Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, (χώμα) ο δεύτερος άνθρωπος είναι ο Κύριος εξ ουρανού.
Όπως είναι ο χοϊκός, όμοιοι είναι και οι χοϊκοί και όπως ο επουράνιος, όμοιοι είναι και οι επουράνιοι. Καθώς φορέσαμε την εικόνα του χοϊκού, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου. Αυτό θα πει ότι η φθορά δεν μπορεί να κληρονομήσει το αίμα και τη βασιλεία του Θεού, αλλά την αφθαρσία κληρονομεί. Γι αυτό πρέπει να εργαζόμαστε συστηματικά ενάντια στη φθορά.
Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών θησαυρός της Ορθοδοξίας, ο υιός και λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, με ένθεα κατορθώματα ελέγχου των παθών και τις χάρες του Αγίου Πνεύματος ανυψώνει την ψυχή του ανθρώπου στην ευαγγελική τελειότητα. Είναι ανεκλάλητα τα αγαθά της ουρανίου μακαριότητας και αϊδιότητας, όπως λέγει ο Ματθαίος ο Μοναχός (Μεγ. Συν.1967, Μην.Μάϊος, σελ.9). Ο παντοδύναμος Θεός φύτεψε τον Παράδεισο στις ψυχές των πιστών και όλης της γης και τον εξέτεινε στα πέρατα της οικουμένης. Αυτή όμως η σπορά, όπως λέγει ο Χριστός στην Αγία Γραφή, θα πρέπει να πέσει σε γόνιμο έδαφος, να φυτρώσει καλά και να καρποφορήσει θείο καρπό. Ο θείος καρπός φυτρώνει με αγάπη προς τον εαυτό και τον πλησίον, με μετάνοια, εξομολόγηση, αναγνώριση των παθών και ταπείνωση .
“Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον, βρύει (παράγει, αναβλύζει) προφητείας, ιερέας τελειοί (τελειοποιεί), αγραμμάτους σοφίαν δίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε, όλον, συγκροτεί τον θεσμό της εκκλησίας. Ομοούσιε και ομόθρονε τω Πατρί και τω Υιώ, Παράκλητε δόξα σοι”(Α΄Κορ. Ιβ΄, 4-11).
Κατά τη Δευτέρα Παρουσία πάντες, εντός ριπής οφθαλμού, όταν θα ακούσουμε την έσχατη σάλπιγγα ,οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και οι θνητοί θα γίνουν αθάνατοι. Το φθαρτό μέρος του εαυτού μας θα ενδυθεί την αφθαρσία και το θνητό την αθανασία.
Όταν θα συμβεί αυτό ,τότε θα γεννηθεί ο λόγος ο γεγραμμένος. Θα κατατροπωθεί ο θάνατος και το νίκος. Το δε κέντρο του θανάτου είναι η αμαρτία και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. Η χάρις του Θεού είναι η θεία δίκη και όχι οι δικαστές του Άδη και ο νόμος, όπως τον θέσπισαν στα δικά τους μέτρα και σταθμά οι τελώνες και οι Φαρισαίοι. Η Παλαιά Διαθήκη είναι ο Νόμος και η Καινή ο Εσταυρωμένος Χριστός , ο οποίος πλήρωσε τον νόμο με τη σταύρωσή του για τη σωτηρία όλων μας.
Οι χάρες του Αγίου Πνεύματος
Θεία χάρις ονομάζεται η ιδιαίτερη εύνοια και αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ώστε να δυνηθεί να οικειοποιηθεί τα αγαθά της εν Χριστώ απολυτρώσεως.
Εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι όλα στο σύμπαν ενεργούνται με φυσικές διαδικασίες. Στη πραγματικότητα όμως όλα εκπληρώνονται και καθίστανται αισθητά με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Οι Εβραίοι έφαγαν το μάννα, έτσι και εμείς οι Χριστιανοί τώρα, με τη βάπτισή μας τρώγουμε το ουράνιον μάννα, το οποίο είναι το Δεσποτικό σώμα του Κυρίου. Κι όπως τότε οι Εβραίοι μετά τη διάβαση της Ερυθράς, έπιναν ύδωρ που ανέβλυζε από την ακρότομο πέτρα, έτσι κι εμείς οι χριστιανοί, μετά το βάπτισμα, πίνουμε το ζωήρρυτον αίμα του Κυρίου. Ο Άγιος Ιωάννης βάπτισε με ύδωρ και ο Κύριος με φως πανάγιον.
Πνευματικά ,λέγει ο Απόστολος Παύλος ,το μάννα και το φως της πέτρας ύδωρ είναι αισθητά , αλλά δεν γίνονται με την ακολουθία και τον νόμο της φύσεως, αλλά με την υπερφυσική χάρη του πνεύματος και τρέφουν μαζί σώμα και ψυχή , στη πίστη οδηγούν των μυστηρίων του αχράντου σώματος και αίματος του Κυρίου. Στην προς Ρωμαίους Επιστολή ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Χριστός βρίσκεται μέσα μας ((Ν.Αγιορείτου , Ρωμ. Κεφ.Η΄, 10).Μερικοί νόμισαν Χριστό το πνεύμα, αλλά τούτο λέγει ο θείος Χρυσόστομος δεν είναι έτσι, επειδή ο Παύλος θέλει να δείξει ότι όποιος έχει το πνεύμα του Χριστού, έχει και αυτόν τον Χριστό μέσα του. Γιατί όπου είναι το ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, εκεί είναι και τα αλλά δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητος, ως φεράλληλα και ως απ΄αλλήλων όντα αχώριστα. Με το να έχουμε τον Χριστό μέσα μας το σώμα μας γίνεται νεκρό στην αμαρτία, το δε ευρισκόμενο άγιο πνεύμα εντός μας είναι η ζωή. Δεν ζει μόνο αυτό, αλλά και σε εμάς που είμαστε κοινωνοί του ενεργεί εσωτερικά και χαρίζει ζωή με ενάργεια. Διαφυλάσσεται εντός μας η καθαρά δικαίωση που λάβαμε με το άγιο βάπτισμά μας. Όλο μας το παν θέλει να είναι ζωή στον παρόντα και μέλλοντα αιώνα, γιατί όταν είμαστε αναμάρτητοι σημαίνει ότι έχουμε λάβει την ακατάλυτο και παντοτινή ζωή (Ν. Αγιορείτου, Ρωμ.κεφ.Η΄, 10, σελ. 185).
Άγιο Πνεύμα με την πιο πάνω έννοια αποστέλλεται από τον Θεό ή από τον Χριστό αδιακρίτως στην εσχατολογική κοινότητα των πιστών, την Εκκλησία (pemptousia.gr). Ως εσχατολογικό χάρισμα το Πνεύμα αποτελεί «απαρχήν» (Ρωμ. 8, 23) και «αρραβώνα» (Β’ Κορ. 1, 22′ 5,5) της μελλούσης δόξης (Εφ. 1, 13 εξ.), «απαρχήν των μελλόντων» (Βαρν. 1, 2 εξ.) και κάνει τους πιστούς ναό του Θεού (Βαρν. 16, 5 εξ. πρβλ. Α΄ Κορ. 6, 19 : το σώμα υμών ναός του εν υμίν αγίου πνεύματός έστιν σώμα βεβαίως είναι εδώ η Εκκλησία).
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι μεγάλα και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική. Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός (osiosxatziananias.gr).
Διαβάζουμε στο κατά Ιωάννην, κεφ. 14: «ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν».
Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν, σταλμένο από τον Πατέρα, θα διδάσκει και θα θυμίζει στους Αποστόλους και σε όλους τους Χριστιανούς όλα όσα τους είχε μάθει ο Χριστός όσο ήταν στη γη. Στο κατά Μάρκον, κεφ. 16: «Στο όνομά Μου θα βγάζουν από τους ανθρώπους δαιμόνια, θα μιλούν ξένες γλώσσες. Θα σηκώνουν φαρμακερά φίδια, θα πίνουν δηλητήρια και δε θα τους βλάπτουν. Θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και θα τους θεραπεύουν».
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι εννέα κατά τον Απόστολο Παύλο ,όπως τα αναλύει ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Αυτά είναι η αγάπη προς τον θεό και τον πλησίον, η χαρά της θείας ευλογίας, η ειρήνη προς τον εαυτό και τον κόσμο με τη θεία φώτιση, η μακροθυμία, που σημαίνει έλεγχο της οργής και του θυμού, η χρηστότητα , δηλαδή η εντιμότητα του χαρακτήρα κατά θεόν και όχι o Φαρισαϊσμός, η αγαθοσύνη, δηλαδή η αγαθή σκέψη χωρίς πειρασμούς, , η πίστη προς τον Θεό , η πραότητα του χαρακτήρα, και η εγκράτεια των παθών. Επιπλέον χάρες του Αγίου Πνεύματος είναι η ευεργεσία προς τον πλησίον, η ταπεινοφροσύνη και η σωφροσύνη, δηλαδή ο έλλογος νους.
Η ταπείνωση
Υπάρχει μια μόνο αρετή, η ταπείνωση, που δεν μπορούν να τη μιμηθούν οι δαίμονες λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι μεταξύ τους ιερό ζευγάρι. Η αγάπη υψώνει την ψυχή και η ταπείνωση την συγκρατεί και δεν την αφήνει να πέσει. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ότι είναι πολλοί εκείνοι που πέτυχαν τη σωτηρία τους χωρίς προφητικά χαρίσματα, ελλάμψεις και θαυματουργίες. Χωρίς όμως την ταπείνωση, κανένας δεν πρόκειται να μπει στον νυμφώνα. Η τέλεια μετάνοια βρίσκεται στην απόκτηση της ταπεινώσεως, οπότε δεν έχουμε ούτε πορνικούς λογισμούς. Όπου εμφανιστεί απέραντη ταπείνωση, ο δεσμός για τις αμαρτίες λύθηκε. Σε ό,τι καυχιόμαστε, θα παραχωρηθεί από τον Θεό να το χάσουμε για ταπείνωση. Η ταπείνωση αποσβήνει πολλά αμαρτήματα. Τα έργα όμως χωρίς την ταπείνωση όχι μόνο είναι ανώφελα, αλλά προξενούν και πολλά κακά, λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Αν δεν φθάσουμε στην αρετή της αγίας ταπείνωσης , ούτε ανάπαυση θα έχουμε, ούτε απαλλαγή από τις επιβουλές των εχθρών μας.
Η υπερηφάνεια διώχνει τον φύλακα άγγελό μας, ενώ η προσευχή και η ταπείνωση τον κρατά πάντα κοντά μας βοηθό και φύλακά μας. Οι πιο πολλοί από εμάς λέμε ότι είμαστε αμαρτωλοί. Ίσως να το πιστεύουμε. Εκείνο όμως που δοκιμάζει την αληθινή ταπείνωση στη καρδιά είναι η περιφρόνηση και ο εξευτελισμός από τους άλλους. Δεν είναι δυνατόν σ΄ εμάς που πέσαμε στον λάκκο των ανομιών, να ανελκυσθούμε από εκεί, εάν δεν καταδυθούμε στην άβυσσο της ταπεινώσεως αυτών που μετανοούν. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, στον Θεό αρέσει περισσότερο η ταπείνωση για το κακό που κάναμε, παρά η υπερηφάνεια για το καλό που κατορθώσαμε. Προτιμώ τα λάθη που με κάνουν ταπεινό, παρά τις επιτυχίες που υποθάλπτουν τον εγωισμό. Εκείνο που θέλει ο Θεός είναι άνδρες που είναι τόσο μεγάλοι, ώστε να θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο μικρούς, που να μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για θείο σκοπό. Ο Θεός έχει δύο κατοικίες, μια στους ουρανούς και μια άλλη στην ταπεινή και ευγνώμονα καρδιά. Η πίστη είναι δώρο και φωτισμός του Θεού και δίνεται σ΄ όποιον έχει ταπείνωση και καθαρή καρδιά. Ο Χριστιανός είναι σαν το ώριμο σιτάρι. Όσο περισσότερο ώριμος γίνεται, τόσο περισσότερο σκύβει το κεφάλι του και υπηρετεί το έργο του Θεού και πατρός του.
Είθε ο παντοδύναμος Θεός να φωτίζει τη πορεία όλων μας και να μας χαρίζει ώριμα στάχια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
28/11/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου