Φέτος ,ο πρώτος χρόνος του πατέρα μου Ηλία και της φίλης μου Ειρήνης, συνομήλικης
του, που έφυγαν την ίδια μέρα, με διαφορά 5 ωρών, δεν μπορεί παρά να είναι ζαχαρένιος.
Και οι δύο λάτρευαν τα γλυκά και δεν έκαναν χωρίς ζάχαρη. Τους άρεσε πολύ να τα
μοιράζονται με τους γύρω τους , μαζί με ευχάριστη συζήτηση που κρατούσε για πολλές
ώρες, μέχρι εξαντλήσεως! Παράλληλα ο χρόνος τους συνέπεσε με το Ψυχοσάββατο, που
τιμάμε τους νεκρούς μας. Τα κανονικά χρονιάσματα του “Μπαρμπαλιά” θα τα κάνουμε το
καλοκαίρι ,που θα έλθει η δεύτερη αδελφή μου Ντίνα, με την οικογένειά της, από τη
Βοστώνη.
Έβαλα τα δυνατά μου και έφτιαξα αποκλειστικά τα δικά τους κόλλυβα, όπως τους άρεσαν
γευστικά, με αφράτο στραγάλι τριμμένο μαζί με το καβουρδισμένο αλεύρι, μουλιασμένες
αποβραδίς σταφίδες μαύρες Μεσσηνίας και ρόδια από τον μπαξέ μας. Με τη βοήθεια της
κόρης μου Ευτυχίας καταφέραμε να πάμε έναν στολισμένο με ζαχαρένια τριαντάφυλλα
δίσκο στον ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας του Παλαιού Φαλήρου. Αφήσαμε και δύο λίστες,
μία υπέρ αναπαύσεως των αποθανόντων και μία υπέρ υγείας των ζώντων συγγενών και
φίλων μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αυτούς που έφυγαν από κοντά μας και ας
δυναμώνει ο Θεός εμάς τους ζώντες.
Με όλη μου την αγάπη,
Έφη Κοντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου