ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Γράφει:ο Ακαδημαϊκός Κος Γεώργιος Γιακουμής
Η Γεωγραφική θέση της Βαλύρας.
Η Βαλύρα είναι χτισμένη πάνω σ’ έναν ομαλό λόφο, σε υψόμετρο 37 μέτρων περίπου, και δεσπόζει στον ολόγυρα καταπράσινο κάμπο με τα πολλά νερά και τις πλούσιες δενδροκαλλιέργειες. «Τζεφερεμίνι» ονομαζόταν παλιά, γι’ αυτό οι ντόπιοι ζήτησαν τη μετονομασία του (σε Βαλύρα, που ήταν το αρχαίο όνομα της Μαυροζούμαινας, παραπόταμου του Παμίσου).
Είναι βέβαιο ότι η περιοχή γύρω από το λόφο είχε ανέκαθεν οικονομική αξία, καθώς μαρτυρείται από τα μνημεία της – τα οποία υποπτευόμαστε ότι είναι περισσότερα απ’ όσα γνωρίζουν οι ίδιοι οι κάτοικοί της και κυρίως σπουδαιότερα απ’ όσο νομίζουν… Δυστυχώς, ο συρμός των συνεχών αλλαγών, η αδιαφορία για την παράδοση, η ξενομανία, η μοντέρνα εύκολη ζωή, ίσως και ο αγροτικός κάματος των χωριανών, δεν έχουν επιτρέψει στους ανθρώπους αυτούς να γνωρίσουν καλά τα στοιχεία της τοπικής ιστορίας και, κυριότατα, να αναδείξουν την πολιτισμική τους κληρονομιά συντηρώντας, ανακαινίζοντας και εξωραΐζοντας τα μνημεία του τόπου τους!
Το χρέος των κατοίκων.
Ιδιαίτερα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Θάμυρις» και οι των γύρω χωριών οφείλουν να ενεργοποιηθούν ζωηρά, όχι τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο σε επίπεδο ευαισθητοποίησης των παιδιών και συνειδητοποίησης των νέων ανθρώπων – να κατανοήσουν την αξία των μνημείων αυτών για τον τόπο τους, να τα υιοθετήσουν πνευματικά, να τα αγαπήσουν συναισθηματικά και να συναγωνισθούν ευγενικά, ώστε να τα αναδείξουν σε πόλους τοπικής πολιτιστικής ζωής. Γιατί, συγκρίνοντας την αλλοτινή συμπεριφορά των ντόπιων (για παράδειγμα της Πύλου και της Κυπαρισσίας, που προπολεμικά δενδροφύτευσαν τα κάστρα τους) με την τωρινή αδιάφορη μάλλον στάση αρκετών χωριών του μεσσηνιακού κάμπου, πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπάρχει κάμψη του ενδιαφέροντος. Ιδίως παλαιότερα, ο βαθμός ευαισθησίας των ντόπιων προς τα μνημεία τού τόπου τους ήταν υψηλός. Μια βαθιά πίστη κυριαρχούσε στην ψυχή των τότε αγράμματων χωρικών ότι τα μνημεία ήταν χνάρια προγόνων, αποδείξεις ιστορικότητας, ζωντανές μνήμες, αναστημένες πνοές Βυζαντίου, περήφανες αρχαιότητες ή ηρωικοί πρόμαχοι της τουρκοκρατίας, πολύτιμα σπαράγματα μεγαλείου!
Τα μνημεία της Βαλύρας.
Γύρω από την Βαλύρα σώζονται, σε μέτρια κατάσταση, 4-5 σημαντικά βυζαντινά μνημεία, τα οποία δυστυχώς αγνοούνται.......
(Διαβάστε τη συνέχεια στο σύνδεσμο)>>> http://storyval.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
Γράφει:ο Ακαδημαϊκός Κος Γεώργιος Γιακουμής
Η Γεωγραφική θέση της Βαλύρας.
Η Βαλύρα είναι χτισμένη πάνω σ’ έναν ομαλό λόφο, σε υψόμετρο 37 μέτρων περίπου, και δεσπόζει στον ολόγυρα καταπράσινο κάμπο με τα πολλά νερά και τις πλούσιες δενδροκαλλιέργειες. «Τζεφερεμίνι» ονομαζόταν παλιά, γι’ αυτό οι ντόπιοι ζήτησαν τη μετονομασία του (σε Βαλύρα, που ήταν το αρχαίο όνομα της Μαυροζούμαινας, παραπόταμου του Παμίσου).
Είναι βέβαιο ότι η περιοχή γύρω από το λόφο είχε ανέκαθεν οικονομική αξία, καθώς μαρτυρείται από τα μνημεία της – τα οποία υποπτευόμαστε ότι είναι περισσότερα απ’ όσα γνωρίζουν οι ίδιοι οι κάτοικοί της και κυρίως σπουδαιότερα απ’ όσο νομίζουν… Δυστυχώς, ο συρμός των συνεχών αλλαγών, η αδιαφορία για την παράδοση, η ξενομανία, η μοντέρνα εύκολη ζωή, ίσως και ο αγροτικός κάματος των χωριανών, δεν έχουν επιτρέψει στους ανθρώπους αυτούς να γνωρίσουν καλά τα στοιχεία της τοπικής ιστορίας και, κυριότατα, να αναδείξουν την πολιτισμική τους κληρονομιά συντηρώντας, ανακαινίζοντας και εξωραΐζοντας τα μνημεία του τόπου τους!
Το χρέος των κατοίκων.
Ιδιαίτερα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Θάμυρις» και οι των γύρω χωριών οφείλουν να ενεργοποιηθούν ζωηρά, όχι τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο σε επίπεδο ευαισθητοποίησης των παιδιών και συνειδητοποίησης των νέων ανθρώπων – να κατανοήσουν την αξία των μνημείων αυτών για τον τόπο τους, να τα υιοθετήσουν πνευματικά, να τα αγαπήσουν συναισθηματικά και να συναγωνισθούν ευγενικά, ώστε να τα αναδείξουν σε πόλους τοπικής πολιτιστικής ζωής. Γιατί, συγκρίνοντας την αλλοτινή συμπεριφορά των ντόπιων (για παράδειγμα της Πύλου και της Κυπαρισσίας, που προπολεμικά δενδροφύτευσαν τα κάστρα τους) με την τωρινή αδιάφορη μάλλον στάση αρκετών χωριών του μεσσηνιακού κάμπου, πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπάρχει κάμψη του ενδιαφέροντος. Ιδίως παλαιότερα, ο βαθμός ευαισθησίας των ντόπιων προς τα μνημεία τού τόπου τους ήταν υψηλός. Μια βαθιά πίστη κυριαρχούσε στην ψυχή των τότε αγράμματων χωρικών ότι τα μνημεία ήταν χνάρια προγόνων, αποδείξεις ιστορικότητας, ζωντανές μνήμες, αναστημένες πνοές Βυζαντίου, περήφανες αρχαιότητες ή ηρωικοί πρόμαχοι της τουρκοκρατίας, πολύτιμα σπαράγματα μεγαλείου!Τα μνημεία της Βαλύρας.
Γύρω από την Βαλύρα σώζονται, σε μέτρια κατάσταση, 4-5 σημαντικά βυζαντινά μνημεία, τα οποία δυστυχώς αγνοούνται.......
(Διαβάστε τη συνέχεια στο σύνδεσμο)>>> http://storyval.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου