Αγαπημένε μου Θείε, Θοδωρή Λινάρδε,
Η ζωντάνια του χαρακτήρα σου και η ηλικία σου καθιστούν ιδιαίτερα δυσχερές για εμένα να συνειδητοποιήσω ότι ήρθε τόσο πρόωρα η στιγμή να σε αποχαιρετίσω με οδύνη, μαζί με την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους σου, από την επίγεια ζωή και να εκτελέσω συγχρόνως τη δυσχερή αποστολή της εκφωνήσεως του επικήδειού σου λόγου. Ιερό και τιμητικό χρέος αυτός ο αποχαιρετιστήριος λόγος, αλλά ταυτόχρονα και μια ευκαιρία αφενός να εκφράσω δημόσια τη μεγάλη μας αγάπη προς εσένα, ως δικό μας άνθρωπο και παράδειγμα προς μίμηση, και το πόσο θα μας λείψεις και αφετέρου να αποτίσω φόρο τιμής σ’ έναν σπουδαίο Αξιωματικό των Ελληνικών Σωμάτων Ασφαλείας. Θα προσπαθήσω λοιπόν να ανταποκριθώ σ’ αυτό το βαρύ καθήκον όσο μου επιτρέψει η ψυχική μου φόρτιση.
Γεννηθείς το έτος 1960, ξεκίνησες, υπό αντίξοες συνθήκες, από τον αγαπημένο σου τόπο, τη Βαλύρα Μεσσηνίας, ως μέλος πολυμελούς, πατριαρχικής και αγροτικής οικογένειας, για να πας στην Αθήνα και να σταδιοδρομήσεις με αξιοπρέπεια. Υπηρέτησες τη στρατιωτική σου θητεία ως υπερήφανος Έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού και εντάχθηκες κατόπιν στο σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής. Υπήρξες εν συνεχεία άξιο στέλεχος του σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας, όπου υπηρέτησες σε πολλές θέσεις ευθύνης, με αποκορύφωμα τη φρουρά του Προέδρου της Δημοκρατίας, και αποστρατεύτηκες ως Αξιωματικός, τιμώντας τη γενέτειρα και την οικογένειά σου. Άσκησες τα καθήκοντά σου για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος με αφοσίωση και αυταπάρνηση, αλλά και με σεβασμό ως προς τα ατομικά δικαιώματα και τις ανθρώπινες αξίες. Συνέχισες μάλιστα να παρέχεις ανιδιοτελώς τις εύστοχες συμβουλές σου για την ασφάλεια των εννόμων αγαθών των πολιτών της Βαλύρας. Υπήρξες επίσης ενεργός αθλητής, όντας ποδοσφαιριστής στον Αστέρα Βαλύρας και στην ομάδα της Καλαμάτας, ενώ ήσουν φίλαθλος, υποστηρίζοντας την ομάδα του Παναθηναϊκού.
Παντρεύτηκες την αγαπημένη θεία μου, Ειρήνη Χειλά, Αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας, φιλόλογο και ανήσυχο πνεύμα, ζώντας αρμονικά στην Ηλιούπολη Αττικής. Ευτύχησες να αποκτήσεις μαζί της μια συγκροτημένη οικογένεια με δύο εξαίρετα τέκνα, τον Ερρίκο, φιλόλογο, και τη Βασιλική, πολιτική επιστήμονα, και να ζήσετε μαζί όμορφες και αξέχαστες στιγμές. Είναι βέβαιο ότι με τις αρχές και τις αξίες που τους μεταδώσατε και την υποστήριξη που τους παρείχατε στις σπουδές και στη ζωή τους θα προοδεύσουν, ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμά σας και έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από εσένα, αλλά και θα βοηθούν το ένα το άλλο.
Συμπαραστάθηκες, με τον καλύτερο τρόπο, στους γονείς σου, τον παππού μου Ερρίκο και τη γιαγιά μου Βασιλική, στα αδέλφια σου και σε όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς σου. Ήσουν λοιπόν ενάρετος οικογενειάρχης, άψογος γιός, αδελφός, πατέρας, αφοσιωμένος σύζυγος, ανιψιός, εξάδελφος και θείος, έντιμος άνθρωπος του μέτρου, της ηθικής, της λογικής, της δημιουργίας και της προσφοράς, αυτοδημιούργητος, οξύνους, ευρηματικός, δοτικός, χαρούμενος και με χιούμορ, ενώ προσπάθησες για το καλύτερο στη ζωή και το πέτυχες, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις μικροχαρές της ζωής. Σου άρεσε η ενασχόληση με τη γη και τα κατοικίδια, που φρόντιζες σαν ανθρώπους, και κατάφερες να δημιουργήσεις στη Βαλύρα έναν επίγειο παράδεισο με ποικίλα δέντρα και φυτά, ενώ ήσουν πάντα πρώτος και στο δύσκολο μάζεμα των ελιών. Είχες το θάρρος της γνώμης σου, εξέφραζες δημόσια την άποψή σου με παρρησία και ήξερες να κάνεις καλούς φίλους.
Ήξερες ότι θα φύγεις και δε φοβήθηκες, δε δίστασες, για ακόμη μια φορά κοίταξες τη ζωή στα μάτια, προκαλώντας την. Δεν έπεσες αμαχητί. Πάντοτε αγωνιζόσουν μέχρι τέλους και κέρδιζες. Ήσουν άλλωστε το παλικάρι της οικογένειας, που μπορούσε να δημιουργήσει κάτι από το μηδέν. Ανεκτίμητη παρακαταθήκη μάς αφήνεις την καλοσύνη, την εντιμότητα, τη δημιουργικότητα, την υπερηφάνεια της ψυχής σου και τις ηθικές σου αρχές.
Ήσουν όμως και ο αγαπημένος μου θείος. Ο άνθρωπος με το πλατύ χαμόγελο και το εκφραστικό βλέμμα. Αυτός που μου έλεγε: «Κωτσαρίκο, σε τσάκωσα» και χτυπούσε τα στόρια στην Πολυφήμου στα Ιλίσια, για να ξεφύγω από το διάβασμα, να πάμε να πιούμε μπύρα, να συζητήσουμε και να με συμβουλεύσει.
Θα μας λείψεις. Έχουμε ωστόσο από εσένα αμέτρητες γλυκές αναμνήσεις, ως βάλσαμο της ψυχής μας. Αυτές θα κουβαλάμε στην καρδιά μας, για να θυμίζουν πάντα εσένα.
Από τη γειτονιά των αγγέλων που βρίσκεσαι τώρα, ξέρουμε ότι μας βλέπεις και χαμογελάς. Δε θα ήθελες να στενοχωριόμαστε. Νιώθουμε ευλογημένοι που είχαμε στη ζωή μας ένα σπάνιο πατέρα, σύζυγο, αδελφό, θείο, συγγενή, φίλο και συνάνθρωπο. Μας λείπεις ήδη παρά πολύ. Νιώθουμε όμως πως είσαι και θα είσαι πάντα κοντά σ’ εμάς και τις οικογένειές μας.
Για εμάς, τα παιδιά, τη σύζυγο, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς και τους συγχωριανούς σου, θα ζεις για πάντα μέσα από τις αξίες, τις αρχές και το παράδειγμα σου, που μας άφησες. Θα σε ευγνωμονούμε πάντα για τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς που μας δίδαξες. Θα σε θυμόμαστε πάντα γι’ αυτό που ήσουν, ένας υπέροχος, ενάρετος, γλυκός, γενναίος και έξυπνος άνθρωπος, και θα σε μνημονεύουμε στις επόμενες γενιές. Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μου θείε, και καλή αντάμωσή σου με τον αγαπημένο μου παππού Ερρίκο και την αγαπημένη μου γιαγιά Βασιλική! Καλό Παράδεισο!
Βαλύρα, 17-12-2024
Ο αγαπημένος σου ανιψιός,
Κωνσταντίνος Ηρ. Ρήγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου