Κείμενο : Βασίλειος Δημ. Γεωργιόπουλος
Οι παλιότεροι στο χωριό μας διηγούνται ότι το εικόνισμα του αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στην βορινή πλευρά του τέμπλου του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που με ιδιαίτερη δεξιότητα και αστείρευτη τέχνη ζωγράφισε ο μεγάλος και μοναδικός αγιογράφος και δάσκαλος του Φώτη Κόντογλου, ο Σπυρίδων Μίμης Πελεκάσης ο εκ Ζακύνθου, τέτοιες ημέρες που ο κόσμος γιόρταζε την εορτή του αγίου Δημητρίου, το 1940 παραμονές του μεγάλου πολέμου, «δάκρυζε» συνεχώς. Το σκούπιζαν οι άνθρωποι και αυτό «δάκρυζε»...
Συνέχιζαν από τα μάτια του να τρέχουν δάκρυα για τη συμφορά του ελληνισμού, τον πόλεμο, για την μαύρη κατοχή, αλλά και για τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο που σύντομα ήρθε …!!!
«Έκλαιγε» ο Άγιος Δημήτριος και το χωριό μαζεύτηκε στην εκκλησία και γονατιστό έκλαιγε και αυτό . . .
Το θαύμα αυτό παραμένει άγνωστο σε πολλούς από εμάς τους νεότερους αλλά δηλώνει ότι οι άγιοί μας δεν εγκατέλειψαν τον κόσμο τούτο και ζουν μαζί μας με πολύ αγάπη ……!!!!
Αυτά τα δάκρυα για το χωριό μου και για εμάς τους Έλληνες είναι πολύ σημαντικά. Είναι τα δάκρυα του Μυροβλύτη που κυλάνε για όλους τους Ρωμιούς που τόσο αγάπησε, αλλά και ιδιαίτερα για τους κατοίκους του Πλατέος που τόσο αγαπά.
Για το λόγο αυτό, ανταποκριθήκαμε και εμείς στην αγάπη του και μετά από όνειρο που είδε ο Νικόλαος Κλουφέτος φτιάξαμε ξεχωριστό ναό για να τον τιμάμε πάντοτε με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη …!!!!!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα …!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου