Αφιερωμένο στη μικρή Βασιλική Καπότη και στον όμορφο Ερμή
Στη Βαλύρα, από τα προπολεμικά χρόνια, τα ζώα ήταν αναπόσπαστο μέρος της οικογενειακής στέγης, άριστοι βοηθοί και φίλοι. Εργάζονταν κι αυτά σκληρά, όπως τα αφεντικά τους. Τα σκυλιά ήταν άριστοι τσοπάνηδες, σύντροφοι στο κυνήγι, θεατρίνοι στο τσίρκο, φύλακες του σπιτιού, της περιουσίας και των ζώων, και συμπαίκτες των παιδιών. Οι γάτες ήταν νοικοκυρές στο κατώγι και στον κήπο, έτρωγαν τους ποντικούς, τα φίδια, σκότωναν τις αράχνες και άλλα έντομα, και ήταν πιστοί φίλοι των παιδιών. Οι χελώνες σκάλιζαν τον κήπο και σκότωναν τα σκουλήκια που βλάπτουν τα λαχανικά, καθώς και τα φίδια. Κάθε ζώο είχε τα καθήκοντά του, ως μέλος της ευρύτερης οικογένειας. Υπήρχαν βέβαια ανέκαθεν και τα αδέσποτα ζώα, ιδίως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν τα κατοικίδια φορολογούνταν. Επειδή οι σκλαβωμένοι Έλληνες της Τζεφερεμίνης δεν είχαν τροφή για να ζήσουν οι ίδιοι και η οικογένειά τους, όλα τα σκυλιά τα είχαν αφήσει ελεύθερα στον Κάκκαβο και ψηλά στη Δέση του ποταμού της Μαυροζούμενας. Τους πήγαιναν εκεί συχνά τροφή, ό,τι τους περίσσευε, για να γλιτώσουν από το κακό μάτι των κοτσαμπάσηδων, των εφοριακών εκείνης της εποχής. Σήμερα, πολλά κατοικίδια ζώα κοσμούν τις οικίες στη Βαλύρα, αλλά και αρκετά εξ αυτών παραμένουν αδέσποτα και απροστάτευτα, στο έλεος του Θεού.
Ας δούμε όμως το θέμα από την αρχή, λαμβάνοντας υπόψη και τις παρούσες δράσεις, υπέρ της προστασίας των αδέσποτων ζώων στη Βαλύρα, όπως μας ενημέρωσε σχετικά η κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου.
Δεν διαθέτουν περιουσία, ούτε μόνιμη στέγη διαμονής, η σίτισή τους είναι αβέβαιη και η ενδυμασία τους μόνιμη, Χειμώνα -Καλοκαίρι. Είναι ευπρεπή και καλυμμένα από την κεφαλή μέχρι τα άκρα, για να μη ντρέπονται όπως ο Αδάμ και η Εύα ενώπιον του Θεού. Μόνο η γεννητική τους περιοχή είναι ακάλυπτη από τον Θεό, για λόγους αναπαραγωγής του είδους τους, αλλά και αυτή διακριτικά προβάλλεται κάτω από την παχιά και τριχωτή ουρά τους. Το τίμημα είναι ότι έχουν εκ Θεού πολλά χαρίσματα, ασύλληπτα για τους ανθρώπους. Διαθέτουν προορατικές ικανότητες, βλέπουν αυτά που δεν θωρεί ο άνθρωπος στον ορατό και μη ορατό κόσμο, και με πίστη δοξάζουν, εν σιωπή, τον Δημιουργό και Πλάστη τους. Επικοινωνούν με τη γλώσσα της σιωπής μεταξύ τους, και με εξωτερικό λόγο που περιλαμβάνει γαβγίσματα , νιαουρίσματα και κρωξίματα, ιδίως στην επικοινωνία τους με τους ανθρώπους, θέλοντας να τους προειδοποιήσουν για επερχόμενες καταστροφές. Είναι επί γης φύλακες, άγγελοι των ανθρώπων και του βασιλείου τους. Η γλώσσα τους είναι δεμένη για να μην αποκαλύψουν την αλήθεια του Θεού στον άνθρωπο, αλλά να την ανακαλύψει σταδιακά μόνος του εκείνος, πρωτίστως με βαθιά πίστη στον Θεό. Να πιστέψει δυνατά, αναπτύσσοντας τη διαίσθησή του ο άνθρωπος, και στη συνέχεια να επέλθει η θεία αποκάλυψη. Τα ζώα βλέπουν, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που βρίσκεται σε νηπιακή κατάσταση, όσον αφορά την πνευματική του ανάπτυξη. Τα εξημερωμένα ζώα αγαπούν και υπηρετούν πιστά τον άνθρωπο, γιατί η αγάπη του Παντοδύναμου Θεού πληρώνει την καρδιά τους. Από την αρχαιότητα τα ζώα εικονίζονται γύρω από τον Ορφέα, τον ηλιακό μύστη που παίζει τη λύρα του, αλλά στη συνέχεια και γύρω από τον Χριστό , ως ήλιο νοητό, εντός του ζωδιακού τροχού, που φωτίζει τον Σύμπαν. Επίσης, συμβολίζουν τη θεία δύναμη των τεσσάρων Ευαγγελιστών, ο Ταύρος τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο Λέων του Μάρκου, ο αετός του Ιωάννη και ο άνθρωπος του Ματθαίου. Αλλά και σύμβολά του ζωδιακού τροχού είναι, αφού η διάταξη των άστρων του κάθε αστερισμού παραπέμπει σε μορφές συγκεκριμένων ζώων.
Πιστοί σύντροφοι των ανθρώπων είναι τα κατοικίδια ζώα στη Βαλύρα. Από τα παλιά χρόνια στάθηκαν δίπλα στον αγρότη , ειδοποιώντας τον για φυσικές καταστροφές, σεισμούς, πλημμύρες , θανάτους , δυστυχήματα και αρρώστιες. Στη σημερινή Βαλύρα, ο μικρός ασπρόμαυρος Ερμής με το καστανό καπελάκι του, το σκυλάκι της κας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου, κλέβει καρδιές με την κοινωνικότητά του , τη χαρωπή μορφή του και τα ατέλειωτα σκέρτσα του. Έκλεψε και την καρδιά της μικρής, 2,6 ετών, Βασιλικής Καπότη, η οποία τον περιμένει πώς και πώς να τον δει, καθισμένη και αυτή κάτω από τον πλάτανο του Σιδηροδρομικού Σταθμού του χωριού, όπως τα μεγαλύτερα κορίτσια, η Θεοδώρα και η Βαλάντω, που περιμένουν τη δασκάλα τους κα Ευγενία.
-Πότε θα περάσει η κυρία Ευγενία με το σκυλάκι της να παίξουμε ; ρωτά η μικρή Βασιλική τις δίδυμες γιαγιάδες της Βάσω και Μαρία Ηλιοπούλου.
Φωτο: κα Βάσω Φ.Ηλιοπούλου
Χοτ χοτ χοτ (hot) φώναζε απαρηγόρητα ένα αρσενικό σκυλάκι μια μέρα στη γειτονιά μου στο Μπιζάνι , τον Μάρτη του 2020, όταν επισκέφτηκα τη Βαλύρα.
-Τι έχει ψυχολόγε; με ρώτησε χαμογελώντας μία γειτόνισσα. Γιατί υποφέρει το σκυλί μου;
-Τι το ταϊσατε; ρώτησα.
Τότε θυμήθηκε ότι του έριξε καυτερές πιπεριές και κρεμμύδια με μπριάμι.
Το σκυλάκι ήταν σε συνεχή διέγερση και δεν μπορούσε να κατευνάσει τις ορμές του.
-Α! παρατήρησε εκείνη. Γι΄ αυτό λένε οι Αμερικανοί το λουκάνικο hot dog? Και στους ανθρώπους συμβαίνει αυτό . Λάθος μου. Πρέπει να προσέχω τι του ρίχνω να φάει!
-Ζεστή και ευχάριστη είναι η ημέρα, γιατί δεν παίζετε με το λάστιχο του ποτίσματος στην αυλή; πρότεινα. Το κρύο νερό κατευνάζει τα πάθη σε ανθρώπους και ζώα.
Αλλά και από απίστευτη λεπτότητα και διακριτικότητα χαρακτηρίζονται ορισμένα κατοικίδια ζώα. Θυμάμαι τον γατούλη της κόρης μου. Μία ημέρα πήγε να σπρώξει το πλαστικό παραθυράκι του για να βγει στο μπαλκόνι που ήταν η λεκάνη του, δυστυχώς ήταν κατά λάθος κλειστό. Ανέβηκε πάνω στο πιάνο της αγαπημένης του, έκοψε χαρτί από το τετράδιο μουσικής, αφόδευσε και σκέπασε επιμελώς τα απορρίμματα του. Επίσης, δεν θεωρούσε καλαίσθητο να βλέπει τα μεγάλα δόντια του μία κοπέλα. Όταν καθόταν σαν άνθρωπος στην ψηλή καρέκλα του στο τραπέζι και δειπνούσαν μαζί, διακριτικά με το δεξί του πόδι έφερνε στο στόμα την τροφή του, και έστριβε το κεφάλι του για να μην αποκαλυφθεί η κοφτερή οδοντοστοιχία του. Όμως και πιάνο έπαιζε με τα λεπτά πόδια του, ολοκλήρωνε το μουσικό κομμάτι μ΄ ένα δυνατό φινάλε, πατώντας ρυθμικά, ο Θρασύβουλος, με τις μύτες των ποδιών του πάνω στις ψηλές και χαμηλές οκτάβες, στα μαύρα και άσπρα πλήκτρα του πιάνου εναλλακτικά.
Κι ενώ τα αγαπημένα και επιλεγμένα ως σύντροφοι ζωής κατοικίδια ζώα περνούν ζωή χαρισάμενη, τα αδέσποτα δυσκολεύονται αισθητά στη σημερινή Βαλύρα. Ο πρόεδρος του χωριού, κος Σταύρος Μακρής, δεν παραμένει αμέτοχος σε αυτό το σοβαρό ζήτημα. Επίσης, η ίδια η κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση και επικοινωνία με τη Φιλοζωική Εταιρία και επαγρυπνεί, όσον αφορά την προστασία των αδέσποτων ζώων στη Βαλύρα. Αναφέρει σε σχετικές αναρτήσεις, στη σελίδα της στο Facebook, τα ακόλουθα γεγονότα:
1. Στις 3 Νοεμβρίου, 2021 , ένα σκυλάκι από την Αρσινόη, σε άσχημα κατάσταση εντοπίστηκε στη γέφυρα της Βαλύρας, μετά από πολύωρη αναζήτηση. Εδώ πραγματικά φάνηκε ο αγώνας για επιβίωση, αφού το σκυλάκι κατάφερε να διανύσει 20 χιλιόμετρα.
2. Στις 2 Μαρτίου, 2022, σε μία συνεργασία της Φιλοζωικής Εταιρίας με τον Πρόεδρο της Βαλύρας, κο Σταύρο Μακρή, έγινε περισυλλογή αδέσποτων ζώων από τον καταυλισμό των Τσιγγάνων στον κάμπο της Βαλύρας.
3. Στις 6 Αυγούστου 2022, κάποιοι δηλητηρίασαν σκύλους και γάτες στην περιοχή Μπιζάνι στη Βαλύρα. Ενημερώθηκε ο Πρόεδρος να πάρει θέση. Οι δράστες παραμένουν στο σκοτάδι και ο Δήμος κρατά σιωπή ιχθύος.
4.Σε μία πρόσφατη περιπέτειά μου, θύμα ήταν ένα αθώο πλάσμα που κάποιος παρανοϊκός είχε δηλητηριάσει. Κινηθήκαμε άμεσα και συντονισμένα. Του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, μέχρι να καταλήξει στα έμπειρα χέρια της Φιλοζωικής Εταιρίας.
Ξεχειλίζοντας από αγάπη προς τα όμορφα ζώα , με τα οποία λάμπρυνε ο Θεός τον διάκοσμο αυτού του κόσμου, ομολογεί η κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου:
“ Η ζωή ενός σκύλου , στο δικό μου μυαλό, δεν είναι λιγότερο πολύτιμη από εκείνη ενός ανθρώπου. Όσο πιο αβοήθητο είναι ένα πλάσμα, τόσο περισσότερο δικαιούται την προστασία του ανθρώπου, από τη σκληρότητα της ανθρωπότητας”.
Το καλοκαίρι του 2020, όταν επισκέφθηκα τη Βαλύρα, είχα μία έντονη επιθυμία να πάω να προσκυνήσω στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, που στόλιζα με άνθη από τον οικογενειακό μπαξέ μας -βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω - κατά τη παιδική μου ηλικία. Από περιέργεια πήγα στον μπαξέ για να δω αν είχε ανθίσει κανένα λουλούδι. Προς έκπληξή μου, με περίμενε ένας όμιλος από περίπου δέκα τσοπανόσκυλα. Ήταν ισχνά και ταλαιπωρημένα. Μου γαύγιζαν έντονα, χωρίς να έχουν επιθετικές διαθέσεις. Ήταν εμφανές ότι πεινούσαν και διψούσαν και εγώ βρέθηκα μπροστά τους απροετοίμαστη. Δεν είχα επάνω μου ούτε μία φέτα ψωμί να τους δώσω. Ματαίωσα τον όμορφο περίπατό μου, πήγα στο σουπερμάρκετ, αγόρασα τροφή και τρία μεγάλα μπουκάλια νερό, φρόντισα τα αδέσποτα σκυλιά, και όταν εκείνα πήραν τον δρόμο προς τις όχθες του ποταμού, με ψυχική ανακούφιση επέστρεψα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και προσευχήθηκα.
Οι παππούδες μας ποτέ δεν άφηναν τα αδέσποτα ζώα χωρίς τροφή. Πάντα είχαν κάτι να τα φιλέψουν, όταν τα συναντούσαν στο διάβα τους.
Θυμάμαι , προς το τέλος της δεκαετίας του 1960, καθώς η τσοπανοσκυλίτσα Αλίκη, του αείμνηστου παππού μου Γιώργου Δ. Γρίβα καθόταν κάτω από το τραπέζι της κουζίνας και έγλειφε μπόλικα κόκαλα ευχαριστημένη, αισθάνθηκε ότι θέλει να προσφέρει στο οικογενειακό γεύμα. Έφυγε και επέστρεψε μετά από μία ώρα, σέρνοντας μία μεγάλη σκοτωμένη δεντρογαλιά, την οποία τοποθέτησε επί της τραπέζης και ακριβώς στη θέση που καθόταν ο πατέρας της. Έτσι βίωνε τον αλησμόνητο παππού μου , που την προσφωνούσε “κόρη μου”, και της φορούσε χάντρες στον λαιμό. Εκείνη φύλαγε ανελλιπώς το κοπάδι με τα πρόβατα, εργαζόμενη σκληρά και ακούραστα, όλη την ημέρα.
Με κατάλληλη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, ας φροντίσουμε όλοι ενωμένοι τα αδέσποτα ζώα στη Βαλύρα, και ας τους δώσουμε χώρο και περιθώριο να υπάρξουν στην όμορφη γη μας, εκεί που μπορούν να είναι ασφαλή, χωρίς να ενοχλούν κανένα μας.
Θερμές ευχαριστίες στην κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, που μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις και τις δράσεις της για τα αδέσποτα ζώα στη Βαλύρα, και στις κυρίες Βάσω Φ. Ηλιοπούλου και Ελένη Ι. Καρανάνου, κοινωνιολόγο, για το φωτογραφικό υλικό.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
13/9/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου