Η πιο περήφανη πόλη σ' όλο τον κόσμο αφανίστηκε μέσα σε μια στιγμή, η παραμυθένια της αυτοκρατορία χάθηκε μέσα σε μια μέρα, η Γη του Μεγάλου Καλοκαιριού κάηκε και πνίγηκε και καταστράφηκε.
Όλεθρος της Βαλύρια είναι το όνομα για την αγνώστου φύσεως καταστροφή που προκάλεσε την κατάρρευση της Βαλυριανής Κοινοπολιτείας. Συνέβη περίπου έναν αιώνα πριν την ταργκαρυανή κατάκτηση του Γουέστερος. Η Νταίνυς η Οραματίστρια, η κόρη της κεφαλής του Οίκου Ταργκάρυεν, προείδε τον Όλεθρο και έπεισε τον πατέρα της να αφήσουν τη Βαλύρια δώδεκα χρόνια πριν την καταστροφή. Είναι πιθανό ότι η έμπνευση του Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν για τον Όλεθρο ήταν μια ερμηνεία της πτώσης της Ατλαντίδας. Ένας αιώνας αίματος και χάους ακολούθησε τον Όλεθρο της Βαλύρια.
Περιγραφή
Η καταστροφή χτύπησε τη βαλυριανή πρωτεύουσα Βαλύρια, χωρίζοντας την περιοχή γύρω από την πόλη σε πολλά μικρότερα νησιά, δημιουργώντας τη Θάλασσα της Αιθάλης ανάμεσά τους. Η περιοχή πλέον χαρακτηρίζεται ως "δαιμονισμένη." Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να πάνε εκεί, λέγοντας,
| “ | Ο Όλεθρος ακόμη κυβερνάει στη Βαλύρια. | ” |
Λέγεται ότι λίγοι επιβίωσαν από το ταξίδι στα ερείπια της Βαλύρια. Ακόμη και οι πιο σκληροτράχηλοι ναυτικοί τρέμουν στη σκέψη του να πλεύσουν στη μετα-ολέθρια Βαλύρια. Η ίδια η θάλασσα εκεί λέγεται ότι καπνίζει και βράζει, και ότι τη γη λυμαίνονται δαίμονες. Λέγεται ότι κάθε ναυτικός που και μόνο θα ρίξει μια ματιά στα πύρινα βουνά της Βαλύρια από τα ανοιχτά θα πεθάνει σύντομα με φρικτό θάνατο.
Πολλά από τα μυστικά της Βαλύρια, όπως η μέθοδος για την κατασκευή του Βαλυριανού Ατσαλιού, χάθηκαν στον Όλεθρο.
Αυτή η θεομηνία ήταν αρκετά δραματική ώστε να αναπαρασταθεί στην τέχνη σε όλο τον κόσμο. Η σάλα υποδοχής της έπαυλης του Καλ Ντρόγκο με τους εννιά πύργους στο Πέντος έχει ένα ψηφιδωτό από χρωματισμένο γυαλί που απεικονίζει τον Όλεθρο της Βαλύρια. Η μέλλουσα γυναίκα του Νταινέρυς Ταργκάρυεν την προσέχει όταν μπαίνει. Υπάρχουν επίσης τραγούδια για τον Όλεθρο. Μια υποβλητική μπαλάντα δύο εραστών που πεθαίνουν εν μέσω του Ολέθρου της Βαλύρια ακούγεται στα Υψηλά Βαλυριανά στο γάμο του Βασιλιά Τζόφρυ Μπαράθηον.
Η Ημέρα της Συντέλειας
Ενώ ο Τύριον Λάννιστερ είναι πάνω στο Σελαεσόρι Κόραν, ο καπετάνιος του πλοίου διατάζεται να πλεύσει από τον πιο σύντομο δρόμο στον Κόλπο των Δουλεμπόρων μέσω του Μοκόρρο, ο οποίος τους φέρνει πιο κοντά στις καταραμένες ακτές της Βαλύρια.
Ο Τύριον ανακαλεί ότι γράφτηκε πως την ημέρα του Ολέθρου κάθε λόφος για 500 μίλια είχε ανοίξει διάπλατα για να γεμίσει τον αέρα με στάχτη, καπνό και φωτιά, με φλόγες τόσο καυτές που κατέφαγαν ακόμη και τους δράκους στον ουρανό. Μεγάλα σχίσματα άνοιξαν στη γη, καταπίνοντας παλάτια, ναούς, ολόκληρες πόλεις. Λίμνες έβρασαν ή μετατράπηκαν σε όξινες, βουνά εξερράγησαν, πύρινες πηγές ξέρασαν λιωμένη πέτρα χίλια πόδια ψηλά στον αέρα, κόκκινα σύννεφα έβρεξαν δρακόγυαλο και το μαύρο αίμα των δαιμόνων, και στο Βορρά το έδαφος σκίστηκε και κατέρρευσε και η αγριεμένη θάλασσα πήρε τη θέση του.
| “ |
Η πιο περήφανη πόλη σ' όλο τον κόσμο αφανίστηκε μέσα σε μια στιγμή, η παραμυθένια της αυτοκρατορία χάθηκε μέσα σε μια μέρα, η Γη του Μεγάλου Καλοκαιριού κάηκε και πνίγηκε και καταστράφηκε.
|
”
|
Σκέφτεται ο Τύριον,
| “ |
Μια αυτοκρατορία χτισμένη στο αίμα και τη φωτιά. Οι Βαλυριανοί ό, τι έσπειραν θέρισαν.
| ” |
Ενώ ήταν πάνω στο πλοίο Σιδερένια Νίκη, κοντά στο Νησί των Κέδρων, ο Βικτάριον Γκρέιτζοϋ θυμάται όσα γνωρίζει για την ημέρα του Ολέθρου που έπληξε τη Βαλύρια. Λέγεται ότι ένα τείχος νερού 300 ποδών ενέσκηψε στο Βέλος πνίγοντας εκατοντάδες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά, χωρίς να αφήσει κανέναν για να διηγηθεί την ιστορία εκτός από κάποιους ψαράδες που βρίσκονταν στη θάλασσα και μια χούφτα λογχοφόρους των οποίων η θέση ήταν σε έναν ισχυρό πέτρινο πύργο στον πιο ψηλό λόφο του νησιού και οι οποίοι είδαν τους λόφους και τις κοιλάδες από κάτω τους να μετατρέπονται σε αγριεμένη θάλασσα.
Το όμορφο Βέλος με τους γεμάτους κέδρους και ροζ μάρμαρο τόπους χάθηκε μέσα σ' ένα καρδιοχτύπι. Στη βορεινή άκρη του νησιού, τα αρχαία τείχη από τούβλο και οι απότομες πυραμίδες του λιμανιού-σκλαβοπάζαρου Γκοζάι είχε την ίδια μοίρα.
Πρόσφατα Γεγονότα
Παιχνίδι του Στέμματος
Καθώς μπαίνει στην αίθουσα εισόδου της έπαυλης με τους εννιά πύργους του Καλ Ντρόγκο στο Πέντος, η Νταινέρυς Ταργκάρυεν παρατηρεί ένα μωσαϊκό από χρωματισμένο γυαλί που αναπαριστά τον Όλεθρο της Βαλύρια.
Θύελλα από Ατσάλι
Μια υποβλητική μπαλάντα που μιλούσε για δύο εραστές που πέθαναν στον Όλεθρο της Βαλύρια τραγούδησε ο Κόλλιο Κουάνις στα Υψηλά Βαλυριανά στο γάμο του Βασιλιά Τζόφρυ Μπαράθηον, μολονότι σύμφωνα με τον Τύριον θα ταίριαζε καλύτερα να το τραγουδούν δύο τραγουδιστές, ένας άντρας και μια γυναίκα.
Βορά Ορνίων
Ο Έουρον Γκρέιτζοϋ ισχυρίζεται ότι έκανε επιδρομές σ' όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της εξορίας του, συμπεριλαμβανόμενου κι ενός ταξιδιού στα τρομακτικά ερείπια της Βαλύρια. Κατά τη Σύγκληση των Βασιλέων ισχυρίζεται ότι βρήκε το Κέρας των Δράκων ανάμεσα στα καπνισμένα ερείπια που πλέον αποτελούσαν τη Βαλύρια, εκεί όπου κανένας άνθρωπος, εκτός από τον ίδιο, δεν τολμάει να περπατήσει.
Ο Χορός των Δράκων
Όταν ήταν στο Μηρήν ο έμπορος πρίγκιπας Ζάρο Ζόαν Ντάξος κάνει δώρο στην Νταινέρυς Ταργκάρυεν μια Ταπισερί που υπήρχε στα θησαυροφυλάκια της οικογένειάς του πριν ακόμη από τον Όλεθρο που κατέστρεψε τη Βαλύρια.
Η ταπισερί είναι παλιά, σκονισμένη, ξεθωριασμένη... και τεράστια. Είναι όμορφη και καλύπτει το μισό δάπεδο. Οι θάλασσες είναι από μεταξένιο μπλε, οι χώρες από πράσινο, τα βουνά μαύρα και καφέ. Οι πόλεις φαίνονται σαν αστέρια με χρυσή και ασημένια κλωστή. Δεν υπάρχει η Θάλασσα της Αιθάλης. Η Βαλύρια δεν είναι ακόμη νησί. Το Ασταπόρ, το Γιουνκάι και το Μηρήν είναι τρία ασημένια αστέρια δίπλα στο μπλε του Κόλπου των Δουλεμπόρων. Το Γουέστερος είναι απομακρυσμένο και βρίσκεται στην άκρη του χάρτη.
Ένα βράδυ το Σελαεσόρι Κόραν πλέει πιο κοντά στη Βαλύρια απ' ό, τι θα ήθελε το πλήρωμα. Ο Τύριον βγαίνει στο κατάστρωμα για να πάρει μια ανάσα του νυχτερινού αέρα. Από πάνω μόνο τα πιο λαμπερά αστέρια είναι ορατά, όλα προς τη δύση. Ένα θαμπό κόκκινο αντιφέγγισμα φωτίζει τον ουρανό στα βορειοανατολικά, το χρώμα μιας ματωμένης γρατζουνιάς. Ο Τύριον δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του τόσο μεγάλο φεγγάρι. Γιγάντιο και πρησμένο, είναι σαν να κατάπιε τον ήλιο και ξύπνησε με πυρετό. Σύμφωνα με τον Μοκόρρο ο ουρανός είναι πάντα κόκκινος πάνω από τη Βαλύρια. Ο Τύριον εικάζει ότι αυτό συμβαίνει ίσως λόγω της φωτιάς των Δεκατεσσάρων Φωτιών που αντικατοπτρίζονται στα σύννεφα.
Η ναυτική μοίρα του Σιδερένιου Στόλου του Ραλφ πέφτει επάνω σε τρεις μεγάλες θύελλες και μολυσμένους ανέμους ανάμεσα σ' αυτές. Κόκκινοι άνεμοι έξω από τη Βαλύρια που μύριζαν στάχτη και θειάφι και μαύροι άνεμοι που τους οδήγησαν προς εκείνη την καταραμένη ακτή.
Δες επίσης
Μετάφραση: Nirne
awoiaf/westeros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου