Την 8η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου, την ήττα της ανθρώπινης φύσης με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, και την επανόρθωση του γένους των θνητών από το προπατορικό αμάρτημα. Τιμούμε τη μνήμη των Γενεθλίων της θυγατέρας του Αγίου Ιωκείμ και της Αγίας Άννης, από το βασιλικό γένος Δαβίδ, η οποία, ως Χάριτος βλάστημα, συνέλαβε τον θείο καρπό της ανθρωπότητας, τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Θεάνθρωπο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε για τη σωτηρία του κόσμου.
Ο Παντοδύναμος Δημιουργός μεταστοιχειώνει προς το καλύτερο, μέσω της ανθρωπότητας, κάθε φύση, μετατρέποντας τη λύπη της Εύας σε χαρά, και τον πόνο της ανθρώπινης γέννας σε πνευματική σύλληψη και κυοφορία, επανορθώνοντας το γένος των ανθρώπων (Μεγ. Συν. 1987, μην. Σεπτ. σελ.187 ).
Συχνά με ρωτούν ορισμένες νιόπαντρες γυναίκες, που επιθυμούν τη σύλληψη τέκνου, πώς μπορούν να προετοιμαστούν ψυχοπνευματικά, ώστε να φέρουν στη ζωή ένα υγιέστατο παιδί, με θεία γνωρίσματα προσωπικότητας, όπως αυτές ονειρεύονται.
Πρωτίστως, πρέπει να διαθέτει θεία χαρίσματα η ίδια η γυναίκα και ο σύζυγός της και να θέλουν και οι δύο διακαώς τη συνεχή παρουσία του Θεού στη ζωή τους, εργαζόμενοι προς αυτή την κατεύθυνση. Να άδει η κιθάρα του Πνεύματός τους , εναρμονισμένη στα θεία νάματα, για να μπορέσουν να συλλάβουν από τον ουρανό αγγέλους στη γη και να τους αναθρέψουν με θεία επιστασία. Κοινώς, χρειάζεται να εργαστούν πνευματικά, ως ζεύγος εναρμονισμένο με τον Τριαδικό Θεό, και τον λόγο του Ευαγγελίου, με τακτική καθοδήγηση από τον πνευματικό τους, για να ακουστούν από τον Θεό και να λάβουν θείο δώρημα.
Ο Παντογνώστης και Πανάγαθος Θεός, με δικαιοσύνη και κατά θεία οικονομία, φροντίζει ξεχωριστά και μοναδικά για κάθε δημιούργημά Του, και του προσφέρει αυτό που χρειάζεται, ανά δεδομένη χρονική περίοδο, κατά τη διάρκεια του βίου του, λαμβάνοντας υπόψη τη φυσική προδιάθεσή του, τις τρέχουσες ανάγκες του, καθώς και τον σκοπό της ύπαρξής του.
Σκοπός της ζωής μας είναι να νικηθούν τα ψέματα των δαιμονίων λογισμών μας, που φυλακίζουν τον νου μας προς τη φυσική και πνευματική μας καταστροφή και λυμαίνονται διαρκώς τον βίο μας, και να παταχθούν δυναμικά τα πάθη μας. Με αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, με ειλικρινή μετάνοια, ταπείνωση, νηστεία όλων των παθών, και πίστη αληθή, να προχωρήσουμε προς το κατ΄ εικόνα και κατ΄ομοίωση προς τον Θεό και Πατέρα μας, προσφέροντας θεάρεστα στους άλλους γύρω μας. Η Αειπαρθένος Μαρία αποστράφηκε την ανθρώπινη επαφή , δεν κατοίκησε στην κεφαλή της κανένας σύζυγος, δεν σκεπτόταν συνεχώς κάποιον γήινο άνδρα. Στην κεφαλή της επικάθησε ο ίδιος ο Τριαδικός Θεός , το Πνεύμα το Άγιον μετοίκησε επάνω στη ωραιότατη και γλυκύτατη θυγατέρα, στο ρόδο που άνθισε μέσα από τα αγκάθια των Ιουδαίων, και συνέλαβε μέσα στα αίματα της κοιλίας της τον θεάνθρωπο Υιό και Λόγο του Θεού, με άμωμο σύλληψη.
Ως θυγατέρα αξιόθεη επανόρθωσε το προπατορικό αμάρτημα , τη μεγάλη αμαρτία της Εύας ενάντια στην ανθρωπότητα με την Παρθενία της , με το σωματικό, ψυχικό και πνευματικό της κάλλος.
Πώς όμως η στείρα έρημος, η κοιλία της θεοσεβούς συζύγου του ιερού Ιωακείμ, και της Αγίας Άννης, συνέλαβε την Αειπαρθένο Μαρία;
Τόσο ο Άγιος Ιωακείμ, ο φυσικός πατέρας της Παναγίας μας, όσο και η μητέρα της, η Αγία Άννα, ήταν εαυτώ και Θεώ συστρεφόμενοι. Δηλαδή, σε κάθε πράξη τους και σκέψη τους επικοινωνούσαν διαρκώς με τον Θεό, έκαναν συνεχώς αναγωγή προς το θείον. Δεν παρέμεναν προσκολλημένοι σε γήινες καταστάσεις, αλλά τις ξεπερνούσαν συνεχώς με θεία διάκριση, για να μη χάσουν την άμεση επικοινωνία τους με τον Ουράνιο Πατέρα τους και τον Θείο Λόγο. Ο νους τους ήταν φωτισμένος και οι πράξεις τους θεάρεστες. Ήταν περιβεβλημένοι με αρετές και κοσμημένοι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Μέχρι να φθάσουν βέβαια από τη νιότη τους σε αυτό το σημείο της πνευματικής προόδου, πέρασαν πολλά χρόνια, εν ζωή, γι΄ αυτό συνέλαβε η Αγία Άννα σε προχωρημένη ηλικία την Παρθένο Μαρία, το άγιο εκ Θεού τέκνο τους. Συνέλαβαν όταν ανήλθαν σε τέτοιο πεδίο αγιότητας και μέθεξης με το θείον, ώστε ο Θεός , εκτιμώντας την αγνότητα της φυσικής και πνευματικής τους υπόστασης, τους χάρισε το αγιώτερο τέκνο όλης της ανθρωπότητας, την Παναγία μας.
Είναι δυνατόν στην εποχή μας, μία σύγχρονη γυναίκα, με τόση υλική χλιδή και πειρασμούς καθημερινά στη ζωή, να συλλάβει φωτισμένο από τον Θεό τέκνο;
Ό,τι είναι αδύνατον από τους ανθρώπους είναι δυνατόν από τον Θεό. Ο Θεός, ως Πάνσοφος Δημιουργός, μπορεί να καταλύσει τους νόμους που λογικά θεωρούμε ότι διέπουν το Σύμπαν και κατ΄ οικονομία να φωτίσει τον άνθρωπο και να δώσει θείο τέκνο, όταν πληρούνται οι ανάλογες συνθήκες . Άλλωστε, ο τελικός σκοπός σε αυτή τη ζωή είναι να φωτιστεί κάθε άνθρωπος, και να δώσει ώριμο καρπό στον Ουράνιο Πατέρα του, για να στολίσει ως "κόσμημα αιώνιο" τη Βασιλεία των Ουρανών.
Ανακαλώ την ιστορία ενός νεαρού ζεύγους στη Βοστόνη, πριν από 40 έτη.
Δύο νιόπαντροι Έλληνες φοιτητές , όταν βρίσκονταν στο επίπεδο του πτυχίου τους, στο μεταπτυχιακό ( Master) , ο σύζυγος και η σύζυγος μόλις είχε τελειώσει το πρώτο της πτυχίο (Bachelor), συνέλαβαν παιδί. Είχαν προηγηθεί δύο αποβολές και ο γιατρός συνέστησε στην νεαρή εγκυμονούσα να περάσει το υπόλοιπο διάστημα της εγκυμοσύνης της κλινήρης, προκειμένου να αποφύγει το ενδεχόμενο μίας τρίτης αποβολής.
Ο σύζυγος περιχαρής εργαζόταν διπλή βάρδια για να μη λείψει τίποτα από το σπιτικό τους και να προετοιμάσουν ένα όμορφο υπνοδωμάτιο για το παιδάκι τους, που θα ερχόταν για να δώσει μεγάλη χαρά στη ζωή τους.
Η σύζυγος αναγκαστικά έμενε μόνη στο σπίτι, για ατέλειωτες ώρες , και καθώς ήταν ριζωμένη πάνω στο κρεβάτι, ζητούσε ευχάριστα ερεθίσματα για να αντέξει στη δοκιμασία της ζωής της, και να μην αισθάνεται ότι ο χρόνος δεν κυλά.
Έψαχναν με τον σύζυγό της ευχάριστες δραστηριότητες, δοκίμαζαν μια το ένα και μια το άλλο, αλλά τίποτα δεν την ικανοποιούσε. Ούτε ενδιαφέροντα θέματα γύρω από την επιστήμη της ήθελε να διαβάζει. Το μόνο που ζητούσε ήταν θρησκευτικά βιβλία για αγγέλους, σχετικές βιβλικές ιστορίες και ήθελε να βλέπει σε βίντεο και να διαβάζει σχετικά με τη δράση και τη σοφία του Αγίου Εφραίμ Αριζόνας. Τόσο πολύ αποζητούσε τον Άγιο Εφραίμ, που συχνά ονειρευόταν ότι ερχόταν στο προσκεφάλι της , την ανακούφιζε και την πλημμύριζε με τη χαρά της προσμονής του παιδιού της. Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γέννησε ένα πανέμορφο αγοράκι, με φυσικό τοκετό, λουσμένο μέσα στο φως. Όταν το κοιτούσαν οι ενήλικες, κάτι περίεργο συνέβαινε, γιατί τους χαμογελούσε και αμέσως εκείνοι γέμιζαν με χαρά και αισθάνονταν ένα φτερούγισμα εντός τους.
Το ίδιο συνέβαινε και στο σχολείο. Οι δάσκαλοι λάτρευαν αυτό το άγιο πλάσμα και έλεγαν στους γονείς του καθημερινά τι έκανε στο σχολείο ο μικρός άγγελος, “the little angel”.
Μεγάλωσε ο άγγελος, έγινε ένας θεοσεβής, ευγενικός και σοβαρός έφηβος, με άριστες επιδόσεις στα μαθήματά του. Μάλιστα τελείωσε την Αγγλική φιλολογία σχεδόν μαζί με το απολυτήριο του Λυκείου, γιατί ταυτόχρονα φοιτούσε και στο Πανεπιστήμιο από τα 14 χρόνια του. Όταν τελείωσε το Λύκειο, και ακριβώς το επόμενο έτος πήρε το πτυχίο του στην Αγγλική Φιλολογία, ομολόγησε στους γονείς του ότι δεν αισθανόταν ικανοποιημένος με τον εαυτό του, γιατί ένιωθε ανεπαρκής, όσον αφορούσε την κατάκτηση της Αρχαίας και Νεοελληνικής Γλώσσας,
Αποφάσισε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ελληνική Φιλολογία, προς στενοχώρια των γονιών του, που ήταν μονάκριβος, και τους άφησε μόνους στη Βοστόνη. Όταν τελείωσε την Ελληνική Φιλολογία με υψηλούς βαθμούς, πάλι ομολόγησε ότι αισθάνεται ανεπαρκής, γιατί δεν είχε στην εκπαίδευσή του Ορθόδοξο θεολογικό υπόβαθρο. Συνέχισε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έλαβε το πτυχίο του στη Θεολογία. Τότε αισθανόμενος καλά, είπε στους γονείς του:
Τώρα, μητέρα και πατέρα μπορώ να επιστρέψω κοντά σας, αλλά εκεί θα πρέπει να βρω έναν πνευματικό καθοδηγητή άμεσα. Επέστρεψε στη Βοστόνη, όπου ανέλαβε τις υποχρεώσεις που του αναλογούσαν απέναντι στους γονείς του , εργαζόμενος ως καθηγητής Αγγλικών, παράλληλα μία δύναμη τον ώθησε να επισκεφθεί τον Άγιο Εφραίμ στην Αριζόνα, όπου ήταν ακόμη εν ζωή, και έλαβε τις ευλογίες του. Με πνευματική καθοδήγηση συνέχισε τη ζωή του, αλλά δεν θέλησε να αναζητήσει σύζυγο, ώσπου τον συνάντησε μετά από λίγα χρόνια μία νεαρή Ελληνίδα, η οποία σπούδαζε Αγγλική Φιλολογία στη Βοστόνη και ο Θεός τους ένωσε με αγάπη. Αποφάσισαν να ζήσουν στην Ελλάδα, εργαζόμενοι και οι δύο σε ιδιωτικά σχολεία, ως καθηγητές Αγγλικής Φιλολογίας, ως σκηνοποιοί κατά τον Απόστολο Παύλο για τα προς το ζην, ενώ παράλληλα προχωρούν ακόμη και σήμερα αγαπημένοι πνευματικά οι δυο τους. Ο Θεός δεν τους έχει χαρίσει ακόμη φυσικό τέκνο, αλλά είναι πολύ πλούσιοι πνευματικά.
Κανένας δεν πρέπει να απελπίζεται. Πέφτουμε για να ανέβουμε ψηλότερα, να μάθουμε και να δυναμώσουμε μέσα σε τούτη τη ζωή, μέσα από τα παθήματά μας. Και πνευματικό τέκνο θα λάβουμε, όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου, ως επιβράβευση των κόπων μας. Χαίρε κόσμε! Η αμνάς του Θεού τίκτεται σήμερα.
Γενέθλιον Υπεραγίας Θεοτόκου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ΄.
“Η Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη· εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών· και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν· και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν, ζωήν την αιώνιον”.
Χρόνια πολλά σε όλους.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
8/9/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου