Έφη Κοντοπούλου
Απρίλιος 2021
Το Πάσχα του 1966 στη Βαλύρα είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μου για πολλούς λόγους,
ο πιο σημαντικός είναι η παρακολούθηση της θείας λειτουργίας της Αναστάσεως στον ιερό
ναό του Αγίου Αθανασίου, μαζί με τη γιαγιά μου Σταυρούλα, τη τρίτη κατά ηλικία αδελφή
της γιαγιάς μου Κωνσταντίνας. Ήταν μία πολύ όμορφη, έξυπνη και περιζήτητη νύφη , που
ουδέποτε αναίρεσε την απόφαση της ,από τη παιδική της ηλικία , και ακολούθησε πιστά το
στενό μονοπάτι του μοναχισμού για την αγάπη του Χριστού ,όχι σε οργανωμένο
μοναστήρι, αλλά απομονωμένη μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα,
μία πολεμίστρια του φωτός, ήταν η Σταυρούλα του Τζάμαλη (Χριστού) και όχι του
Τζαμαλή!
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, μόνο ένα μικρό λευκό σύννεφο σκέπαζε τον ήλιο. Η
προσμονή για το βράδυ της Ανάστασης ήταν πολύ μεγάλη, γιατί η Ανάσταση του Χριστού
είναι η πιο σημαντική εορτή του έτους. Είναι βαθιά χαραγμένη στις καρδιές των
Ορθοδόξων Χριστιανών από τα γεννοφάσκια τους ,έτσι ήταν και θα παραμείνει, όσο θα
υπάρχουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τους αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου