οι
τζεμπιχανέδες μας κι όλα τ’ αναγκαία του πολέμου ... Και θυσίασαν οι καϊμένοι οι
καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα».
Σο κρατικό αυτό νομικό πρόσωπο (ΦΕΚ 41/1834) ιδρύθηκε για να διαχειριστεί την
περιουσία των Μονών, τις οποίες διέλυσε και δήμευσε η Αντιβασιλεία δυνάμει των
βασιλικών διαταγμάτων της 25/9/1833 και 25/2/ 1834. Οι διαλελυμένες Μονές των
ετών 1833-1834 υπολογίζονται σε 416 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου