Ε.Η.Κοντοπούλου 2022
Η κα Ευτυχία Θεμ. Γεννάδη, μουσικός και λογοτέχνης, εγγονή της γιαγιάς Ευγενίας Γρίβα-Κοντοπούλου , που εκδήμησε στην Αθήνα, σήμερα, 19η Νοεμβρίου 2024, αφιερώνει, με σπαραγμό ψυχής , στη "μούσα' της, το έργο της , με τίτλο "Το χωριό μου" , και της εύχεται καλό Παράδεισο.
Γιαγιούλα μου ήσουν ο φάρος της ζωής μου!
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
Μια λύπη
ξάπλωσε απόψε στο κρεβάτι μου...
Δεν μπορώ να της πω να φύγει...
Απεβίωσε, πλήρης ημερών , σε ηλικία 91
ετών, την 19η Νοεμβρίου 2024, η λατρεμένη μητέρα και γιαγιά μας , Ευγενία
Γρίβα-Κοντοπούλου, βυθίζοντας την οικογένειά της στο πένθος για την τόσο μεγάλη
απώλεια, αυτής της αγίας ψυχής, που έζησε σε χρόνια δύσκολα. Με πίστη στον Θεό,
υπομονή και καρτερία, κατάφερε να αποδειχθεί θεοσεβής και άριστη σύζυγος
και μητέρα… Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί στον ιερό ναό του Αγίου
Αθανασίου Βαλύρας, και η κηδεία θα ακολουθήσει στο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου
Βαλύρας, κατά τις προσεχείς ημέρες… Θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση.
Περιστόλιστες είναι οι όμορφες οικίες της Βαλύρας,
στον ρυθμό της προσμονής των Χριστουγέννων , με το δένδρο μαγευτικά υψωμένο και
φωτισμένο με τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τις γυαλιστερές γιρλάντες του…. Τις
αυλές φωτίζει σταθερά ο εντυπωσιακός
στολισμός, που ανοίγει δρόμο για να περάσει ο Άγιος Βασίλης Μπουρίκας με τα ελαφάκια του, και η Μανιαταίικη άμαξα με τα
καλογυμνασμένα άλογά της, που εκτρέφονται
στον κάμπο του χωριού, να χαρούν οι μικροί άγγελοι, της Βαλύρας, τα όμορφα
παιδιά και εγγόνια μας .
Τα «κομψοτεχνήματα» της προκομένης μητέρας και εργαζομένης κας Μαίρης Μαρινοπούλου, και του θεοσεβούς μπαμπά, κ. Νίκου Μαρινόπουλου, είναι δύο μοναδικά και απαστράπτοντα Αστεράκια στη βάση του δένδρου, ο Θεός να τα έχει καλά , που αναπτύσσονται γρήγορα και κλέβουν με τα χαμόγελά τους όλων την καρδιά. Με την αμέριστη βοήθεια της γιαγιάς, κας Γεωργίας Μπουρίκα Μαρινοπούλου, λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα με πολλή αγάπη.
Με τη
γαλανόλευκη επί τάπητος, για όσους ένδοξα σκεπάζει η μάνα γη, κατέβηκε ο ήλιος
στη ξεχασμένη στέγη και φώτισε τα
παραθύρια στα χαλάσματα. Πόσες ένδοξες μνήμες, λύπες και χαρές, κρυμμένες ασφυκτικά
στα φυλλοκάρδια τούτης της ευλογημένης οικίας, θροϊζουν στον άνεμο του αλύπητου
χρόνου, που σαρώνει της νιότης τα ροδοπέταλα , για να τα ανεβάσει ώριμους
καρπούς, σε ουρανό θείο.
Ω! Κυρά γειτόνισσα! Σε θυμάμαι να ξαποσταίνεις στο κατώφλι σου με ένα τσαμπί σταφύλια κι ένα κλαδί ώριμα κορόμηλα. Το τσεμπέρι σου περίτεχνα
δεμένο-κλαρωτό, τότε που ο θάνατος φοβόταν το αετίσιο βλέμμα του τιμημένου συντρόφου σου….
Στην Εκκλησιά τις Κυριακές, με ένα άσπρο
μαντηλάκι περιστόλιστο, το αντίδωρο κρατούσες θησαυρό, να φθάσει σε
τραπέζι ευλογημένο…
Παιδάκι ήμουν...τις ημέρες μας αναπολώ, μανούλα μέλισσα.
Ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ποὺ ἀναγιγνώσκεται τὴν Θ’ Κυριακὴ Λουκᾶ, ἀνήκει στὴν χορεία τῶν προπαρασκευαστικῶν γιὰ τὴν ἄσκησή μας περικοπῶν, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων, ποὺ μόλις εἰσήλθαμε. Ἀφορμὴ γιὰ αὐτὴν τὴν παραβολὴ ἀποτελεῖ τὸ αἴτημα ἑνὸς ἀδελφοῦ νὰ μεσολαβήσῃ ὁ Κύριος στὴν κληρονομικὴ διαφορὰ μὲ τὸν ἀδελφό του. Ὁ Κύριος ὄχι μόνον ἀρνεῖται νὰ κάνῃ τὸν δικαστή, ἀλλὰ τὸν συμβουλεύει κιόλας «ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.», τὸ νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δὲν βρίσκεται στὸ περίσσευμα τῶν ἀγαθῶν του﮲ καὶ δι’ αὐτοῦ προτρέπει ὅλους μας: «φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας.» (Λουκ., ιβ’ 13-15).
Ψηλός σαν αρχαίος Δανδής, ο Αθάνατος γιος της γης και του
ουρανού της Βαλύρας, έσκυψε με ευλάβεια για να προσκυνήσει το χώμα που με
πρόνοια Θεού θρέφει τις ρίζες του. Ορθώνεται το είδος του με σθένος να φθάσει
το ύψος του ουρανού, επτά μέτρα κατακόρυφα, τον Θεό να συναντήσει με «ανθισμένα
μανουάλια», όπως λέγει ο Κρητικός λαογράφος Γιώργος Χουστουλάκης , σκοντάφτοντας
επάνω στα σύρματα της ΔΕΗ, έκπληκτος που
οι άνθρωποι τον κόσμο αλυσόδεσαν. Έχει μία και μόνο ζωή…Αφού ανθίσει, μετά τον
θείο γάμο του ξηρός παραδίδεται, ως παρανάλωμα πυρός, σε χέρια προκομένων γυναικών.
Παιδιά ανήλικα στη Βαλύρα...
Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος.Το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον της Βαλύρας χρόνο με το χρόνο αλλάζει.Οι φωτογραφίες είναι εκείνες που θυμίζουν το παρελθόν της Βαλύρας , το παρελθόν της χάνεται ,αλλά αποτυπώνεται στις φωτογραφίες.Κάναμε περιήγηση- φωτογράφιση και βλέπουμε πολλά σπίτια κλειστά, από τα οποία πολλά είναι εγκαταλλειμένα στα καιρικά φαινόμενα και ετοιμόρροπα, έτοιμα να καταστραφούν, και πολλά να έχουν εξαφανιστεί, όπως και πολλοί άνθρωποι. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε και διαφυλάξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, προτού είναι αργά ,και χάσουμε τα πάντα, για την ιστορία και τον πολιτισμό του χωριού μας .Νερόμυλοι, αυλάκι, πηγάδια, σπίτια, οικία Τζαφέρ Αγά, λινοί, τρίφτες, εκκλησάκια, μονοπάτια, βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση ,και είναι υπό εξαφάνιση από την αδιαφορία μας και τις δυνάμεις της φύσης.
Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου
Απεβίωσε, πλήρης ημερών, σε Νοσηλευτικό Ίδρυμα Καλαμάτας-Γηροκομείο, η συμπατριώτισσά μας ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (Βούλα) ΜΑΝΙΑΤΗ, ηλικίας 91 ΕΤΏΝ. Στη φωτογραφία εικονίζεται δεξιά , όρθια η εκλιπούσα, στο πασάκι του ΟΣΕ Βαλύρας. Η φωτογραφία είναι από το ιστορικό ΑΡΧΕΙΟ του Βαλυραίου καθηγητή Βιολογίας και ιστοριοδίφη κ. ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ, που ευγενώς μάς απέστειλε.
Ο Οδυσσέας -αναζητητής της Ιθάκης του, με βουλοκέρι έκλεισε τα ωτία του στις Σειρήνες. Εμείς, αντί να κατανοήσουμε τη σημαντικότητα της σιωπής, γαλήνης και ηρεμίας για τον ανθρώπινο εγκέφαλο κατά τη διάρκεια του ύπνου, του φορούμε μεγάφωνα , ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μη αναλογιζόμενοι ότι στο τέλος, διόλου παράξενο, θα αρχίσει να συμπεριφέρεται ο εγκέφαλός μας σαν ρομπότ και αυτή θα είναι η μεγάλη μας καταδίκη ως ανθρωπότητα…η εξαφάνιση του είδους μας.
Η υπνοπαιδεία στις ημέρες μας είναι ένας διεθνώς δημοφιλής τρόπος μάθησης με ηλεκτρονικό τρόπο κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά και μέθοδος υποβολής στο πρόσωπο του ενδιαφέροντος, είτε αυτό λέγεται παιδί, σύζυγος , σύντροφος κ.α. όλα εκείνα που θα επιθυμούσαμε να πράξει για το «καλό του»! Πολλοί πειραματίζονται, φορτίζοντας τον εγκέφαλό τους με στόχο να αποθηκεύσει και διατηρήσει στη μακροπρόθεσμη μνήμη πληροφορίες χρήσιμες κατά τη διάρκεια της κατάκλισης. Συνήθως, φοιτητές χρησιμοποιούν την υπνοπαιδεία για εκμάθηση ξένων γλωσσών και πληροφοριών που αφορούν τα εξεταζόμενα μαθήματά τους, ή άλλες γνώσεις που επιθυμούν να κατακτήσουν. Μάλιστα, ορισμένοι είναι τόσο φανατικοί, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι στόχος ζωής δεν είναι ο εγκέφαλός τους να καταστεί ένας σύγχρονος ηλεκτρονικός υπολογιστής-δούλος, χάνοντας τις θείες του ιδιότητες και τα πνευματικά του χαρίσματα . Να εξαφανιστεί η προσωπικότητα του ανθρώπου, και το ανθρώπινο είδος , το οποίο σταδιακά εξελίσσεται και παγκοσμίως ενεργοποιεί τον εγκέφαλό του, με απτά επιτεύγματα μέσα από την παιδεία δια ζώσης, εργασία και κοινωνική συναναστροφή. Στόχος είναι να προβαδίζει η πνευματική και ψυχική ανάπτυξη που είναι σταθερές αξίες και να έπονται τα εφήμερα, καθώς και τα ηλεκτρονικά μέσα.
Ο κ. Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος γεννήθηκε το 1958 στη Βαλύρα Μεσσηνίας και σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι Μαθηματικός και έχει MSc Ηθικής Φιλοσοφίας. Είναι παντρεμένος με τη Φιλόλογο κα Γεωργία Μαγκλάρα και έχουν δύο κόρες.
Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές με τίτλους:
«Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» ,
«Αφύλαχτες διαβάσεις…» ,
«Συνωστισμός απόντων» ,
«Ρωγμή του θάρρους» και την
«Ενοχή …ανοχής» πρόσφατα.
Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά & amp; ηλεκτρονικά site. Είναι μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων ( Ε.Μ.Σ.) και του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών.
Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος
MSc Ηθ. Φιλοσοφίας - Μαθηματικός
Το 1999-2003 είχα εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος με την Μείζονα μειοψηφία στο νεοσύστατο τότε Καποδιστριακό Δήμο Ιθώμης. Τότε Δήμαρχος είχε εκλεγεί ο αείμνηστος γιατρός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος.
Εκείνη την εποχή έτρεχαν επιδοτούμενα προγράμματα υδρομάστευσης. Με αφορμή αυτά τα προγράμματα υδρομάστευσης είχα φέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2001 μια πρόταση που αναφερόταν στη δημιουργία φράγματος στη θέση «Δέση» περιοχή κάτω χαμηλά από την Μονή Βουλκάνου. Εκεί στενεύει το πέρασμα των υδάτων που οδηγούνται από την άνω Μεσσηνία μέσω του ποταμού Μαυροζούμενα που διέρχεται από Βαλύρα προς την θάλασσα. Παλιά στο σημείο αυτό υπήρχε ένα μικρό φράγμα όπου από εκεί ξεκινούσε ένα τσιμεντένιο νεραύλακο που άρδευε ένα μεγάλο μέρος του κάμπου της Βαλύρας.
Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Η’ Λουκᾶ (ι’ 25-37), ἕνας νεαρὸς νομικός «ἐκπειράζει»
τὸν Κύριο «λέγων﮲ Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον
κληρονομήσω;» (ὅ. π., ι’ 25).
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐκπειράζεται ὁ Κύριος. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ Εὐαγγελιστές, Ματθαῖος καὶ Μάρκος (κβ’ 15-33, ιβ’ 13-27, ἀντιστοίχως), ἀπὸ τὴν μιά, οἱ ὑποκριτὲς Φαρισαῖοι προσπάθησαν νὰ τὸν παγιδεύσουν, μὲ τὸ ἐρώτημα: «ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὐ;» (Ματθ., κβ’ 18, Μάρκ., ιβ’ 14), ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὸ ἴδιο ἔκαναν οἱ μὴ πιστεύοντες στὴν ἀνάσταση Σαδουκαῖοι, μὲ τὸ ἐρώτημα σὲ ποιούς ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ ἄνδρες, ποὺ παντρεύτηκε, ἀνήκει ἡ γυναῖκα, μετὰ ἀπὸ τὸν θάνατό της («ἐν τῆ ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή;», Ματθ., κβ’ 27-28, Μάρκ., ιβ’ 23).
Σήμερα, 9 Νοεμβρίου 2024, η Βαλύρα τιμά τον αγαπημένο της Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, τον θαυματουργό, και ο σεπτός πατήρ Ιωάννης Φωτεινός λειτουργεί από πρωίας στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Αγίου Νεκταρίου και Οσίου Δαβίδ Ευβοίας. Η φίλη μας από τον Μελιγαλά, κα Βούλα Δημητρακοπούλου, έχει έθιμο κάθε χρόνο να πλέκει στεφάνι στη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου που προστατεύει την ίδια και την όμορφη οικογένειά της, φωτίζοντας την ψυχή τους με τις θείες χάρες του και να το προσφέρει στην Ενορία της στον Μελιγαλά.
Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου
Έχασε ξαφνικά τη "μάχη" με το θάνατο, ο αγαπητός συμπατριώτης μας , επί σειρά ετών οικονομικός μετανάστης στις ΗΠΑ, ο συνταξιούχος ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ηλικίας 86 ετών.
Την 8η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και η Βαλύρα προσκυνά τους ουρανίους προστάτες της στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του Πολιούχου της όμορφης γενέτειράς μας. Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρει ότι όλοι οι άγγελοι του Θεού «εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν». Ο αριθμός των αγγέλων είναι απεριόριστος. Αποτελούν κατά την πίστη μας εννέα συνολικά Τάγματα που φέρουν τα εξής ονόματα: Χερουβείμ, Σεραφείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίαι, Αρχαί, Αρχάγγελοι και Άγγελοι. Ο Εωσφόρος που από υπερβολική υπερηφάνεια καυχήθηκε να ανεβάσει πιο ψηλά τον θρόνο του, και να γίνει όμοιος με τον Ύψιστο Θεό, έπεσε σαν αστραπή από τον ουρανό και παρέσυρε μαζί του στην πτώση και ολόκληρο το τάγμα των αγγέλων του. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σύναξε όλους τους άλλους χορούς των αγγέλων σε ομόνοια , φώναξε δυνατά το «Πρόσχωμεν» και έψαλαν τον αγγελικό ύμνο «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού»( 1).
Μία ψυχή την έχουμε- αυτή είναι κι όχι άλλη- και
ως κόρη οφθαλμού οφείλουμε να την προσέχουμε και να μην την αμαυρώνουμε με τα
βαρίδια των παθών. Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό όν, έχει ουσιαστική ανάγκη να
στηριχθεί στον πλησίον του. Όταν όμως ο πλησίον κάθε άλλο παρά αυτό είναι, η
απομόνωση και απογοήτευση είναι μεγάλη. Κάποιοι «προληπτικά» λέγουν αν με
αγαπήσει ο άλλος θα τον αγαπήσω κι εγώ, με μία επιφύλαξη βεβαίως, για να μην
πιαστώ κορόιδο. Όταν ο άλλος προοδεύει,
έστω κι αν με αγαπά κι εγώ δεν συμβαδίζω αντίστοιχα, θα τον κάνω πέρα…καλύτερα
να με αγαπούν όσοι είναι ¨κατώτεροί» μου…είναι ωραία η αίσθηση της υπεροχής. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν, τι την χρειαζόμαστε την
αγάπη, για να ταλαιπωρούμαστε; Έναν τυπικό χαιρετισμό και ο καθένας στο καβούκι
του.
Πόσο αξιοζήλευτοι είναι εκείνοι οι απλοί-καλόκαρδοι άνθρωποι, που σαν μικρά παιδιά δεν κρατούν κακία εντός τους και χαμογελούν αυθόρμητα από το βάθος της ψυχής τους, πόσο ειλικρινά εκλεπτυσμένο είναι το συναίσθημά τους και πόση ευλογία φέρουν επί της κεφαλής τους!
Γράφει ο ποιητής Σταμάτης Ρέμης Φραντζής:
Η Χριστίνα και ο Νίκος Στ.Ιωάννου απέκτησαν αγοράκι. Να τους ζήσει και να είναι χιλιόχρονο ,γερό και ευτυχισμένο.
Πηγαίνοντας να δω τις ελιές στα κτηματά μου στην Περα Μεριά στις περιοχές Σπηλιά και Αράπη, πέρασα να δω αν υπάρχει και το αρχαίο πηγάδι 20 μέτρα από την Παναίτσα, του ενδέκατου αιώνα. Πράγματι σώζεται και είναι σκεπασμένο με κορμούς δένδρων,για να μην συμβεί κάποιο ατύχημα σε ζώα και ανθρώπους .Εκεί πάνω από το πηγάδι, υπήρχαν μικροί βράχοι και ήταν καβουρότοπος ,και στα παιδικά μας χρόνια από τις καβουροφωλιές πιάναμε καβούρια και χέλια από το πηγάδι. Στα 300 μέτρα βορειοδυτικά είναι τα απομεινάρια του Αγιολιά και βορινά της Παναίτσας είναι το ερειπωμένο εκκλησάκι η αγία Παρασκευή και το Γοργόρεμα ήταν επίσης καβουροχελότοπος,καθώς και το ρέμα στο Κουβέλι ,μεταξύ Λάμπαινας Βαλύρας.
ΠΡΟΧΘΕΣ περί την δεκάτην πρωινήν ώραν ο Νικόλαος Διον. Γεωργακόπουλος, κάτοικος Βρεστού, ευρισκόμενος εις την παρά την θέσιν Καλονέρι εξοχικήν καλύβην του και καθ’ ην στιγμήν κατεγίνετο εις την παρασκευήν φαγητού εβλήθη υπό καταπεσόντος κεραυνού όστις απηνθράκωσε αυτόν.
-Η εκ του χωρίου Πλάτανος της Πυλίας Αγγελική Αθανασοπούλου τεκούσα εκ κλεψιγαμίας θήλυ αφήκε τούτο άσιτον επί ημέρας και ούτω απέθανεν εξ ασιτίας. Η άστοργος μήτηρ συλληφθείσα υπό της αστυνομίας παρεπέμφθη εις τον Εισαγγελέα.
Έλεγαν οι αείμνηστοι παππούδες μας, ότι
όποιος καεί με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι.
Φυσώντας το γιαούρτι σημαίνει, με ψυχολογικούς όρους , γενίκευση της τραυματικής εμπειρίας και εκδήλωση προληπτικής συμπεριφοράς (νοητικά και συναισθηματικά ) χωρίς διάκριση σε άλλες καταστάσεις, που δεν έχουν θετική συνάφεια με το συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός. Δεν υπάρχει άνθρωπος μικρός ή μεγάλος που να μην έχει βιώσει δυσάρεστες καταστάσεις στη ζωή του. Κατά την ανάπτυξή του ο άνθρωπος σταδιακά συσσωρεύει στη μνήμη του ή απωθεί στο υποσυνείδητο προβλήματα που κλόνισαν την ψυχική του ισορροπία. Αυτά τα αγκάθια δρουν ανασταλτικά όσον αφορά την πνευματική, ψυχική , νοητική και συναισθηματική του πρόοδο, προκαλώντας ασθένειες στο ίδιο του το σώμα. Ένας άγαμος μεσήλικας μοιράστηκε σε μία συνεδρία μας ,
Αναρτήθηκαν, στις ψηφιακές εφαρμογές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), τα ειδοποιητήρια πληρωμής Τελών Κυκλοφορίας για το έτος 2025.
Οι υπόχρεοι ιδιοκτήτες των οχημάτων, προκειμένου να εξοφλήσουν εμπρόθεσμα τα Τέλη Κυκλοφορίας έως τις 31/12/2024, μπορούν να ενημερωθούν για τους κωδικούς πληρωμής μέσω της ψηφιακής πύλης myAADE (myaade.gov.gr):
Ανανεωμένη πρόκειται να επιστρέψει φέτος η “Πλατεία των Ευχών” την οποία οραματίστηκε και δημιούργησε πέρυσι για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ο Σύλλογος Εστίασης Μεσσηνίας (ΣΕΜ).
Σε συνεργασία με το Δήμο Καλαμάτας, ομάδες, συλλόγους και ιδρύματα το άκρως επιτυχημένο εγχείρημα έδωσε το έναυσμα ώστε να ανανεωθεί η “καρδιά” της πόλης και να “ξεκολλήσει” από την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων, βάζοντας τις βάσεις ώστε να γίνει θεσμός.
Μιλώντας στην “Ε” ο πρόεδρος του ΣΕΜ Γιάννης Κολοβός, υπενθύμισε αρχικά πως το σκεπτικό του Συλλόγου και της οργανωτικής επιτροπής του Messinia Forum εστιάζει στην ενεργή συμμετοχή των παιδιών στη “μαγεία των Χριστουγέννων” καθώς και στην ενίσχυση της επισκεψιμότητας.
«Γιατί δεν βρέχει στην Ελλάδα;», «πότε θα πέσουν οι πρώτες βροχές;» και «Κινδυνεύει η Ελλάδα από πλημμύρες;».
Σε αυτά τα ερωτήματα απάντησε ο Διδάκτωρ Μετεωρολογίας (ΑΠΘ) και πρώην μετεωρολόγος του Κέντρου Μετεωρολογικών Εφαρμογών ΕΛΓΑ Μιχάλης Σιούτας. Στη συνέντευξη που έδωσε στο ilialive.gr., ο κ. Σιούτας εξήγησε γιατί σημειώνει τέτοιο βαθμό ανομβρίας η χώρα φέτος και παρέθεσε μερικές εκτιμήσεις για έντονα καιρικά φαινόμενα που θα «χτυπήσουν» στη Δυτική Ελλάδα.
.jpg)
Σειρά συσκέψεων για το φαινόμενο της λειψυδρίας και την αποτίμηση των προβλημάτων που έχουν προκύψει από την ξήρανση των ελαιοδένδρων, πραγματοποιείται στη Μεσσηνία.
Οι ελάχιστες βροχές τους προηγούμενους μήνες, συνδυαστικά με τους παρατεταμένους θερινούς καύσωνες και τη συνεχιζόμενη ανομβρία, έχουν δημιουργήσει μεγάλες ζημιές στην παραγωγή. Πολλά αγροτεμάχια δε θα συγκομιστούν, εφόσον η ζημιά φτάνει σε κάποιες περιοχές στο 100% και σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ομάδας Παραγωγών Νηλέας, η μέση απώλεια παραγωγής ξεπερνά το 50% ως την ώρα, και είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί αν δεν έχουμε γρήγορα βροχές.
Στο μεταξύ, συνέντευξη Τύπου για ζητήματα του πρωτογενούς παραγωγής και ειδικότερα τις ζημιές του ελαιοκομικού τομέα, παραχώρησε ο αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, Στάθης Αναστασόπουλος.
Τραγωδία εκτυλίχθηκε νωρίς το πρωί σήμερα (02.11.24) στην Καλαμάτα, με μία γυναίκα να εντοπίζεται απανθρακωμένη μετά από φωτιά που ξέσπασε στο διαμέρισμα στο οποίο διέμενε.
Ο συναγερμός στην Πυροσβεστική για φωτιά σε ισόγειο διαμέρισμα στην οδό Γαργαλιάνων, στις Εργατικές Κατοικίας της Αγίας Τριάδας στην Καλαμάτα σήμανε γύρω στις 06:00 το πρωί.
Στο σημείο επιχείρησαν δυνάμεις της Πυροσβεστικής με τους πυροσβέστες κατά τη διαδικασία της κατάσβεσης της φωτιάς να εντοπίζουν μία απανθρακωμένη γυναίκα, σύμφωνα με το tharrosnews.
Οικογένεια Βαλυραίων προπολεμικά. Φωτό: lyrasi.blogspot.com
Μετά την απελευθέρωση του γένους, οι
σκλαβωμένοι Έλληνες, αποτινάσσοντας τον Τουρκικό ζυγό, στράφηκαν σταδιακά προς τα
Ευρωπαϊκά πρότυπα, τα οποία θέλησαν να μιμηθούν, ως χώρα που ανήκει στην
Ευρώπη. Πέραν όμως τούτου, διαμόρφωσαν και ιδίαν άποψη, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο,
όσον αφορούσε τη μόρφωση και κοινωνική τους συμπεριφορά, με βάση όχι μόνο τη
βασιλική προπαγάνδα και τις επιταγές της μόδας της εποχής τους…. Ως νοήμονες
άνθρωποι, υιοθέτησαν ορθώς
και καλλιέργησαν στάσεις και συμπεριφορές από την παιδική τους ηλικία, με πρότυπο τους θεοσεβείς
γονείς τους και τους άξιους διδασκάλους τους. Αφαίρεσαν σταδιακά τις παραδοσιακές
ενδυμασίες τους και ντύθηκαν με ρούχα λεπτά της νέας μόδας, αλλά με σεμνότητα
ειλικρινή, τα οποία δεν τόνιζαν τη
ματαιοδοξία , κενοδοξία, και υπερηφάνεια της αριστοκρατίας του χρήματος εκείνης
της εποχής. Επέλεξαν την εκλέπτυνση του θεοσεβούς μορφωμένου και κοινωνικά
ευαισθητοποιημένου ανθρώπου, που γνωρίζει πώς να στέκεται στο ύψος των
περιστάσεων αγωνιζόμενος, και δεν θρηνεί παθητικά τη μοίρα της υποδούλωσης τού γένους του σε νέους αφέντες. Προπολεμικά, οι άξιοι γονείς, ιερείς, λόγιοι, και διδάσκαλοι της Βαλύρας , έσπειραν σε γόνιμο έδαφος, για να θερίσουν οι
επόμενες γενιές ολόχρυσα στάχια της ιεράς
παρακαταθήκης τους.
Πηγαίνοντας να δω τις ελιές στα κτηματά μου στην Περα Μεριά στις περιοχές Σπηλιά και Αράπη, πέρασα να δω αν υπάρχει και το αρχαίο πηγάδι 20 μέτρα από την Παναίτσα, του ενδέκατου αιώνα. Πράγματι σώζεται και είναι σκεπασμένο με κορμούς δένδρων,για να μην συμβεί κάποιο ατύχημα σε ζώα και ανθρώπους .Εκεί πάνω από το πηγάδι, υπήρχαν μικροί βράχοι και ήταν καβουρότοπος ,και στα παιδικά μας χρόνια από τις καβουροφωλιές πιάναμε καβούρια και χέλια από το πηγάδι. Στα 300 μέτρα βορειοδυτικά είναι τα απομεινάρια του Αγιολιά και βορινά της Παναίτσας είναι το ερειπωμένο εκκλησάκι η αγία Παρασκευή και το Γοργόρεμα ήταν επίσης καβουροχελότοπος,καθώς και το ρέμα στο Κουβέλι ,μεταξύ Λάμπαινας Βαλύρας.
Το τι ακριβώς ήταν ο σκόλοψ του Αποστόλου
Παύλου, καθίσταται κατανοητό μελετώντας την προς Κορινθίους Β΄ επιστολή (ιβ΄5-10).
Αφορά κάθε μη επιθυμητό αγκάθι του σατανά
στη ζωή μας, το οποίο εκδηλώνεται αρνητικά ως αντίβαρο, σε ένα μεγάλο καλό που
λαμβάνουμε από τον Θεό, όταν μάς αποκαλύπτεται εν ζωεί και λαμπρύνει τα εντός μας
με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
Στην περίπτωση του Αποστόλου Παύλου, ο Κύριος τον έσωσε από την αμαρτία τη μέγιστη - ήταν δολοφόνος των Χριστιανών- αλλά ο σατανάς, μη θέλοντας να χάσει τα πρωτεία και την ισχύ του, σκόλοπας μεταμορφώθηκε επάνω στο σώμα του και έπληττε την υπόληψη του μετανοημένου πιστού δούλου του Θεού, ραπίζοντας οδυνηρά το πρόσωπό του. Βεβαίως, για τον ίδιο τον Απόστολο, η ύπαρξη του σκόλοπος δρούσε παράλληλα ως εμπόδιο ενάντια στην έπαρση, υπερηφάνεια και εγωισμό που θα μπορούσε να τον καταλάβει, αφού φωτίστηκε από τη χάρη του Υψίστου, του Τριαδικού Θεού, και έτυχε μίας τόσο μεγάλης διακρίσεως.
Μιὰ ἀπὸ τὶς διδακτικώτερες παραβολὲς μᾶς παρουσιάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν
Ε’ Κυριακὴ Λουκᾶ. Καὶ μάλιστα εἶναι μιὰ παραβολὴ ποὺ ἀναφέρει μόνον ὁ Λουκᾶς ἀπὸ
τοὺς τέσσερις Εὐαγγελιστές, διότι, ὅπως λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ Χρυσόστομος, ἐὰν
ἀνέφεραν ὅλοι τὰ ἴδια ἢ περίπου τὰ ἴδια, δὲν θὰ ὑπῆρχε ἀνάγκη οὔτε ἐνδιαφέρον νὰ
διαβάσωμε καὶ τοὺς ὑπολοίπους.
Τὸ γεγονός, πάντως, ὅτι εἰδικὰ ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει αὐτὴν τὴν παραβολὴ ἔχει νὰ κάνῃ καὶ μὲ τὴν κοινωνικὴ διάσταση τοῦ Εὐαγγελίου του, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχομε ἀναφέρει. Ὁ Λουκᾶς, καὶ λόγῳ τῆς ἰδιότητός του ὡς ἰατροῦ, ἐνδιαφέρεται ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ προξενοῦνται στὴν κοινωνία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐκμετάλλευση καὶ ἀδιαφορία, τὴν ἐγωπάθεια, τὴν ὑλόφρονα συμπεριφορά﮲ γι’ αὐτὸ ἐκεῖνος μόνον ἀναφέρει τὶς παραβολὲς τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, τοῦ Ζακχαίου, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἀσώτου, κ. ἄ
«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς.», ξεκινάει τὴν παραβολή του ὁ Λουκᾶς, καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἀντιπαραβάλλει τὴν εἰκόνα τοῦ φανταχτεροῦ αὐτοῦ πλουσίου μὲ ἐκείνην τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου, «ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου.» (Λουκ., ιστ’ 19-21).
Οἱ Πατέρες, στὴν ἑρμηνεία των, στέκονται ἰδιαιτέρως στὸν προκλητικὸ τρόπο ἐνδύσεως τοῦ πλουσίου, μὲ τὴν βασιλικὴ πορφύρα καὶ τὸν βύσσο, ποὺ ἐρχόταν σὲ φοβερὴ ἀντίθεση μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ γυμνοῦ καὶ «ἡλκωμένου» (πληγιασμένου) Λαζάρου, ποὺ «καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.» (ὅ. π., 21). Δὲν γνωρίζομε, βεβαίως, ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο πῶς ὁ πλούσιος εἶχε ἀποκτήσει τὰ χρήματά του, τὸ γεγονός, ὅμως, ὅτι αὐτὸς εὐφραινόταν «καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς», τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ δύστυχος Λάζαρος προσπαθοῦσε νὰ ξεγελάσῃ τὴν πείνα του μὲ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου, δείχνει ἀκριβῶς τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν σκληρότητα τοῦ δευτέρου. Ὁ Θεοφύλακτος, μάλιστα, ἑρμηνεύει αὐτὴν τήν «καθημερινὴ λαμπρότητα» ὡς πολυτέλεια καὶ ἀσωτία (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Migne P.G. τ. 123, σ. 973-981).
Η Βαλύρα με ευλάβεια εορτάζει σήμερα,
1η Νοεμβρίου 2024, τον προστάτη της Όσιο Δαβίδ της Ευβοίας, και ο
σεπτός πατήρ κ. Ιωάννης Φωτεινός χοροστατεί στον Ιερό Ναό των Αγίων
Κωνσταντίνου και Ελένης που είναι επίσης αφιερωμένος στους Αγίους Νεκτάριο και
Δαβίδ Ευβοίας. Προς κοινή ωφέλεια, επιλέξαμε μία μοναδική ιστορία από τον βίο του
Οσίου Δαβίδ (βλπ. Μέγα Συναξαριστή του έτους 1950), η οποία περιγράφει τα
προβλήματα που είχε ο Άγιος με την καταπάτηση του κήπου στο
μοναστήρι του και το πνευματικό ύψος της αντιδράσεώς του στο οποίο είχε ανέλθει
, συνεργεία Θεού , ο παμμακάριστος γέροντας.
« Μοναχός τις ευλαβέστατος, Σάββας ονομαζόμενος, έχων από τους γονείς του χρήματα ικανά, ηγόρασε λαμπρόν κήπον και τον εχάρισεν εις το μοναστήριον του Αγίου Δαβίδ δια ψυχική του σωτηρίαν. Έπειτα από τριάκοντα και πέντε έτη τινές μοναχοί εκ της μονής του Αγίου Νικολάου, ονομαζομένου Γαλατάκη, Παχώμιος και Θεόληπτος, έχοντες πλησίον του κήπου αυτού μικρόν κήπον του ιδικού των μοναστηρίου, αδίκως και παραλόγως ως πλεονέκται το εξουσίαζαν.
Το να είσαι γυναίκα είναι από μόνο του μέγα θαύμα, αλλά το να διαβιώνεις στη Βαλύρα ως κόρη, σύζυγος, μητέρα, αλλά και εργαζόμενη προς Δόξαν Θεού, σημαίνει Ανάσταση της ψυχής ημών. Αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο Θεός θα έσωζε τα Σόδομα αν έβρισκε έστω έναν άνθρωπο που να πιστεύει στον αληθινό Θεό… στη Βαλύρα η πλειονότητα των γυναικών είναι θρησκευόμενες, πολύ καλές κόρες, σύζυγοι , μητέρες, και τηρούν με ευλάβεια τα ήθη και έθιμα του τόπου μας. Δεν προσκυνούν την κατάρα της Εύας αλλά τη σωτήριο προσφορά στην ανθρωπότητα της Παρθένου Μαρίας. Στην τεχνοκρατική εποχή που διανύουμε, η έπαρση παράλληλα με την ψυχική διαταραχή είναι συχνό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και το συναίσθημα της κυριαρχίας και επιβολής με ποικίλους άμεσους και έμμεσους τρόπους. Για παράδειγμα, ο Γερμανικός λαός, ως εθνική ψυχή, μορφοποιεί ένα σύγχρονο ρομπότ. Οι άνθρωποι καθημερινά εργάζονται συστηματικά, αφοσιώνονται στην επαγγελματική τους άνοδο, στη συσσώρευση χρήματος, στην απόκτηση εξουσίας, στη «βελτίωση» των συνθηκών διαβίωσης που σημαίνει περισσότερα αγαθά και επίγειες ανέσεις , στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, γενικώς στην εκμετάλλευση και καταπάτηση της γης την οποία βιώνουν ως άψυχο χώρο και όχι ως Παράδεισο και αιώνιο περιβόλι του Θεού. Ο εσωτερικός τους λόγος έχει εκπέσει καθώς και η εκλέπτυνση των συναισθημάτων τους διότι δεν έχουν μέσα στα αγκάθια που ζουν χρόνο για θεία πνευματική αναζήτηση και ανάπτυξη.
