Ἄλλον ἕναν ἅγιο Πορφύριο τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 26 Φεβρουαρίου, τὸν ἐπίσκοπο Γάζης Πορφύριο.
Γεννήθηκε στὴν Θεσσαλονίκη στὰ μέσα τοῦ 4ου αἰ.. Νέος ἐγκατέλειψε καὶ τοὺς γονεῖς του καὶ τὰ πλούτη του, γιὰ νὰ σπουδάση στὰ «Πανεπιστήμια τῆς ἐρήμου», ἀρχικὰ στὴν Αἴγυπτο, ὅπου ἐκάρη μοναχός, καὶ ἀργότερα στὴν Παλαιστίνη.
Ἐκεῖ ἀρρώστησε καὶ μετέβη στὰ Ἱεροσόλυμα.Παρὰ τὴν σοβαρή του ἀσθένεια (κίρρωση ἥπατος), ἐπισκεπτόταν καθημερινὰ τὸν ναὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὰ ἄλλα προσκυνήματα, γεγονὸς ποὺ γέννησε τὸν θαυμασμὸ τῶν ἄλλων προσκυνητῶν. Ἔτσι, συνδέθηκε μὲ φιλία μὲ ἕναν ἀπὸ αὐτούς, τὸν μοναχὸ Μᾶρκο, ποὺ τὸν διακόνησε καὶ ἀργότερα ἔγινε ὁ βιογράφος του.
Στὸ μεταξύ, ἡ ὑγεία του ἀποκαταστάθηκε θαυματουργικὰ καὶ τὸ μερίδιο τῆς πατρικῆς του περιουσίας μοιράστηκε στοὺς φτωχοὺς καὶ στὰ μοναστήρια τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Παλαιστίνης. Ὁ ἴδιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπος Γάζης, μιᾶς πόλης μὲ μικρὸ ἀριθμὸ χριστιανῶν καὶ πολλοὺς αἱρετικοὺς καὶ εἰδωλολάτρες.
Οἱ τελευταῖοι, μὲ τὴν βοήθεια καὶ τῶν τοπικῶν ἀρχόντων, τοῦ ἔκαναν μεγάλο πόλεμο, φοβούμενοι μήπως χάσουν τοὺς ναούς των καὶ κυρίως τὰ κέρδη ἀπὸ αὐτούς. Ὁ Ἅγιος ἀναγκάστηκε νὰ ζητήση τὴν βοήθεια τῆς Βασιλεύουσας, ἀρχικὰ ἀποστέλλοντας ἀντιπροσωπία σὲ αὐτὴν καὶ ἀργότερα μεταβαίνοντας καὶ ὁ ἴδιος ἐκεῖ.
Στὸν θρόνο βρίσκονταν τότε ὁ Ἀρκάδιος καὶ ἡ Εὐδοξία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τοῦ Ἀμαντίου, γνωστοῦ τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ Πορφύριος μετέφερε τὰ αἰτήματά του στοὺς βασιλεῖς, τονίζοντας τὴν καταπίεση τοῦ λαοῦ ἀπὸ τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες. Τελικά, ὁ Πορφύριος πέτυχε νὰ ἐξασφαλίση καὶ βασιλικὸ διάταγμα, ποὺ περιόριζε τὴν δράση τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ λοιπῶν αἱρετικῶν, καὶ βασιλικὴ δωρεά, χάρη στὴν ὁποία ἵδρυσε πολλὲς ἐκκλησίες καὶ μάλιστα τὴν Εὐδοξιανή, ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς αὐτοκράτειρας Εὐδοξίας, στὴν θέση του κατεδαφισθένος Μαρνείου –τοῦ μεγαλύτερου εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ πρὸς τιμὴ τοῦ Διός-Μάρνα.
Στὰ χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν ὁ ἅγιος Πορφύριος συνέχισε τὴν φιλανθρωπικὴ καὶ ἱεραποστολική του δράση ἕως καὶ τὸν θάνατό του, τὸ 420, σὲ ἡλικία 72 ἐτῶν.
Εἴθε νὰ πρεσβεύη ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὅπου βρίσκεται, γιὰ τὴν προστασία τῆς Μονῆς του, στὴν Γάζα, ποὺ ἔχει γίνει καταφύγιο ὄχι μόνον τῶν καταδιωκόμενων χριστιανῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἀμάχων τῆς σπαρασσόμενης ἀπὸ τὶς συγκρούσεις περιοχῆς, ὥστε νὰ ἐπέλθη ἐπί τέλους ἡ πολυπόθητη εἰρήνη, στὰ μέρη αὐτά, ὅπου γεννήθηκε «ἡ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Ἀμήν. Γένοιτο.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Πορφυραυγέσιν ἀρετῶν λαμπηδόσι καταλαμπρύνας σεαυτὸν* Ἱεράρχα,
καθάπερ φῶς ἐξέλαμψας, Πορφύριε σοφέ·
λόγοις γὰρ καὶ θαύμασιν ἀληθῶς διαπρέψας
πᾶσιν ἐβεβαίωσας εὐσεβείας τὴν χάριν·
καὶ νῦν Χριστῷ ἀΰλως λειτουργῶν ὑπὲρ τοῦ κόσμου μὴ παύσῃ δεόμενος.
*ἀφοῦ καταλάμπρυνες τὸν ἑαυτό σου μὲ τὶς πορφυρὲς λαμπηδόνες (ἀκτῖνες) τῶν ἀρετῶν.
Ἐπιμέλεια: Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου