Από τον κο Γιώργο Π. Φειδά
Αγαπητοί Συμπατριώτες,
Επειδή οι συνθήκες της ζωής μου με οδήγησαν εκτός Ελλάδας, σε καιρούς πολύ δύσκολους για τον τόπο μας, δεν έχω την ευτυχία να είμαι κοντά σας , να πίνουμε ζεστό γλυκύ καφέ στο καφενείο, να συζητάμε οι παλιότεροι και να μεταδίδουμε την εμπειρία μας στα παλικάρια της νέας γενιάς, όπως έκαναν οι παππούδες και οι γονείς μας. Έστω όμως και μέσα από το διαδίκτυο, έχουμε τη δυνατότητα, αντί να ανταλλάσσουμε επιστολές, να επικοινωνήσουμε άμεσα γραπτώς, ακόμη και με την κάμερα του υπολογιστή ,να σας χαρώ και να με δείτε.
Καθημερινά ενημερώνομαι για τα νέα του τόπου μας, όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται. Οι Έλληνες μετανάστες βρίσκονται σε τέτοια εγρήγορση, που μαθαίνουν τα νέα ακόμη και πριν από εσάς!
Σκέπτομαι σοβαρά, εφικτούς τρόπους που θα μπορούσαν να δράσουν ως κίνητρο για την ανάπτυξη της παραγωγής στον κάμπο της Βαλύρας και όχι μόνο. Κι αυτό γιατί η αγροτική παραγωγή στη Μεσσηνία, που στήριζε κάποτε το Ελληνικό κράτος, έχει εκλείψει πλέον. Οι σταφίδες ξεριζώθηκαν μαζί με την ψυχή μας από τη μακαρία γη μας, οι μπαξέδες ερήμωσαν, τα οπωροφόρα δένδρα εξαφανίστηκαν, στον απέραντο κάμπο μας μόνο μανουσάκια ανθίζουν, η καλλιέργεια των σιτηρών, της πατάτας, της ντομάτας, των καλαμποκιών, των φασολιών δεν υπάρχουν πλέον. Η εύφορη γη μας παραμένει ανεκμετάλλευτη, σε βάρος της οικονομικής μας ευημερίας, και μόνο οι αιωνόβιες ελιές άντεξαν στον χρόνο, να μας δίνουν ελαιόλαδο άριστο και παγκοσμίως γνωστό. Το ελαιόλαδο από μόνο του σίγουρα τρέφει τον αγρότη, αλλά δεν επαρκεί ως πηγή πλούτου. Ιδίως όταν το κιλό πωλείται 3,35 ευρώ και ο αγρότης ξοδεύει 700 ευρώ στα κτήματα για να εισπράξει 400. Η κρίσιμη αυτή κατάσταση απαιτεί ανάλογη δράση, για να μη βαλτώσουν οι νέοι άνθρωποι σε μεγάλα αδιέξοδα και επέλθει ο τελικός μαρασμός, που σημαίνει την εξαφάνιση του χωριού της Βαλύρας. Η υπογεννητικότητα βρίσκεται σε κορύφωση, και οι άμεσοι στόχοι των νέων είναι να εγκαταλείψουν τον όμορφο τόπο τους και την οικονομική μιζέρια που τους καταπιέζει . Αναζητούν σε ξένη γη διεξόδους, κάτω από δύσκολες συνθήκες, που βασανίζουν αλύπητα την ανθρώπινη ψυχή του ξενιτεμένου. Γιατί κανένας τόπος δεν είναι τόσο γλυκός και λατρεμένος, όσο η γενέτειρα του καθενός μας.
Με αφορμή ένα πρωινό γεύμα που μου ετοίμασε η σύζυγός μου Ελένη με Ιταλικό καλαμποκάλευρο για χυλό, έτσι για να θυμηθώ τον χυλό που έφτιαχνε η αείμνηστη μητέρα μου Όλγα στη Βαλύρα, σκέφτηκα πολλά! Οι Ιταλοί εκμεταλλεύονται τα πάντα, και προηγούνται από εμάς στις εξαγωγές. Μέχρι και αλεύρι για χυλό εξάγουν στις Η.Π.Α. Οι Ουκρανοί δεν διαθέτουν τις ευλογημένες ελιές της Μεσσηνίας, αλλά έσπειραν ηλίανθους στη γη τους και είναι πρώτοι στην εξαγωγή ηλιέλαιου.
1. Θα μπορούσε ενδεχομένως να καλλιεργηθεί ο ηλίανθος στα άδεια χωράφια του κάμπου της Βαλύρας;
Η απάντηση είναι ναι! Το έδαφος και το υγρό κλίμα της Μεσσηνίας ευνοούν την καλλιέργεια του ηλίανθου, δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα καλοκαιρινά φυτά στο χωριό μας έχουν διπλάσιο ύψος, συγκριτικά με άλλα μέρη της Ελλάδας , που το κλίμα είναι ξηρό.
2.Μπορούμε να παράγουμε ηλιέλαιο στη Βαλύρα;
Κάλλιστα μπορούμε να παράγουμε ηλιέλαιο, αφού ήδη διαθέτουμε ελαιοτριβεία. Δύο μόνο επιπλέον μηχανήματα χρειάζονται τα ελαιοτριβεία για τη σύνθλιψη των ηλίανθων. Ένα μηχάνημα που διαλέγει τους σπόρους από τον ηλίανθο και τους πλένει , και για τους ψηλούς καρπούς χρειάζεται διαφορετική κρισάρα.
3. Πώς προωθείται στην αγορά η καλλιέργεια των ηλίανθων;
Εκτός από το ηλιέλαιο, το οποίο θα πρέπει για μεγαλύτερο κέρδος να το πουλάει ο παραγωγός σε μικρά μπουκάλια και όχι με τον τενεκέ όπως το ελαιόλαδο, οι σπόροι του ηλίανθου αποτελούν σημαντικό συμπλήρωμα της υγιεινής διατροφής, είναι super food. Το ηλιέλαιο έχει ευρεία εφαρμογή στη μαγειρική, αρτοποιία, ζαχαροπλαστική, επίσης στη φαρμακευτική. Οι σπόροι του ηλιάνθου όταν ζυμώνονται μαζί με το ψωμί είναι πολύ καλή πηγή ενέργειας για τον άνθρωπο, επίσης είναι ένα πολύ καλό συνοδευτικό επάνω στις φρέσκιες σαλάτες μας. Μία χούφτα ηλιόσποροι δεν πρέπει να λείπει από τη καθημερινή μας διατροφή, για κάθε ηλικία. Παλιά τρώγαμε πασατέμπο στον σινεμά και στα καφενεία για να περάσει ευχάριστα η ώρα μας. Μπορούμε να τρώμε και ηλιόσπορους. Και για τους ευτραφείς είναι καλοί οι ηλιόσποροι, όταν ασυναίσθητα καταβροχθίζουν από το άγχος τους ό,τι υπάρχει μέσα στο ψυγείο του σπιτιού. Απασχολούμενοι με μια χούφτα ηλιόσπορο, μπορούν να μειώσουν το άγχος και την κατάθλιψη και να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους, να σκεφτούν αν πραγματικά χρειάζεται να φάνε ξανά και ξανά, διευρύνοντας επικίνδυνα το στομάχι τους και εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία τους.
Εκτός όμως από τους ηλίανθους, και η καλλιέργεια του καλαμποκιού, καθώς και του φασολιού της σόγιας , είναι καλές επιλογές για να ζωντανέψουν τα χωράφια μας στον Μεσσηνιακό κάμπο.
Εύχομαι σύντομα να κυλήσει το νερό στο αυλάκι και η επιθυμία της ανάπτυξης της παραγωγής στην εύφορη γη μας ,με νέες καλλιέργειες , ν΄ αρχίσει δυναμικά.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Π. Φειδάς
11/9/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου